คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 35
ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก กระทู้นี้ถูกลบโดยระบบอัตโนมัติทั้งนี้เพื่อเป็นการรักษาบรรยากาศการสนทนา ของเพื่อนสมาชิกโดยรวมค่ะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
แล้วคุณเคยรู้มั้ย ว่า ตอนที่คุณกินข้าวเหนียวก้อนเดียวเป็นอาหารเที่ยง แม่คุณได้กินอะไรรึเปล่า? ตอนที่คุณได้เงินวันละห้าสิบบาท แม่คุณไปเอาเงินมาจากไหน (ถ้าไม่ใช่จากที่ไปกู้มาสองแสนนั่น?) แม่คุณมีเงินซื้อข้าวกินเองมั้ย? แม่คุณไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย แต่ยังสู้เลี้ยงคุณมาจนโตมาทำงานเองได้.. แม่คุณเสียเหงื่อเสียน้ำตาไปเท่าไหร่ ทำไมแม่คุณไม่ขายคุณไปซะ หรือไม่ก็ทิ้งไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า? ทำไมไม่ตบตีหรือฆ่าๆให้ตายไปซะตั้งแต่เล็กๆ เพราะเค้ารักคุณ? แต่เพราะเค้าไม่มีเงินให้คุณเหมือนพ่อแม่คนอื่น คุณก็เลยไม่รักเค้า? มองไม่เห็นบุญคุณที่เค้าสู้มาจนคุณมีวันนี้? แม่คุณน่าสงสารจริงๆ.... ลองกลับไปจับมือแม่ดู ว่ามันด้านแค่ไหน นั่นแหล่ะมือคนที่เค้าพยายามหาเงินมาให้ลูกเค้ามีข้าวเหนียวกิน มีเงินไปมหาลัยวันละห้าสิบจนเรียนจบ.. ลูกที่เค้าภูมิใจว่ายากจนขนาดนี้ยังเลี้ยงลูกมาจนสอบได้เข้ารับราชการ เป็นหน้าเป็นตา หวังจะให้เป็นที่พึ่งพิงของพี่น้องที่ไม่มีโอกาสเท่าคุณ... หารู้ไม่...ลูกที่รักคนนั้นอยากให้เค้าตายๆไปซะ.........
คนเรานี่มันต่างกันจริงๆนะ เรามีคนรู้จัก ที่พ่อแม่แย่มากๆ ไม่น่าจะเรียกว่าพ่อแม่ได้เลย ทั้งเมา ทั้งทำร้ายร่างกายลูก เรื่องส่งเสียให้เรียนไม่ต้องพูดถึง แต่เค้าก็เอาตัวรอด จนเรียนจบ มีงานทำ หลังจากเค้ามีเงินแล้ว เค้าดันเอากลับไปให้พ่อแม่ เก็บเงินสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่ ทั้งๆที่พ่อแม่แย่สุดๆ เป็นเราเราจะหนีไปให้ไกลด้วยซ้ำ แต่กรณีคุณ แม่คุณแค่จน แต่ก็พยายามเลี้ยงลูกมา ลูกกลับไปเอาตัวเองไปเทียบกะลูกๆบ้านอื่น แล้วคิดว่าพ่อแม่เป็นตัวถ่วง ..เฮ้อ...
คนเรานี่มันต่างกันจริงๆนะ เรามีคนรู้จัก ที่พ่อแม่แย่มากๆ ไม่น่าจะเรียกว่าพ่อแม่ได้เลย ทั้งเมา ทั้งทำร้ายร่างกายลูก เรื่องส่งเสียให้เรียนไม่ต้องพูดถึง แต่เค้าก็เอาตัวรอด จนเรียนจบ มีงานทำ หลังจากเค้ามีเงินแล้ว เค้าดันเอากลับไปให้พ่อแม่ เก็บเงินสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่ ทั้งๆที่พ่อแม่แย่สุดๆ เป็นเราเราจะหนีไปให้ไกลด้วยซ้ำ แต่กรณีคุณ แม่คุณแค่จน แต่ก็พยายามเลี้ยงลูกมา ลูกกลับไปเอาตัวเองไปเทียบกะลูกๆบ้านอื่น แล้วคิดว่าพ่อแม่เป็นตัวถ่วง ..เฮ้อ...
สมาชิกหมายเลข 6808763 สยอง, สมาชิกหมายเลข 6217617 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2010096 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1163523 สยอง, สมาชิกหมายเลข 5963076 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3847884 ถูกใจ, poppula ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4676810 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5642591 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3836218 ถูกใจรวมถึงอีก 437 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 21
น้องค่ะ ถ้าดูแลแม่ตัวเองไม่ได้ ก็อย่ามีความคิดสร้างครอบครัวของตัวเองเลยนะ อันนี้บอกตรงๆ
ประถม - ม.ต้น อาศัยพ่อแม่ ไม่รวย ไม่จน แค่เดินวันละ 2 กม. ไปโรงเรียน สนุกมาก เพราะมีเพื่อนเดิน
เรากู้ กยศ. เรียน ม.ปลาย
ต่อป.ตรี เรียนราม ทำงาน+กู้ กยศ. เรียนไปด้วยค่ะ
ตอนนี้ส่งแม่ 1/2 ของเงินเดือนค่ะ ยังไม่รวมผ่อนรถให้ทางบ้านด้วยนะ
แม่เป็นโรคไต ต้องไปฟอกที่ รพ. ใช้เงินตัวเองล้วนๆ ค่ะ ใช้สิทธิ์แค่ยารักษาเท่านั้น
ภาระหนัก และหนี้ของตัวเองด้วยก็หลายแสน สิ่งที่พี่เลือกคือ
1. ทำงานเอกชน เพราะงานรัฐบาลมั่นคงแต่ไม่พอใช้ค่ะ แน่นอนงานเอกชนเงินเดือนสูงแต่งานหนักแลกกับค่าจ้าง
2. พี่ตัดสินใจใช้ชีวิตคนเดียว คือ ขึ้นคาน เพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถสร้างครอบครัวกับใครได้ ยกเว้นมีสามีรวย ค่อยคิดใหม่ อิอิ
3. พัฒนาศักยภาพของตัวเอง เพื่อเพิ่มมูลค่าค่าแรง และทางเลือกอื่น
4. ขายของเล็กน้อย กำไรเอามาซื้อเครื่องสำอางค์ หรือไปเที่ยวลั้ลลาค่ะ
พี่เหนื่อยแต่ไม่คิดเเช่งแม่ เพราะเเม่คือ แม่ , พ่อคือพ่อ แน่นอนท่านแก่ อายุเยอะทำงานไม่ไหว พึ่งพาลูก 100 %
เพราะท่านเป็นชาวนา ไม่มีบำเน็จ บำนาน เงินมรดก มีที่นาพื้นเล็กๆ เอาไว้ทำกิน สิ่งที่ท่านให้เราคือ ชีวิต
พี่อยากได้รถ พี่เก็บเงินดาวส์เองค่ะ
พี่อยากได้บ้าน พี่ไม่มีเงิน พี่ก็เช่าหออยู่
พี่อยากมีแฟน แต่ก็รู้ว่าถ้ามีแฟน มีครอบครัว ปัญหาเรื่องเงินๆ ทองๆ จะตามมา จึงตัดทิ้งสะ
พี่เหนื่อย เหนื่อยมากๆ จนคิดว่า ชาติหน้าอย่าได้เกิดมาเป็นคนนะ เพราะขี้เกียจเเล้วในการดิ้นรน
ชาตินี้จึงทำดี คิดดี จะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้าง หรือเสียใจภายหลัง
ไม่ได้โลกสวย หรือมโนเพ้อฝันนะ แต่มันคือหน้าที่ของเรา ปัดให้ใครทำแทนไม่ได้นะ ^__^
ขอเป็นกำลังใจให้น้องคิดใหม่นะค่ะ เริ่มที่ความคิดก่อนค่ะ เเล้วการกระทำจะตามมา
ประถม - ม.ต้น อาศัยพ่อแม่ ไม่รวย ไม่จน แค่เดินวันละ 2 กม. ไปโรงเรียน สนุกมาก เพราะมีเพื่อนเดิน
เรากู้ กยศ. เรียน ม.ปลาย
ต่อป.ตรี เรียนราม ทำงาน+กู้ กยศ. เรียนไปด้วยค่ะ
ตอนนี้ส่งแม่ 1/2 ของเงินเดือนค่ะ ยังไม่รวมผ่อนรถให้ทางบ้านด้วยนะ
แม่เป็นโรคไต ต้องไปฟอกที่ รพ. ใช้เงินตัวเองล้วนๆ ค่ะ ใช้สิทธิ์แค่ยารักษาเท่านั้น
ภาระหนัก และหนี้ของตัวเองด้วยก็หลายแสน สิ่งที่พี่เลือกคือ
1. ทำงานเอกชน เพราะงานรัฐบาลมั่นคงแต่ไม่พอใช้ค่ะ แน่นอนงานเอกชนเงินเดือนสูงแต่งานหนักแลกกับค่าจ้าง
2. พี่ตัดสินใจใช้ชีวิตคนเดียว คือ ขึ้นคาน เพราะรู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถสร้างครอบครัวกับใครได้ ยกเว้นมีสามีรวย ค่อยคิดใหม่ อิอิ
3. พัฒนาศักยภาพของตัวเอง เพื่อเพิ่มมูลค่าค่าแรง และทางเลือกอื่น
4. ขายของเล็กน้อย กำไรเอามาซื้อเครื่องสำอางค์ หรือไปเที่ยวลั้ลลาค่ะ
พี่เหนื่อยแต่ไม่คิดเเช่งแม่ เพราะเเม่คือ แม่ , พ่อคือพ่อ แน่นอนท่านแก่ อายุเยอะทำงานไม่ไหว พึ่งพาลูก 100 %
เพราะท่านเป็นชาวนา ไม่มีบำเน็จ บำนาน เงินมรดก มีที่นาพื้นเล็กๆ เอาไว้ทำกิน สิ่งที่ท่านให้เราคือ ชีวิต
พี่อยากได้รถ พี่เก็บเงินดาวส์เองค่ะ
พี่อยากได้บ้าน พี่ไม่มีเงิน พี่ก็เช่าหออยู่
พี่อยากมีแฟน แต่ก็รู้ว่าถ้ามีแฟน มีครอบครัว ปัญหาเรื่องเงินๆ ทองๆ จะตามมา จึงตัดทิ้งสะ
พี่เหนื่อย เหนื่อยมากๆ จนคิดว่า ชาติหน้าอย่าได้เกิดมาเป็นคนนะ เพราะขี้เกียจเเล้วในการดิ้นรน
ชาตินี้จึงทำดี คิดดี จะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้าง หรือเสียใจภายหลัง
ไม่ได้โลกสวย หรือมโนเพ้อฝันนะ แต่มันคือหน้าที่ของเรา ปัดให้ใครทำแทนไม่ได้นะ ^__^
ขอเป็นกำลังใจให้น้องคิดใหม่นะค่ะ เริ่มที่ความคิดก่อนค่ะ เเล้วการกระทำจะตามมา
สมาชิกหมายเลข 5963076 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4676810 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4039088 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 920126 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3199865 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4837010 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4506111 ถูกใจ, poloyo ซึ้ง, I_love_Somtum ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2337499 หลงรักรวมถึงอีก 326 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 10
ทุกวันนี้ ผมก็ ผ่อนบ้าน ผ่อนรถให้พ่อแม่อยู่นะ...
พ่อผมแทบจะไม่ส่งเสียอะไรด้วยซ้ำ แต่ก็ยังอยู่ด้วยกัน 4 คน พ่อ แม่ น้อง แล้วก็ผม
ก็มีความสุขดีนะ...
พ่อแม่ไม่ใช่ตัวถ่วงหรอกนะ สมัยก่อนผมจนมาก วันนี้พอมีก็ยังต้องให้พ่อแม่อยู่
ถ้าจะโทษอะนะ ลองโทษ ลองถามตัวเองว่า
"ทำไมคุณทำให้พ่อแม่ได้แค่นี้ ทำไมทำให้ดีกว่านี้ไม่ได้"
แบบนี้ดีกว่า เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองตัวเองให้คิดดีขึ้น
พ่อผมแทบจะไม่ส่งเสียอะไรด้วยซ้ำ แต่ก็ยังอยู่ด้วยกัน 4 คน พ่อ แม่ น้อง แล้วก็ผม
ก็มีความสุขดีนะ...
พ่อแม่ไม่ใช่ตัวถ่วงหรอกนะ สมัยก่อนผมจนมาก วันนี้พอมีก็ยังต้องให้พ่อแม่อยู่
ถ้าจะโทษอะนะ ลองโทษ ลองถามตัวเองว่า
"ทำไมคุณทำให้พ่อแม่ได้แค่นี้ ทำไมทำให้ดีกว่านี้ไม่ได้"
แบบนี้ดีกว่า เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองตัวเองให้คิดดีขึ้น
สมาชิกหมายเลข 5963076 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5642591 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 920126 ถูกใจ, TinyMini ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, สิ่งสำคัญ คือ วันนี้ ถูกใจ, พาไล ถูกใจ, Vanilla Milkshake ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 717760 สยอง, แก้ไขด่วน ถูกใจรวมถึงอีก 118 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
สมาชิกหมายเลข 2464172 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5677839 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1360877 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2708474 ถูกใจ, เด็กชายหัวหอม ถูกใจ, แก้มอ้น ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2076366 ถูกใจ, celicabank ถูกใจ, wirotpress ถูกใจรวมถึงอีก 104 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
มันคงเป็นความกดดัน ในเรื่องภาระ และหนี้สินน่ะครับ อย่าเพิ่งไปตำหนิอะไรเค้าเลย เกิดมามันไม่เท่ากันทุกอย่าง
สำหรับ จขกท. ก็ค่อยๆคิด และแก้ปัญหาไป เรื่องหนีสิน เป็นอันดับแรกที่ต้องหาทางชดใช้ให้หมดไป โดยด่วน คำแนะนำใน คห. 5 ก็ดี หาทางเพิ่มรายรับ อดทนอีกนิดครับ มันสำเร็จได้แต่ต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหา
หลายๆคนโชคดี มีพร้อมแต่เกิด แต่มีอีกไม่น้อยเจอปัญหาไม่แตกต่างจาก จขกท.
ขอเอาใจช่วยนะครับ
สำหรับ จขกท. ก็ค่อยๆคิด และแก้ปัญหาไป เรื่องหนีสิน เป็นอันดับแรกที่ต้องหาทางชดใช้ให้หมดไป โดยด่วน คำแนะนำใน คห. 5 ก็ดี หาทางเพิ่มรายรับ อดทนอีกนิดครับ มันสำเร็จได้แต่ต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหา
หลายๆคนโชคดี มีพร้อมแต่เกิด แต่มีอีกไม่น้อยเจอปัญหาไม่แตกต่างจาก จขกท.
ขอเอาใจช่วยนะครับ
สมาชิกหมายเลข 4635533 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4418695 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1592644 ถูกใจ, pyramidas ถูกใจ, เอื้ออารี ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2076366 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1009175 ถูกใจ, วัง_เวียง ถูกใจ, เข้ามากดปุ่ม ถูกใจ, ชีวิตนี้ได้ดีเพราะแม่ ถูกใจรวมถึงอีก 82 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เรารู้สึกว่า การมีพ่อแม่เป็นตัวถ่วงของชีวิตเราคะ
เมื่อก่อนเราเป็นเด็กบ้านนอก อยู่ต่างอำเภอ
แล้วแม่เราอยากย้ายจากตัวอำเภอเข้ามาค้าขายอยู่ในตัวจังหวัด ตอนนั้นเราก็เรียนชั้นประถมหล่ะ
แต่พอย้ายเข้ามาอยู่ในตัวจังหวัดแล้ว กิจการค้าขายของแม่เราก็เจ๊งคะ
เปลี่ยนอาชีพค้าขายโน้น นี่ นั่น ไปหลายอย่างมากคะ ชีวิตเราก็เริ่มปากกัดตีนถีบตั้งแต่นั้นมาคะ
ชุดนร. เรามีอยู่ตัวเดียว เรียนเสร็จก็กลับมาซักแล้วตาก ตื่นเช้ามาก็รีบรีดแล้วใส่ไปเรียน
บางวันตอนเที่ยง ถ้ามีถ่ายเอกสารวิชาเรียน เราก็จะไม่มีเงินกินข้าวเที่ยงคะ ไปแอบอยู่ในห้องสมุดบ้าง
บางวันก็ไม่มีข้าวกิน ได้กินแค่ข้าวเหนียวก้อนเดียว ชีวิตเราก็ลำบากมาเรื่อยๆ
แต่เราเรียนไม่เก่งนะ เพราะบางทีชุดนร. ไม่แห้งมันมีกลิ่นอับ เราอายเพื่อน เลยแกล้งไปนอนห้องพยาบาลบ่อยๆ
แต่พอตอนจะเข้ามหาลัย เราได้เงินไปมหาลัยวันละ 40 บาท ใช้ไงก็ได้ให้พอ ทั้งกินข้าว ไปกลับ บางวันเราก็ต้องเดินกลับบ้าน
ก็ไม่ได้ไกลมาก พอเดินไหวคะ พอเรียนจบเราก็มาทำงานที่กรุงเทพ ก็เหมือนคนทั่วๆ ไปอยู่หอ
ได้เงินเดือนเริ่มต้น หมื่นกว่าบาท ส่งให้แม่ ค่าหอ ค่ากิน เราก็แทบไม่มีอะไรเหลือแล้ว
พอเรามีแฟน เขาก็อยากสร้างอนาคตร่วมกับเรา แต่เราเงินเก็บไม่มีเลยคะ
และเราก็มีปัญหากะแฟนอีกหลายๆ อย่าง บ้านเรามีแต่หนี้ เราอยากแต่งงาน เพื่อจะได้สักสองแสน เอาไปให้แม่ใช้หนี้
แต่เหมือนแม่แฟนเราจะรู้ แฟนเราเขามาเล่าให้เราฟังว่า แม่แฟนเรามีเงินเก็บอยู่ก้อนเดียว ก้อนสุดท้ายในชีวิต จะให้แม่เราเอาไปใช้หนี้ได้อย่างไง
ถ้าแม่เราคืนสินสอดให้ แล้วเอามาให้แฟนกะเราตั้งตัวก็ว่าไปอย่างอ่ะคะ(จริงๆ บ้านแฟนรวยคะ) สุดท้ายแฟนเราคงทนไม่ได้ที่บ้านเรามีหนี้
เขาบอกว่าจะต้องรับผิดชอบเรา แล้วก็กะครอบครัวเรา มันตัดกันไม่ขาด ยังไงก็ต้องได้พึ่งพาเขาคะ
เรื่องมันยาวมาก สั้นๆ สรุปเลยนะคะ คือทุกวันนี้ เราผ่อนบ้าน(บ้านมือสอง) แต่แม่เราก็อยากให้กู้เงินไปให้แม่ใช้หนี้ด้วยคะ
ประมาณสองแสนบาท เราเบื่อมากคะ ไหนจะต้องผ่อนบ้าน แล้วต้องไปกู้มาเพิ่มให้แม่ไปใช้หนี้ ไหนจะต้องผ่อนให้อีก
เราเบื่อ รำคาญมากคะ ชีวิตอึดอัดมากกับเรื่องเงิน แค่ผ่อนบ้าน เราก็แทบไม่มีจะกินแล้วคะ
ในหลายๆ ครั้ง เราอิจฉาเพื่อนๆ คนอื่นที่เขามีพ่อแม่คอยซัพพอตคะ เพื่อนเราเพิ่งซื้อรถไป
แม่มันดาวน์ให้หลายแสนเลยคะ คือถ้ามีใครคอยซัพพอต มันก็ไม่เหนื่อยใช่ไหมคะ
ส่วนเราไม่มีใครซัพพอต ยังจะต้องมาซัพพอตที่บ้านอีก เราเบื่อโครต บ้างทีเราก็แช่งในใจให้แม่เราตายนะคะ
แบบว่า ตายๆ ไปเหอะ เรารำคาญ เดี๋ยวจะโน้น นี่ นั่น อีกคะ
เรารู้ว่าสิ่งที่เราคิดมันไม่ดี แต่เรารู้สึกแบบนี้จริงๆนะ การที่ชีวิตเราเริ่มต้นที่ติดลบ เราก็เหนื่อยแล้ว
แล้วไหนจะต้องมาใช้หนี้ให้แม่เราอีก ซึ่งหนี้นี้เราก็ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรด้วย แต่เขาก็บอกว่า ที่เขามีหนี้
เพราะเอามาเลี้ยงดูเรา แต่เราคิดว่า ถ้าจะต้องมีหนี้เพราะมาเลี้ยงดูเรา ก็ไม่ควรทำให้เราเกิดมาตั้งแต่แรก
เพราะเราก็ไม่ได้อยากเกิดมามีชีวิตอัตคัต ลำบาก ยากเข็ญแบบนี้ ชีวิตเราก็อายุเริ่มเยอะแล้วนะ
แต่เราเหนื่อยมากที่จะต้องสร้างเนื้อ สร้างตัวเอง แล้วยังต้องมาแบกรับภาระต่างๆ นานา อีกหลายอย่าง
เราทำงานราชการคะ เงินเดือนน้อยมาก หนี้เยอะ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ก็ผ่านอะไรมาเยอะ
ที่บ้านเราเตรียมตัวเกาะเราแน่ๆ แล้วคะ คือเตรียมยึดเราเป็นสรณะแล้ว เพราะที่บ้านพี่ๆ น้องๆ ก็เป็นลูกจ้างกันหมดคะ
มีเราคนเดียวที่สอบเข้ามาได้
เราแบบว่าคิดในใจ เลี้ยงดูเรามาแบบอดๆ อยากๆ ไม่ได้อยู่สุขสบายอะไรเลย
แล้วพอมาวันนี้ก็แบบเหมือนเรียกร้องโน้นนี่นั่น กะเรา
บอกว่าลูกเพื่อน คนนู่น คนนี้ สร้างบ้านให้แม่เขาอยู่อะไรแบบนี้
เราเนี่ยอยากจะพูดใส่หน้าคืนเหมือนกันว่า พ่อแม่เพื่อนเรามันก็ดาวน์บ้าน ดาวน์รถให้เขาคะ
ที่เล่ามา หลายคนอาจจะอยากด่าเรานะ แต่เราบอกได้เลยว่า ตั้งแต่ป.สาม จนเรียนจบ ที่บ้านช่วยเหลือเรื่องเงินเราน้อยมาก
ตอนม.ปลายเป็นต้นไปกู้เรียนตลอด ตอนมหาลัยให้ตังส์เราไปเรียนแค่ วันละ 50 บาทเอง
เราคิดในใจว่าเลี้ยงดูเรามาแบบอัตคัตๆ แล้วจะมาเรียกร้องอะไรให้เราดูแลอะไรนักหนา
บางทีก็เจ็บไข้ได้ป่วย แบบปวดโน้นปวดนี่ เราเบิกได้ก็จริงแต่เบิกได้ไม่หมด เราก็ต้องควักเงินเราออกเอง
ไหนจะกลับบ้านตอนปีใหม่ วันหยุดอีก ก็จะสั่งให้เราซื้อโน้น นี่นั่น แต่ไม่ให้เงินเราสักบาท
คือ เรามีเงินพอกินไปแต่ละเดือนๆ ไม่มาก หักจากรายจ่ายต่างๆ ค่าผ่อนบ้านอ่ะคะ
เราเบื่อสภาพแบบนี้มากเลย เราควรทำไงดีคะ บางทีเราก็เกลียดตัวเองที่คิดไม่ดีกะที่บ้านแบบนี้
ทางพระพุทธศาสนาบอกว่า เพราะเราเคยติดหนี้เขามา ชาตินี้เราเลยต้องมาชดใช้หนี้ให้อ่ะ
ตอนนี้เราไม่กล้ามีแฟนเลยคะ เพราะกลัว ที่บ้านเรามีแต่หนี้ จะมีใครที่ไหนเขาอยากจะมาร่วมทุกข์กันใช่ไหมคะ
อย่างน้อยเขาก็ต้องการคนที่ทัดเทียมกัน ปัญหาภาระเราเยอะแบบนี้ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
เราควรจะคิด จะทำไงดีให้เรามีความสุข เพราะเราก็คงเปลี่ยนแม่ไม่ได้แล้ว แต่ถ้าชาติหน้ามีจริง
เราก็ไม่อยากเกิดมาเป็นลูกเขานะ และถ้าเรายังไม่รวย เราก็จะไม่มีลุกแน่นอน เราไม่อยากให้ลูกเราลำบาก
เราควรทำไงดี คือถ้าตัดเรื่องหนี้ของที่บ้านออกไป ชีวิตเราจะมีความสุขมากกว่านี้อ่ะคะ