จขกท .ตั้งกระทู้นี้ขอถามความรู้สึกของสตรีเพศ แม่ผู้นึงว่านางทำได้ยังไง
เรื่องราวที่เกิดขึ้น มันผ่านมาได้8เดือนแล้วนะ คือนางได้เดินจากไป ทิ้งกันไปนั่นแหละโดยนางก็เคยโพสต์ในเฟส ว่า ไม่ต้องการที่จะกลับมายืนที่ตรงนี้อีกแล้ว (คือบ้านที่นางจากไป)โดยในวันที่ นางไปวันนั้นก็ยังมีลูกๆ2คน อยู่ที่บ้าน ส่วนผมอยู่ที่ทำงาน นางไปโดยไม่สนใจ แยแส ใดๆ ไม่คุยและพูดอะไรเลยกับลูกๆ ทั้งที่นางมีเวลามากมาย ลูกๆก็ไม่รู้เลยว่านางไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หลังจากนั้นผมก็กลับมาที่บ้าน ซึ่งก็ไม่พบนางแล้ว ถามพี่เลี้ยง เด็ก (ที่บ้านมีพี่เลี้ยงเด็กอยู่ด้วยครับ นางเลยไปเลย โดย ไม่ต้องกลัวว่าลูกจะอยู่กับใคร)ว่า นางไปไหน พี่เลี้ยงตอบว่าไม่รู้สิ ไม่ได้บอกอะไรเลย จู่ๆก็เรียกรถtaxiไปเลย มันก็เป็นเช่นนี้ ต่อจากนั้นผมก็Callหานาง ครั้งที่1 ไม่รับสาย 2 ,3ไม่รับแล้วกดทิ้ง ทิ้งเวลาสักพักCallใหม่ ครั้งที่4 รับสาย ผมจึงยิงคำถามไป
ผม:ไปไหน ตอนนี้อยู่ที่ไหน?
นาง:ไม่บอกสถานที่ แต่พูดขึ้นมาว่า ชั้น อยู่กับแก ไม่ได้ ชั้นไม่อยากอยู่
ผม: ก็งงนิดๆ แล้วยังไง ทำไมถึงต้องเป็นอย่างงี้
นาง:ก็ชั้นเกลียดแก ไม่อยากอยู่ร่วมใช้ชีวิตกันอีกแล้ว
แล้วนางก็วางตัดสายไป ผมสืบเสาะเรื่องราวหลังจากเหตุการนี้ว่าทำไมนะ ถึงเกิดขึ้นได้ จนปะติดปะต่อ พิจารนาที่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นว่าเป็นเพราะอะไร ทำไม เหตุผล อารมณ์ การกระทำต่างที่ผ่านมา ผมก็ตีโจทย์นี้แตก แต่จะไม่ขอกล่าว พูดข้อมูลเหล่านี้ในกระทู้นี้จะให้มันผ่านไป
แต่หลังจากที่นางไปนี่สิ มันคือพฤติกรรมที่นาง กระทำ กับลูกๆ นางไปด้วยเหตุ เพราะเกลียดผม ผมก็พิจารนาตัวเองอยู่ แต่นางกระทำไปคือตั้งแต่นั้นวันที่ไป นางไม่เคยสนใจ ห่วงใย ดูแล และแม้กระทั่งจะมีการ Callหา พูดคุยกับลูกๆเลย ตลอดเวลา8เดือนมานี่ จนผมต้องโทรหา แม่ยาย ว่านางทำไม ไม่เคยอะไรต่างกับลูกเลย หากถ้าเกลียดผมมาก นางคงเกลียด ลูกๆด้วยรึเป่า? มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกคนโตไม่สบาย (หมอบอกต้องรอดูอาการว่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่รึไม่ ) หยุดเรียนไป3วัน พี่เลี้ยงก็ทำการCallหานาง นางก็ยังไม่มาดูแลอะไรเลย ซ้ำร้ายนางยังพูดกับลูกว่า
นาง:เอาไว้ลูกหายดีขึ้นมาก่อนนะ แล้วให้ พี่เลี้ยงพามาหานางนะ นี่คือคำพูดทางสาย ที่คุยกับลูก(เอาแค่ประโยคนี้ประโยคเดียว ผมก็อึงแล้ว งงชิหาย อะไรว้า)
ลูก:ครับ แล้วทำไมแม่ไม่มาหานู๋หละ นู๋ไม่สบายนะ
นาง: แม่ทำงานอยู่ ไม่มีเวลานะลูก แค่นี้ก่อนนะ แม่ติดงานอยยู่
วางสายไป (ความจริงนางไม่มี ไม่ได้ทำงาน อะไรทั้งสิ้น จริงๆนะครับ ที่ตัดบทสนทนาไปเพื่อดูให้น่าเชื่อถือ กับลูกมั้งว่าแม่ทำงาน
เพราะเมื่อตอนอยู่ด้วยกัน นางมีหน้าที่ที่ต้องทำ นางยังไม่ทำเลย เช่นการเลี้ยง ดูแลลูก และอื่นๆอีก2-3หน้าที่ที่มอบหมายให้)
ผมก็รู้ตัวดีแล้วนะว่าผมเป็นพ่อคน แล้วผมจะต้องทำหน้าที่อย่างไร ในขณะที่นางไม่เคยใส่ใจกับลูกๆเช่นนี้ผมก็ขอตั้งคำถามกับเพื่อนๆทั้งผช.และผญ.
ว่าสตรีเพศแม่อย่างนี้มีความเห็นแก่ตัวรึไม่ พฤติกรรมเยี่ยงนี้ในความรู้สึกของเพื่อนๆคิดเห็นกันอย่าไร จะถูก ผิดอย่างไร ขอรับความคิดเห็นที่ให้มาทุกกรณี (อย่าสอบถามถึงการที่นางทิ้งผมเกลียด โกรธผมเลยนะ เพราะยังไงเสียนี่ ก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับลูกถ้านางจะมาหาที่บ้านที่ รร. ผมไม่ห้าม และไม่ค่อยอยู่บ้าน จะอยู่ที่ทำงานซะส่วนใหญ่)
โกรธ-เกลียด ผัวไม่เท่าไหร่ แต่ไม่เคยสนใจใยดีกับลูกๆเลยคุณคิดว่าเป็นสตีรเพศแม่แบบไหน?จขกท
เรื่องราวที่เกิดขึ้น มันผ่านมาได้8เดือนแล้วนะ คือนางได้เดินจากไป ทิ้งกันไปนั่นแหละโดยนางก็เคยโพสต์ในเฟส ว่า ไม่ต้องการที่จะกลับมายืนที่ตรงนี้อีกแล้ว (คือบ้านที่นางจากไป)โดยในวันที่ นางไปวันนั้นก็ยังมีลูกๆ2คน อยู่ที่บ้าน ส่วนผมอยู่ที่ทำงาน นางไปโดยไม่สนใจ แยแส ใดๆ ไม่คุยและพูดอะไรเลยกับลูกๆ ทั้งที่นางมีเวลามากมาย ลูกๆก็ไม่รู้เลยว่านางไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หลังจากนั้นผมก็กลับมาที่บ้าน ซึ่งก็ไม่พบนางแล้ว ถามพี่เลี้ยง เด็ก (ที่บ้านมีพี่เลี้ยงเด็กอยู่ด้วยครับ นางเลยไปเลย โดย ไม่ต้องกลัวว่าลูกจะอยู่กับใคร)ว่า นางไปไหน พี่เลี้ยงตอบว่าไม่รู้สิ ไม่ได้บอกอะไรเลย จู่ๆก็เรียกรถtaxiไปเลย มันก็เป็นเช่นนี้ ต่อจากนั้นผมก็Callหานาง ครั้งที่1 ไม่รับสาย 2 ,3ไม่รับแล้วกดทิ้ง ทิ้งเวลาสักพักCallใหม่ ครั้งที่4 รับสาย ผมจึงยิงคำถามไป
ผม:ไปไหน ตอนนี้อยู่ที่ไหน?
นาง:ไม่บอกสถานที่ แต่พูดขึ้นมาว่า ชั้น อยู่กับแก ไม่ได้ ชั้นไม่อยากอยู่
ผม: ก็งงนิดๆ แล้วยังไง ทำไมถึงต้องเป็นอย่างงี้
นาง:ก็ชั้นเกลียดแก ไม่อยากอยู่ร่วมใช้ชีวิตกันอีกแล้ว
แล้วนางก็วางตัดสายไป ผมสืบเสาะเรื่องราวหลังจากเหตุการนี้ว่าทำไมนะ ถึงเกิดขึ้นได้ จนปะติดปะต่อ พิจารนาที่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นว่าเป็นเพราะอะไร ทำไม เหตุผล อารมณ์ การกระทำต่างที่ผ่านมา ผมก็ตีโจทย์นี้แตก แต่จะไม่ขอกล่าว พูดข้อมูลเหล่านี้ในกระทู้นี้จะให้มันผ่านไป
แต่หลังจากที่นางไปนี่สิ มันคือพฤติกรรมที่นาง กระทำ กับลูกๆ นางไปด้วยเหตุ เพราะเกลียดผม ผมก็พิจารนาตัวเองอยู่ แต่นางกระทำไปคือตั้งแต่นั้นวันที่ไป นางไม่เคยสนใจ ห่วงใย ดูแล และแม้กระทั่งจะมีการ Callหา พูดคุยกับลูกๆเลย ตลอดเวลา8เดือนมานี่ จนผมต้องโทรหา แม่ยาย ว่านางทำไม ไม่เคยอะไรต่างกับลูกเลย หากถ้าเกลียดผมมาก นางคงเกลียด ลูกๆด้วยรึเป่า? มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกคนโตไม่สบาย (หมอบอกต้องรอดูอาการว่าจะเป็นไข้หวัดใหญ่รึไม่ ) หยุดเรียนไป3วัน พี่เลี้ยงก็ทำการCallหานาง นางก็ยังไม่มาดูแลอะไรเลย ซ้ำร้ายนางยังพูดกับลูกว่า
นาง:เอาไว้ลูกหายดีขึ้นมาก่อนนะ แล้วให้ พี่เลี้ยงพามาหานางนะ นี่คือคำพูดทางสาย ที่คุยกับลูก(เอาแค่ประโยคนี้ประโยคเดียว ผมก็อึงแล้ว งงชิหาย อะไรว้า)
ลูก:ครับ แล้วทำไมแม่ไม่มาหานู๋หละ นู๋ไม่สบายนะ
นาง: แม่ทำงานอยู่ ไม่มีเวลานะลูก แค่นี้ก่อนนะ แม่ติดงานอยยู่
วางสายไป (ความจริงนางไม่มี ไม่ได้ทำงาน อะไรทั้งสิ้น จริงๆนะครับ ที่ตัดบทสนทนาไปเพื่อดูให้น่าเชื่อถือ กับลูกมั้งว่าแม่ทำงาน
เพราะเมื่อตอนอยู่ด้วยกัน นางมีหน้าที่ที่ต้องทำ นางยังไม่ทำเลย เช่นการเลี้ยง ดูแลลูก และอื่นๆอีก2-3หน้าที่ที่มอบหมายให้)
ผมก็รู้ตัวดีแล้วนะว่าผมเป็นพ่อคน แล้วผมจะต้องทำหน้าที่อย่างไร ในขณะที่นางไม่เคยใส่ใจกับลูกๆเช่นนี้ผมก็ขอตั้งคำถามกับเพื่อนๆทั้งผช.และผญ.
ว่าสตรีเพศแม่อย่างนี้มีความเห็นแก่ตัวรึไม่ พฤติกรรมเยี่ยงนี้ในความรู้สึกของเพื่อนๆคิดเห็นกันอย่าไร จะถูก ผิดอย่างไร ขอรับความคิดเห็นที่ให้มาทุกกรณี (อย่าสอบถามถึงการที่นางทิ้งผมเกลียด โกรธผมเลยนะ เพราะยังไงเสียนี่ ก็ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับลูกถ้านางจะมาหาที่บ้านที่ รร. ผมไม่ห้าม และไม่ค่อยอยู่บ้าน จะอยู่ที่ทำงานซะส่วนใหญ่)