เราอายุ30ค่ะ กำลังคบกับแฟนที่อายุห่างกัน16ปี พี่เขา46 ค่ะ เพิ่งเริ่มคุยกันและตกลงเป็นแฟนกันค่ะ เราทำงานประจำส่วนพี่เขามีธุรกิจส่วนตัวค่ะ
ตอนยังไม่เป็นแฟนกัน เหมือนพี่เขาจะตอบข้อความเราตลอดวินาทีต่อวินาที วิดีโอคอลกันตลอด พอเราตกลงเป็นแฟนกันพี่เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ นานๆตอบที เราก็จะคิดลบว่าเรารักเราน้อยลง ไม่ใส่ใจ เราจะชอบพูดอะไรลบๆ พิมพ์อะไรลบๆด้วยความน้อยใจ งอแงง้องแง้ง พอพี่เขาอธิบายว่าไปทำอะไรมาเราก็เข้าใจ แล้ววันต่อมาก็งอแงเหมือนเดิม จนพี่เขาร้องไห้บอกว่าตั้งแต่รู้จักเรามีแต่พลังงานลบๆไม่มีพลังบวกเลยแล้วก็ตัดสายทิ้งไป ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ หนูทำไมต้องปรับอยู่ฝ่ายเดียว หนูไม่เข้าใจความรักในวัยผู้ใหญ่ที่ต้องนานๆคุยกันที อะไรแบบนี้ค่ะ พอหนูไม่เข้าใจหนูก็งอแง หรือจริงๆเราไม่เหมาะกับความรักแบบผู้ใหญ่ที่มีความต่างของอายุขนาดนี้คะ ช่วยแนะนำเป็นวิทยาทานหน่อยค่ะ
ไม่เข้าใจความรักแบบผู้ใหญ่
ตอนยังไม่เป็นแฟนกัน เหมือนพี่เขาจะตอบข้อความเราตลอดวินาทีต่อวินาที วิดีโอคอลกันตลอด พอเราตกลงเป็นแฟนกันพี่เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ นานๆตอบที เราก็จะคิดลบว่าเรารักเราน้อยลง ไม่ใส่ใจ เราจะชอบพูดอะไรลบๆ พิมพ์อะไรลบๆด้วยความน้อยใจ งอแงง้องแง้ง พอพี่เขาอธิบายว่าไปทำอะไรมาเราก็เข้าใจ แล้ววันต่อมาก็งอแงเหมือนเดิม จนพี่เขาร้องไห้บอกว่าตั้งแต่รู้จักเรามีแต่พลังงานลบๆไม่มีพลังบวกเลยแล้วก็ตัดสายทิ้งไป ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ หนูทำไมต้องปรับอยู่ฝ่ายเดียว หนูไม่เข้าใจความรักในวัยผู้ใหญ่ที่ต้องนานๆคุยกันที อะไรแบบนี้ค่ะ พอหนูไม่เข้าใจหนูก็งอแง หรือจริงๆเราไม่เหมาะกับความรักแบบผู้ใหญ่ที่มีความต่างของอายุขนาดนี้คะ ช่วยแนะนำเป็นวิทยาทานหน่อยค่ะ