สมัยนี้อะไรก็เร่งรีบ รถไฟฟ้าก็อัดแน่นไปด้วยผู้คน
ด้วยความเป็นสาวไซร์เสมิฟเรายืนเกาะเสาอยู่บนรถไฟฟ้าใต้ดิน หันหน้าให้ผู้โดยสารที่นั่งอยู่
พอถึงสถานีสุทธิสาร มีน้องนักศึกษาผู้หญิง สูงราวๆ 160-165 ผิวขาว ใส่แว่น ผมยาวหยิกขึ้นมา หันหน้ามาทางด้านข้างเราแล้วหยิบมือถือมากดแชท
เสียงมือถือน้องดังอยู่ที่หูเราและน้องกดลดเสียง (เหมือนจะมีมารยาท) แต่ตั้งแต่วินาทีที่หยิบมือถือขึ้นมาแชทและลดเสียง
มือถือน้องเล่นอยู่ตรงแก้มเราตลอดเวลา ห่างแก้มไม่ถึงเซ็นต์ บางจังหวะที่รถโยกก็โดนแก้มเรา มือน้องก็วางอยู่ตรงบ่าเราเบาๆ
เราพยายามมอง ถอนหายใจ เพื่อให้เห็นว่าเรายืนอยู่ แต่เหมือนมองไม่เห็นว่าเรายืนอยู่ตรงนั้น
จนเราต้องหันไปบอกว่า ขอโทษนะมือถือจิ่มหน้าแล้วคะ แทนที่น้องจะขอโทษ กลับมองหน้าและเบี่ยงมือถือจากด้านข้างเราไปเล่นด้านหน้าเราแทน
อารมณ์ตอนนั้นแทบอยากจะด่า แต่พยายามอดกลั้นไว้เพราะจะลงแล้วไม่อยากมีเรือง

ฝากถึงคนที่โดยสารรถสาธารณะ ถ้าจำเป็นต้องใช้มือถือจริงๆควรคุยให้เสร็จก่อนขึ้นรถไฟฟ้า
ถ้ารถมันแน่นถึงขนาดยืนตัวติดกันแล้วก็ไม่ควรหยิบมือถือขึ้นมาเล่น...
ถึงการเล่นมือถือจะสิทธิส่วนบุคคล แต่ก็ไม่ควรละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผู้อื่น