เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรากับแฟนเราคบกันมาจะ5เดือนแล้ว แต่ว่าเราไม่เคยเข้าใจแฟนตัวเองว่าเขาคิดยังไงกับเรากันแน่ เรามั่นใจว่าเขารักเรามาก แต่เราไม่รู้ว่าเขาจะรักเราได้นานมั้ยหรือว่าเราทำอะไรไม่ถูกใจเขารึเปล่า แฟนเราไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เราก็รอเขา รักเขา และยังคิดถึงเขานะ พอเขาย้ายไปเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันทุกวันเหมือนแต่ก่อน เราเคยเลิกกะเขา2ครั้งแล้วก็กลับมาดีกัน (ช่วงนั้นเฮริท์หนักมากเลยล่ะ) แรกๆที่คบกันเราโทรคุยกันแทบทุกวัน แต่พอช่วงหลังๆเราแทบไม่ได้โทรคุยกันเลย เพราะว่าเขาไม่ว่างด้วยมั้ง.. เรามั่นใจในตัวเขานะว่าเขาจะไม่คุยกับผู้หญิงคนอื่น รักเราคนเดียว แต่เราสงสัยเขาตั้งแต่แรกๆแล้วว่าเขารักเราอยากคบกับเราต่อหรือฝืนใจคบเพราะอยากให้เรารู้สึกดี เวลาที่เลิกกันเรามักจะโวยวาย แล้วเขาก็มักจะพยายามหนีเราเพื่อให้เราสบายใจแต่เรารั้งเขาไว้ ช่วงคบกันเขาก็มักจะบอกกับเราว่าอย่าไปคุยกับใครยกเว้นเพื่นเพราะเขาหวงเรามาก เราก็ไม่คุยกับใครยกเว้นเขา มีช่วงนึงที่เราจะเลิกกันเขาไปถามเพื่อนว่าสมควรเลิกกับเราดีมั้ย? เพื่อนเขาก็บอก "เลิกไปเถอะ.." เรารู้(จากเพื่อน)เราก็โคตรเสียใจเลย ร้องไห้แทบทั้งวัน ข้าวก็ไม่เป็นอันกิน ซึมเช้ายันเย็น กลับบ้านมาก็นอน ตอนนั้นเราก็คิดนะว่า เราไม่สมควรคบกับเขาเลยว่ะ ทำไมวะ? ทำไม ก็คิดอยู่ในหัวแบบนี้ทั้งวัน กว่าจะกลับมาคืนดีกันเราก็เป็นฝ่ายรั้งเขาไว้ เขาก็ดีใจนะคะ เราก็ดีใจมากกกก จนกระทั่งเราไปแกล้งเขา(ไม่กี่วันมานี้)เขานึกว่าเราขอเลิก เขาร้องไห้จนเกือบปั่นจักรยานลงคลอง เราก็ง้อเขาแล้ว เรารู้สึกผิดมาก เราก็ง้อเขาทุกวิถีทาง จนอีกวันหนึ่งเขาก็มาตอบ ขอโทดที่ไม่ได้รั้งไว้เวลาที่เราจะเลิกกัน เราก็เลยเงียบแล้วก็ตอบไปว่า เจ้(เราใช้เรียกแทนชื่อเขา)จะทำอะไรหรือยังไงก็ได้ จะทิ้งหนูไปหรือจะเก็บหนูไว้ หนูจะรอคำตอบ หนูเป็นคนไม่เรื่องมาก แล้วเขาก็เงียบไปยาวๆ เราก็ไปนั่งคุยกับเพื่อน ถ้าเราเลิกกับเขามันจะดูแปลกมั้ยวะ? เพื่อนเราก็ถามเลิกกันเพราะไร เราก็เลยบอกไม่รู้ แล้วเราก็บ่นเรื่องอดีตที่เราเคยแอบชอบรุ่นพี่ค่ะแต่โดนเขาบอกปฏิเสธ เราก็นั่งคิดค่ะ จนสมองมันนึกภาพอดีตเรากับแฟน เราก็นั่งร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทัน เราก็เลยเลือกที่จะปิดทุกอย่างไว้ ทั้งไลน์ทั้งเฟส เพราะมันอาจทำให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่ว่าเราก็อดใจไม่ไหวที่จะเปิดดูไลน์บ่อยๆเพราะอยากให้เขาตอบ เราพร้อมทุกอย่างแล้วอ่ะ ถ้าเขาทิ้งเราเราก็เสียใจอ่ะเราคงลืมเรื่องอดีตยากมากๆ เราพยายามทุกอย่างเพื่อเขาอ่ะค่ะ เขาอยากให้เราเป็นไรเราก็พยายามเป็นแบบที่เขาขอ เราชอบบ่นแฟนเราบ่อยๆ แต่เราก็ไม่เคยขอให้แฟนเป็นแบบที่เราต้องการ ขอแค่เขาเป็นแบบตัวเขาเอง เราเทคแคร์เขามาก เราเคยไปซื้อแฮมสเตอร์ด้วยกันแล้วเราก็เป็นฝ่ายเลี้ยงดูแล เวลาเขาเป็นอะไรไม่สบายก็บอกให้ดูแลตัวเองดีๆคนเขาเป็นห่วง ใจหนึ่งก็อยากรั้งเขาไว้เพราะรักเขามาก แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากรั้งเพราะกลัวเขารำคาน เราเป็นคนที่สนใจคนยากมากนะ น้อยคนที่เราจะสนใจดูแลเทคแคร์ อย่างคนที่แอบชอบเราก็จะซื้อขนมไปให้กินทุกวันเช้า กลางวัน แต่กับแฟนเราจะหึงหวงเงียบๆเพราะกลัวเขารำคาน ชอบโวยวายแล้วก็ดื้อใส่บ่อยๆ ชอบสั่งให้ไปนอนเช้าๆชอบแกล้ง(เช่น แฟนเราไม่ชอบกินเผ็ดแต่เราแอบใส่พริก)เราชอบบังคับให้กินผักเพราะแฟนไม่ชอบกิน ชอบกอดนานๆ เราควรทำไงดีคะ?เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ร้องไห้จนตาแดงตาบวมปวดหัวไปหมดเลยค่ะ (ตอนพิมพ์ก็โคตรทรมานเลยค่ะ ร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทันแล้วค่ะ)
เราควรรั้งเขาไว้มั้ยคะ?หรือจะให้เขาไป?
เรากับแฟนเราคบกันมาจะ5เดือนแล้ว แต่ว่าเราไม่เคยเข้าใจแฟนตัวเองว่าเขาคิดยังไงกับเรากันแน่ เรามั่นใจว่าเขารักเรามาก แต่เราไม่รู้ว่าเขาจะรักเราได้นานมั้ยหรือว่าเราทำอะไรไม่ถูกใจเขารึเปล่า แฟนเราไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เราก็รอเขา รักเขา และยังคิดถึงเขานะ พอเขาย้ายไปเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันทุกวันเหมือนแต่ก่อน เราเคยเลิกกะเขา2ครั้งแล้วก็กลับมาดีกัน (ช่วงนั้นเฮริท์หนักมากเลยล่ะ) แรกๆที่คบกันเราโทรคุยกันแทบทุกวัน แต่พอช่วงหลังๆเราแทบไม่ได้โทรคุยกันเลย เพราะว่าเขาไม่ว่างด้วยมั้ง.. เรามั่นใจในตัวเขานะว่าเขาจะไม่คุยกับผู้หญิงคนอื่น รักเราคนเดียว แต่เราสงสัยเขาตั้งแต่แรกๆแล้วว่าเขารักเราอยากคบกับเราต่อหรือฝืนใจคบเพราะอยากให้เรารู้สึกดี เวลาที่เลิกกันเรามักจะโวยวาย แล้วเขาก็มักจะพยายามหนีเราเพื่อให้เราสบายใจแต่เรารั้งเขาไว้ ช่วงคบกันเขาก็มักจะบอกกับเราว่าอย่าไปคุยกับใครยกเว้นเพื่นเพราะเขาหวงเรามาก เราก็ไม่คุยกับใครยกเว้นเขา มีช่วงนึงที่เราจะเลิกกันเขาไปถามเพื่อนว่าสมควรเลิกกับเราดีมั้ย? เพื่อนเขาก็บอก "เลิกไปเถอะ.." เรารู้(จากเพื่อน)เราก็โคตรเสียใจเลย ร้องไห้แทบทั้งวัน ข้าวก็ไม่เป็นอันกิน ซึมเช้ายันเย็น กลับบ้านมาก็นอน ตอนนั้นเราก็คิดนะว่า เราไม่สมควรคบกับเขาเลยว่ะ ทำไมวะ? ทำไม ก็คิดอยู่ในหัวแบบนี้ทั้งวัน กว่าจะกลับมาคืนดีกันเราก็เป็นฝ่ายรั้งเขาไว้ เขาก็ดีใจนะคะ เราก็ดีใจมากกกก จนกระทั่งเราไปแกล้งเขา(ไม่กี่วันมานี้)เขานึกว่าเราขอเลิก เขาร้องไห้จนเกือบปั่นจักรยานลงคลอง เราก็ง้อเขาแล้ว เรารู้สึกผิดมาก เราก็ง้อเขาทุกวิถีทาง จนอีกวันหนึ่งเขาก็มาตอบ ขอโทดที่ไม่ได้รั้งไว้เวลาที่เราจะเลิกกัน เราก็เลยเงียบแล้วก็ตอบไปว่า เจ้(เราใช้เรียกแทนชื่อเขา)จะทำอะไรหรือยังไงก็ได้ จะทิ้งหนูไปหรือจะเก็บหนูไว้ หนูจะรอคำตอบ หนูเป็นคนไม่เรื่องมาก แล้วเขาก็เงียบไปยาวๆ เราก็ไปนั่งคุยกับเพื่อน ถ้าเราเลิกกับเขามันจะดูแปลกมั้ยวะ? เพื่อนเราก็ถามเลิกกันเพราะไร เราก็เลยบอกไม่รู้ แล้วเราก็บ่นเรื่องอดีตที่เราเคยแอบชอบรุ่นพี่ค่ะแต่โดนเขาบอกปฏิเสธ เราก็นั่งคิดค่ะ จนสมองมันนึกภาพอดีตเรากับแฟน เราก็นั่งร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทัน เราก็เลยเลือกที่จะปิดทุกอย่างไว้ ทั้งไลน์ทั้งเฟส เพราะมันอาจทำให้เรารู้สึกดีขึ้น แต่ว่าเราก็อดใจไม่ไหวที่จะเปิดดูไลน์บ่อยๆเพราะอยากให้เขาตอบ เราพร้อมทุกอย่างแล้วอ่ะ ถ้าเขาทิ้งเราเราก็เสียใจอ่ะเราคงลืมเรื่องอดีตยากมากๆ เราพยายามทุกอย่างเพื่อเขาอ่ะค่ะ เขาอยากให้เราเป็นไรเราก็พยายามเป็นแบบที่เขาขอ เราชอบบ่นแฟนเราบ่อยๆ แต่เราก็ไม่เคยขอให้แฟนเป็นแบบที่เราต้องการ ขอแค่เขาเป็นแบบตัวเขาเอง เราเทคแคร์เขามาก เราเคยไปซื้อแฮมสเตอร์ด้วยกันแล้วเราก็เป็นฝ่ายเลี้ยงดูแล เวลาเขาเป็นอะไรไม่สบายก็บอกให้ดูแลตัวเองดีๆคนเขาเป็นห่วง ใจหนึ่งก็อยากรั้งเขาไว้เพราะรักเขามาก แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากรั้งเพราะกลัวเขารำคาน เราเป็นคนที่สนใจคนยากมากนะ น้อยคนที่เราจะสนใจดูแลเทคแคร์ อย่างคนที่แอบชอบเราก็จะซื้อขนมไปให้กินทุกวันเช้า กลางวัน แต่กับแฟนเราจะหึงหวงเงียบๆเพราะกลัวเขารำคาน ชอบโวยวายแล้วก็ดื้อใส่บ่อยๆ ชอบสั่งให้ไปนอนเช้าๆชอบแกล้ง(เช่น แฟนเราไม่ชอบกินเผ็ดแต่เราแอบใส่พริก)เราชอบบังคับให้กินผักเพราะแฟนไม่ชอบกิน ชอบกอดนานๆ เราควรทำไงดีคะ?เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ร้องไห้จนตาแดงตาบวมปวดหัวไปหมดเลยค่ะ (ตอนพิมพ์ก็โคตรทรมานเลยค่ะ ร้องไห้จนหายใจแทบไม่ทันแล้วค่ะ)