เคยคิดกันบ้างมั้ยครับ ว่า
ทุกวันนี้ มีภาพ คลิป วีดีโอ ในสื่อโซเชี่ยล โดยเฉพาะ ยูตุ๊ป
เวลาเราดูยูทูป มีคนป้อนข้อมูลเข้ามาในสมองเราโดยไม่ต้อง คิดเอง จินตนาการเอง

ภาพถ่าย ภาพนิ่ง มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง ที่ทำให้คนดูภาพจินตนาการตามไปด้วย

วันนี้ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ ผ่านภาพถ่าย มาให้เพื่อนๆ ได้รับชมมุมมอง 
ภาพถ่าย portrait และ candid 

อุปกรณ์: ลูกเมียน้อย Nikon FM-10 
ISO: ปกติจะใช้ ISO 200

🌻 ภาพเด็กๆ ชาวม้ง ที่ออกมารับแสงแดดยามเช้า คุณยายกำลังตัดแต่งดอกหญ้าเพื่อทำไม้หวาด



🌻คุณยายนั่งขายกระติข้าวเหนี่ยว ในเมืองหลาวงพระบาง


🌻พระตาบอดในเมืองหลวงพระบาง


🌻ไกด์ส่วนตัว ที่ขับมอไซด์ พาเที่ยววังเวียง สะพานสีส้มที่เดินไปสู่ถ้ำจังในวังเวียง ตอนนี้พังไปแล้ว
สะพานสีส้ม เป็นสัญลักษณ์ แลนด์มาร์คแห่งหนึ่งของ "วังเวียง"


🌻ที่ผมถ่ายภาพนี้ เพราะเราเห็นความแตกต่าง (Contrast) ระหว่างวัย 



🌻เด็กหญิงชาวกะเหลี่ยงคอยาว ที่ใส่ห่วงคอ ด้วยประเพณี ความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น
ด้วยความเชื่อที่ว่า ป้องกันสัตว์ร้ายมากัดคอ และ คอใครยาวจะเป็นสาวสวยที่สุดในหมู่บ้าน
ความเชื่อเช่นนี้ ปัจจุบัน ค่อยๆ หายไปตามกาลเวลา


🌻น้อง ทามากิ เป็นแขกพิเศษ สมัยเป็นไกด์ ที่เชียงใหม่
ที่เห็นหวานๆ นี่ มือกลองของวงดนตรี



🌻เด็กชายเผ่าแม้ว หลบแดดยามสาย 
ลองสังเกตุหน้าน้อง กับน้องหมา อารมณ์ ชิลๆ คล้ายกัน 



🌻เด็กๆ บ้านแม้ว ช่วยกันทำงานโม่ข้าวให้เป็นแป้ง เพื่อไปทำอาหารเย็น



🌻เด็กหญิงแม้ว ที่ปางช้างแม่สา ดูแล้วน่ารัก บริสุทธิ์ ตามปะสาเด็กๆ



🌻ความสดใสน่ารักของเด็กๆ ชาวเขา



🌻ภาพสุดท้ายของกระทู้นี้ครับ เป็นเด็กสาวชาวลาว ทางขึ้นวัดถ้ำปากอูที่หลวงพระบาง
แม้ว่าจะแต่งตัวมอมแมม แต่เราก็เห็นแววตาบริสุทธิ์


ผมไม่ได้เล่นกล้องมานานแล้วครับ มีแต่ภาพเก่าๆ ที่เก็บไว้
เอามาแบ่งปันกันชม เป็นมุมมอง ให้ตากล้องรุ่นใหม่ๆ ได้ลองศึกษามุมมอง ถ่ายทอดชีวิตผ่านเลนส์ครับ

ภาพไม่ได้สวยอะไรหรอก แต่ถ่ายทอดอารมณ์ของภาพ ครับผม

ขอบคุณลงป้าน้าอาที่หลงแวะเข้ามาชมครับผม