สวัสดีค่ะ เรามาตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะแค่อยากได้คำปรึกษาจากหลายๆคนค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราไปตกหลุมรักคนกัมพูชาเขามาทำงานเป็นพ่อบ้านที่ไทย เขาเป็นผู้ชายที่น่าค้นหาเขาเป็นคนเงียบ ไม่สุงสิงกับใคร จนเราเดาใจเขาไม่ออกว่าคนคนนี้มันคิดอะไรของมัน เราเลยอยากเอาชนะด้วยการให้เขามารักเรา รึนั่นมันทำให้เรารักเขารึป่าวก็ไม่รู้
ในที่สุดเราคบกันมาสักพักแล้วค่ะ ตอนแรกหนูแค่คิดว่าคบเล่นๆกับคนนี้ เพราะยังไงเราคงไม่เอาเขามาเป็นแฟนจริงๆหรอก เราใช้เวลาอยู่กับเขามากขึ้นในแต่ละวัน หลังเลิกงานต้องอยู่ด้วยกัน ก่อนที่เราจะคบกันคือตอนนั้นหนูเห็นว่าเขาคุยกับคนคนนึง เราก็เข้าใจว่าแฟน แต่เขาบอกเราว่าเขาโสด เขาไม่มีใคร คนที่คุยคือเขาเคยชอบแต่คนนั้นมีแฟนแล้วเราเลยคุยแบบเพื่อน แล้วเขาก็บอกเราว่า เขาชอบเรา นั่งคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเลือกคุยกับเขา ตอนนั้นที่เราอยู่ด้วยกันคือสนุกรัก ยิ่งอยู่นานยิ่งรักเขามากขึ้น เขาเองก็เหมือนจะเป็นแบบนั้น จนมาถึงวันที่เราต้องแยกกันเพราะหนูฝึกงานเสร็จ เลยกลับมากรุงเทพ เราเคยถามเขาว่า ถ้าเราห่างกันความสัมพันธ์เราจะเป็นยังไงนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเป็นแฟนกันใช่ไหมไม่ได้คิดไปเองใช่รึเปล่า เราก็แบบว่าไม่รู้ แต่มันจะเป็นไปได้จริงๆหรอเรื่องของเรา เธอไม่อยากไปหาคนที่ดีกว่านี้หรอ เรามันแค่แรงงานต่างด้าว มันโอเคสำหรับเธอหรอที่มาอยู่กับคนแบบเขา เราเลยตอบว่า ก็รัก ขึ้นชื่อว่ารักมันเป็นไปได้หมดแหละ ถ้าใจเรารักกันมากพอ
เขาถามเราว่า เธอจะมาอยู่กับฉันไหมละ 
เราตอบว่า เราไปไม่ได้ ดังนั้นให้เขามาอยู่กรุงเทพด้วยกัน
เขาตอบว่า เขายังมีหนี้ที่ต้องใช้อยู่สักพัก
เราว่า โอเค งั้นไม่เป็นไร
เรื่องของเรายังคงคบกันต่ออยู่ แต่ที่พีคคือ เราเริ่มงอแงขึ้นเพราะพอเราห่างกัน ด้วยความที่เขาเป็นคนเงียบ แต่มันก็ไม่ใช่ป้ะ คนเราเป็นแฟนกัน เงียบกันทั้งวันทั้งคืนก็ไม่ใช่ เราเลยถามไปว่าเป็นอะไรรึป่าว ทำไมเงียบจัง เบื่อเราหรอ 
เขาตอบเราว่า เธอก็รู้ว่าเราเป็นคนยังไง (เห้ยงงง คือรู้เว้ยว่าเป็นคนเงียบ แต่นี่แฟนนะ อย่างน้อยคุยกันหน่อยก็ยังดี นี่อะไรเงียบ)
เราตอบว่า ถ้าเธอมีคนในใจแล้วเธอก็ควรบอกเรานะเราจะได้ไม่คิดไกลเราจะได้ถอยอยู่แบบเธอไม่ได้สนใจไม่ได้แคร์เราเราเจ็บ
การที่เราถามเมื่อวานว่าเราเป็นแฟนกันใช่ไหมเพราะอยากรู้เธอจะตอบยังไง 
แต่เธอก็ให้เราคิดเองคิดว่าคบก็คบคิดว่าไม่ก็ไม่ก็ไม่อยากจะงี่เง่าหรอกนะ
แต่เรางี่เง่าวะคิดมากด้วยขอโทษด้วยนะ
เขาตอบกลับคือ ถ้าเราคบกันและเราเป็นแบบนี้ มันทำให้เธออึดอัด เราก็เลิกกันไปเลย
คือทุกคนเราอึ้งกับคำนี้มากอ่ะ เราไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดออกมา 
เราตอบไปว่า เรารักเธอนะ เธอก็รู้ รักมากด้วย
เขาตอบว่า แล้วจะงี่เง่าทำไม
สุดท้ายเราไม่ยอมเลิก ผ่านมาอาทิตย์หน่อยๆ หนูตัดสินใจไปหาเขาที่นั่น เราอยู่ด้วยกันตลอด เขาเช็คโทรศัพท์หนูตลอด แต่หนูเป็นคนไม่เช็คโทรศัพท์ แต่การไปหาเขาครั้งนี้เราอยากรู้ว่ามันยังไงเลยตัดสินใจดูโทรศัพท์เขา ที่เราเห็นคือ เขาไม่มีภาพเราในโทรศัพท์เลย ในขณะที่เรามีรูปเขาเยอะแยะ แล้วที่น่าเจ็บใจที่สุดคือ เขามีภาพสกรีนช็อตวิดิโอคอล กับผู้หญิงที่เป็นแฟนเก่าแล้วบอกเป็นเพื่อน คือเราน้ำตาร่วงเลย เราเลยไปดูในแชท คือเขาคุยกันมากกว่าที่คุยกับหนูด้วยซ้ำ เราเลยตัดสินใจถามเขาว่า ถามจริงๆตลอดเวลาที่คบกันมา เคยมีเราอยู่ในใจรึป่าว เธอรักเขาใช่ไหม รักมาตลอดเลยใช่ไหม แล้วละเธอ 
เขาตอบว่า ถ้านี่ไม่รักเธอ นี่จะมาอยู่กับเธอแบบนี้ทำไม 
หนูตอบว่า งั้นเธอหยุดคุยกับคนนี้ได้ไหม 
เขาตอบว่า ไม่ได้ เขาคุยกันเป็นเพื่อนเฉยๆ
หนูบอกว่า แล้วเราละเธอ เธอคุยกับเขามากกว่าเราที่เป็นแฟนเธออีกนะ 
เขาเงียบ
หนูเลยบอกว่า งั้นจะเอายังไงเรื่องของเรา ถ้าเราเลิกกันเธอจะเสียใจไหม
เขาตอบว่า เธอเรามันแรงงานต่างด้าวนะ เธอไปหาคนที่มันดีกว่าเราเถอะ เราไม่เหมาะกับเธอ เธอเรียนจบสูง เรามันก็ไม่มีการศึกษา พ่อแม่เธอรับเราได้หรอ เราเป็นผู้ชายแท้ๆ เรายังให้เธอเลี้ยงข้าวเลย เพราะเรามันจน เรามันไม่มีอะไร อีกอย่างเรายอมรับว่าเรารักคนนั้นอยู่ แต่เขามีแฟนของเขาแล้ว เราเลยคุยกันแบบเพื่อน เราว่าเธอเลิกกับเราไปหาคนที่ดีกว่าเถอะนะ 
หนูตอบว่า (ร้องไห้) แล้วถ้าไม่อยากเลิก เธอจะทำยังไง
เขาตอบว่า เธอรับได้ไหมละที่เราคุยกับคนนี้อยู่ เพราะให้เราเลิกคุยกับคนนี้ เราคงทำไม่ได้ 
หนูร้องไห้ละบอกว่า มันเป็นเราไม่ได้หรอเธอ คนในใจนี้เป็นเราไม่ได้หรอ
เขาตอบว่า นี่ก็รักเธอนะ แต่เรื่องของเรามันยากจริงๆ
หนูก็ตอบว่า ถ้าเลิกกันตอนนี้เธอจะเสียใจไหม
เขาตอบว่า 70/30
หนูบอกเขาว่า ไม่เลิก ยังไม่เลิกตอนนี้ เราทำใจไม่ได้ 

****ทั้งหมดก็มีแค่นี้ คำถามคือ หนูจะทำยังไงดีคะ หนูรักเขาอ่ะ หนูพยายามตัดใจหลายครั้งแต่มันไม่สำเร็จสักทีเลยค่ะ แต่อยู่แบบนี้หนูก็เจ็บ เหมือนหนูเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ มันไม่มีค่าเลย หวังว่าจะมีคนเข้ามาให้คำแนะนำดีๆนะคะ