อาจจะยาวหน่อยนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนรู้จักกันตอนเรียนมหาลัย เราอายุมากกว่าแฟน 3 ปีค่ะ แล้วเราตอนจบปริญญาเรากับเขาก็ตัดสินใจบอกความในใจและคบกันเป็นแฟนกันมา เขาบอกว่าเขาไม่เคยรักใครเลยมีเราคนเดียวที่เขารักเป็นคนแรกนอกจากแม่ของเขา ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาเป็นคนคอยเอาอกเอาใจดูแลเอาใจใส่ดี จนตัวเขาเองก็เรียนจบมีการมีงานทำบริษัทเดียวกับเรา ชีวิตรักของพวกเราเป็นไปอย่างเรียบง่าย ไม่หวือหวามากนัก และเรา 2 คน ก็ไม่ได้บอกเพื่อนร่วมงานคนไหนว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไร คนอื่นก็คงรู้กันเอง แต่พอเข้าปีที่ 5ของการเป็นแฟนกัน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตของพวกเรา ผู้หญิงคนนี้เพียงแค่เข้ามาทำงานไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมดูมีอิทธิพลกับเขามากๆ เธอคนนี้เป็นคนร่าเริงเข้ากับคนง่ายแล้วก็ชอบเข้าหาเราด้วย คุยเป็นกันเองเรียกพี่คะ พี่ขา แต่แฟนเรามักจะกันเรากับเธอออกห่างไม่ให้คุยกันเอง บางทีแฟนเราก็คุยกับเธอคนนั้นสองคน พอเห็นเราเดินมาเขาก็พากันแยกย้ายไป จนเรารู้สึกแปลกๆแล้วว่า2คนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ แล้วเรากับแฟนก็ทะเลาะกันมากขึ้น แฟนเรามีท่าทีเปลี่ยนไป จากที่อยู่ด้วยกันจะมีแต่เสียงหัวเราะก็กลายเป็นความเงียบ ทุกทีที่ถามว่าเขาคิดอะไรกับเธอไหม แฟนเราก็ปฏิเสธ ยืนยันว่าไม่ได้คิดอะไรเกินเลย เราก็เลือกที่จะเชื่อเขา และยังคบกันมาตลอด
จนเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เขาก็ชวนเราไปกินข้าวโดยที่แฟนเราไม่รู้ เพราะเขาติดงานข้างนอก เธอก็ชวนเราคุยปกติจนมาถึงคำนี้
"พี่(ชื่อเรา)คะ พี่สนิทกับ(แฟนเรา)มากแค่ไหน? "
"ทำไมคะน้อง?"
"พี่ไม่ได้เป็นแฟนเขาใช่ไหม"
เราก็เงียบนะ แต่ใจเต้นแรงมาก กลัวจะได้รับคำพูดที่รับไม่ได้ น้ำตาพานจะไหลเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ แล้วเธอก็พูดต่อ
"หนูเคยเป็นแฟนกับ(แฟนเรา)นะคะพี่ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกหนูอยากกลับไปรักกันอีก พี่ช่วยหนูนะ"
ในวินาทีนั้น อยากจะตะโกนกลับไปมากว่า นี่แฟนฉันนะ!! อย่ามายุ่ง!! แต่ก็ทำได้แค่เงียบอย่างเดียว จนสุดท้ายก็กลั้นใจถามไปนะว่า ในเมื่อเลิกกันแล้วจะกลับไปคืนดีกันอีกทำไม ต่างคนก็ต่างอยู่เถอะ หาคนใหม่เปลี่ยนคนใหม่ให้ชีวิตดีกว่า แต่คำตอบที่ได้มาคืออะไรรู้ไหมคะ
เธอบอกว่าตอน ม.ปลาย เธอกับแฟนเราเคยคบกันแต่เรียนกันคนละที่ แล้วแฟนเราเคยทำเธอท้อง พอรู้ก็ให้เธอไปทำแท้ง จากนั้นก็เลิกติดต่อเธอแล้วหายจากเธอไปเลย
พอได้มาทำงานที่นี่ก็เลยได้เจอกันอีกครั้ง เธอยังรักเขามาก และอยากให้กลับไปเริ่มกันใหม่
ในใจเราก็ช็อคมาก ทำไมเรื่องแบบนี้เขาไม่เคยบอกเราเลย เขาบอกเราว่าเขาไม่เคยรักใครไม่เคยคบใคร แล้วผู้หญิงคนนี้ทำไมเธอถึงพูดเรื่องแบบนี้กับเราได้ เธอร้องไห้ฟูมฟายขอให้เราช่วยพูดกับแฟนเรา เพราะแฟนเราเองก็ถือว่าได้ทำลายชีวิตเธอให้ตายทั้งเป็นไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาควรจะรับผิดชอบ
เราก็ได้แต่อึ้ง ตกใจกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้เล่าให้ฟัง แล้วก็ขอตัวลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ ระเบิดร้องไห้อย่างหนักมาก คิดไม่ถึงว่าแฟนเราจะเป็นคนแบบนั้น เพราะว่าจากที่รู้จักกันมาคบกันมาเขาเป็นคนที่เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ พอเราตั้งสติได้ก็เลิกร้องไห้ แล้วตัดสินใจจะถามจากปากแฟนเอง
แล้วเมื่อเย็นนี้เราก็มีโอกาสได้เล่าให้แฟนฟังแล้วค่ะว่าเธอคนนั้นเล่าอะไรให้ฟังบ้าง รวมถึงเรื่องจะให้แฟนเรากลับไปคบกับเค้า แฟนเราเขาอึ้งๆไม่พูดอะไร เราก็เงียบรอฟังจากปากเขา แต่ใจรู้แล้วว่าเรื่องที่เธอคนนั้นพูดคงเป็นเรื่องจริงแน่ๆ ไม่งั้นก็คงไม่เงียบแบบนี้ จากนั้นเขาก็บอกเราว่าผู้หญิงคนนั้นพูดเป็นเรื่องจริง แต่แฟนเราบอกว่าไม่เคยคบกันเป็นแฟน เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนรู้จักกันบ้างคุยกันบ้าง แล้วมันเป็นนิสัยอยากรู้อยากเห็นของวัยรุ่น อยากลองดูโดยไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา และเขาเองก็ยอมรับว่าทำเธอท้องจริง เป็นคนบอกให้เธอทำแท้งจริงเพราะเขากำลังจะเข้ามหาลัยไม่อยากให้อะไรมารั้งเขาไว้ และเขายืนยันว่าเขารักเรามาก ที่ไม่เล่าเพราะไม่มีความจำเป็นต้องเล่าให้ฟัง มันไม่มีความสำคัญที่จะต้องบอก ที่ไม่อยากให้เราคุยกับเธอ เพราะไม่อยากให้เรามารับรู้เรื่องไร้สาระ
เราฟังแล้วเราร้องไห้ออกมาเลยค่ะ คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เรารักมาตลอดเขาจะมีนิสัยเลวๆแบบนี้ สีหน้าท่าทางที่เขาเล่ามามันดูเฉยชามาก เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
เราก็ไม่ได้เป็นคนดี มองโลกสวยหรืออะไร แต่รู้สึกตกใจ รู้สึกแย่ที่ได้รู้ว่าคนที่เราคิดจะฝากชีวิตด้วยเขากลับมองไม่เห็นค่าของชีวิตของคนที่เขาควรจะรับผิดชอบ แม้มันจะผ่านมาหลายปี เราก็รู้สึกได้ว่าเธอคนนั้นคงจะทรมานมากที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้
เราร้องไห้หนักมาก จนเขาเองก็ใส่อารมณ์กับเรานะว่าเราจะร้องทำไม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอคนนั้น ทุกอย่างมันเป็นอดีตมันจบไปแล้ว แล้วเรายังจะมาร้องไห้มาพูดอะไร ถ้าจะให้เขากลับไปหาเธอเขาก็ไม่ไป เพราะเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบ เด็กก็ไม่มีแล้ว ถามเราว่าเราจะเอายังไงกันแน่ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ยังพิสูจน์ให้เห็นไม่ได้อีกหรอ?
เราไล่ให้เขากลับไปก่อน พยายามคิดทบทวนบอกตัวเองว่ามันคืออดีตนะ แต่เราควรจะให้ผู้ชายที่ใจดำแบบนี้มาเป็นคู่ชีวิตจริงๆน่ะหรอ?
ขอโทษที่ยาวไปหน่อยนะคะ แต่ตอนนี้เรากำลังสับสนมากๆค่ะ ไม่รู้ว่าเราควรทิ้งอดีตของเขาดีหรือเปล่า? หรือจะตัดไฟเสียแต่ต้นลม เพราะถ้าฝืนคบต่อไปเราจะเจ็บปวดหรือเปล่า?
ควรจะคบต่อไหม ถ้ารู้ว่าเขาเป็นคนแบบนี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนรู้จักกันตอนเรียนมหาลัย เราอายุมากกว่าแฟน 3 ปีค่ะ แล้วเราตอนจบปริญญาเรากับเขาก็ตัดสินใจบอกความในใจและคบกันเป็นแฟนกันมา เขาบอกว่าเขาไม่เคยรักใครเลยมีเราคนเดียวที่เขารักเป็นคนแรกนอกจากแม่ของเขา ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาเป็นคนคอยเอาอกเอาใจดูแลเอาใจใส่ดี จนตัวเขาเองก็เรียนจบมีการมีงานทำบริษัทเดียวกับเรา ชีวิตรักของพวกเราเป็นไปอย่างเรียบง่าย ไม่หวือหวามากนัก และเรา 2 คน ก็ไม่ได้บอกเพื่อนร่วมงานคนไหนว่าเราเป็นแฟนกัน เพราะคิดว่าคงไม่มีอะไร คนอื่นก็คงรู้กันเอง แต่พอเข้าปีที่ 5ของการเป็นแฟนกัน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตของพวกเรา ผู้หญิงคนนี้เพียงแค่เข้ามาทำงานไม่เท่าไหร่ แต่ทำไมดูมีอิทธิพลกับเขามากๆ เธอคนนี้เป็นคนร่าเริงเข้ากับคนง่ายแล้วก็ชอบเข้าหาเราด้วย คุยเป็นกันเองเรียกพี่คะ พี่ขา แต่แฟนเรามักจะกันเรากับเธอออกห่างไม่ให้คุยกันเอง บางทีแฟนเราก็คุยกับเธอคนนั้นสองคน พอเห็นเราเดินมาเขาก็พากันแยกย้ายไป จนเรารู้สึกแปลกๆแล้วว่า2คนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ แล้วเรากับแฟนก็ทะเลาะกันมากขึ้น แฟนเรามีท่าทีเปลี่ยนไป จากที่อยู่ด้วยกันจะมีแต่เสียงหัวเราะก็กลายเป็นความเงียบ ทุกทีที่ถามว่าเขาคิดอะไรกับเธอไหม แฟนเราก็ปฏิเสธ ยืนยันว่าไม่ได้คิดอะไรเกินเลย เราก็เลือกที่จะเชื่อเขา และยังคบกันมาตลอด
จนเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เขาก็ชวนเราไปกินข้าวโดยที่แฟนเราไม่รู้ เพราะเขาติดงานข้างนอก เธอก็ชวนเราคุยปกติจนมาถึงคำนี้
"พี่(ชื่อเรา)คะ พี่สนิทกับ(แฟนเรา)มากแค่ไหน? "
"ทำไมคะน้อง?"
"พี่ไม่ได้เป็นแฟนเขาใช่ไหม"
เราก็เงียบนะ แต่ใจเต้นแรงมาก กลัวจะได้รับคำพูดที่รับไม่ได้ น้ำตาพานจะไหลเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ แล้วเธอก็พูดต่อ
"หนูเคยเป็นแฟนกับ(แฟนเรา)นะคะพี่ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกหนูอยากกลับไปรักกันอีก พี่ช่วยหนูนะ"
ในวินาทีนั้น อยากจะตะโกนกลับไปมากว่า นี่แฟนฉันนะ!! อย่ามายุ่ง!! แต่ก็ทำได้แค่เงียบอย่างเดียว จนสุดท้ายก็กลั้นใจถามไปนะว่า ในเมื่อเลิกกันแล้วจะกลับไปคืนดีกันอีกทำไม ต่างคนก็ต่างอยู่เถอะ หาคนใหม่เปลี่ยนคนใหม่ให้ชีวิตดีกว่า แต่คำตอบที่ได้มาคืออะไรรู้ไหมคะ
เธอบอกว่าตอน ม.ปลาย เธอกับแฟนเราเคยคบกันแต่เรียนกันคนละที่ แล้วแฟนเราเคยทำเธอท้อง พอรู้ก็ให้เธอไปทำแท้ง จากนั้นก็เลิกติดต่อเธอแล้วหายจากเธอไปเลย
พอได้มาทำงานที่นี่ก็เลยได้เจอกันอีกครั้ง เธอยังรักเขามาก และอยากให้กลับไปเริ่มกันใหม่
ในใจเราก็ช็อคมาก ทำไมเรื่องแบบนี้เขาไม่เคยบอกเราเลย เขาบอกเราว่าเขาไม่เคยรักใครไม่เคยคบใคร แล้วผู้หญิงคนนี้ทำไมเธอถึงพูดเรื่องแบบนี้กับเราได้ เธอร้องไห้ฟูมฟายขอให้เราช่วยพูดกับแฟนเรา เพราะแฟนเราเองก็ถือว่าได้ทำลายชีวิตเธอให้ตายทั้งเป็นไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาควรจะรับผิดชอบ
เราก็ได้แต่อึ้ง ตกใจกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้เล่าให้ฟัง แล้วก็ขอตัวลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ ระเบิดร้องไห้อย่างหนักมาก คิดไม่ถึงว่าแฟนเราจะเป็นคนแบบนั้น เพราะว่าจากที่รู้จักกันมาคบกันมาเขาเป็นคนที่เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ พอเราตั้งสติได้ก็เลิกร้องไห้ แล้วตัดสินใจจะถามจากปากแฟนเอง
แล้วเมื่อเย็นนี้เราก็มีโอกาสได้เล่าให้แฟนฟังแล้วค่ะว่าเธอคนนั้นเล่าอะไรให้ฟังบ้าง รวมถึงเรื่องจะให้แฟนเรากลับไปคบกับเค้า แฟนเราเขาอึ้งๆไม่พูดอะไร เราก็เงียบรอฟังจากปากเขา แต่ใจรู้แล้วว่าเรื่องที่เธอคนนั้นพูดคงเป็นเรื่องจริงแน่ๆ ไม่งั้นก็คงไม่เงียบแบบนี้ จากนั้นเขาก็บอกเราว่าผู้หญิงคนนั้นพูดเป็นเรื่องจริง แต่แฟนเราบอกว่าไม่เคยคบกันเป็นแฟน เธอเป็นน้องสาวของเพื่อนรู้จักกันบ้างคุยกันบ้าง แล้วมันเป็นนิสัยอยากรู้อยากเห็นของวัยรุ่น อยากลองดูโดยไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมา และเขาเองก็ยอมรับว่าทำเธอท้องจริง เป็นคนบอกให้เธอทำแท้งจริงเพราะเขากำลังจะเข้ามหาลัยไม่อยากให้อะไรมารั้งเขาไว้ และเขายืนยันว่าเขารักเรามาก ที่ไม่เล่าเพราะไม่มีความจำเป็นต้องเล่าให้ฟัง มันไม่มีความสำคัญที่จะต้องบอก ที่ไม่อยากให้เราคุยกับเธอ เพราะไม่อยากให้เรามารับรู้เรื่องไร้สาระ
เราฟังแล้วเราร้องไห้ออกมาเลยค่ะ คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เรารักมาตลอดเขาจะมีนิสัยเลวๆแบบนี้ สีหน้าท่าทางที่เขาเล่ามามันดูเฉยชามาก เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา
เราก็ไม่ได้เป็นคนดี มองโลกสวยหรืออะไร แต่รู้สึกตกใจ รู้สึกแย่ที่ได้รู้ว่าคนที่เราคิดจะฝากชีวิตด้วยเขากลับมองไม่เห็นค่าของชีวิตของคนที่เขาควรจะรับผิดชอบ แม้มันจะผ่านมาหลายปี เราก็รู้สึกได้ว่าเธอคนนั้นคงจะทรมานมากที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้
เราร้องไห้หนักมาก จนเขาเองก็ใส่อารมณ์กับเรานะว่าเราจะร้องทำไม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอคนนั้น ทุกอย่างมันเป็นอดีตมันจบไปแล้ว แล้วเรายังจะมาร้องไห้มาพูดอะไร ถ้าจะให้เขากลับไปหาเธอเขาก็ไม่ไป เพราะเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบ เด็กก็ไม่มีแล้ว ถามเราว่าเราจะเอายังไงกันแน่ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ยังพิสูจน์ให้เห็นไม่ได้อีกหรอ?
เราไล่ให้เขากลับไปก่อน พยายามคิดทบทวนบอกตัวเองว่ามันคืออดีตนะ แต่เราควรจะให้ผู้ชายที่ใจดำแบบนี้มาเป็นคู่ชีวิตจริงๆน่ะหรอ?
ขอโทษที่ยาวไปหน่อยนะคะ แต่ตอนนี้เรากำลังสับสนมากๆค่ะ ไม่รู้ว่าเราควรทิ้งอดีตของเขาดีหรือเปล่า? หรือจะตัดไฟเสียแต่ต้นลม เพราะถ้าฝืนคบต่อไปเราจะเจ็บปวดหรือเปล่า?