เคยคิดนะคะอยู่คนเดียวดีจะตาย แต่เราจะตายน่ะสิ่ เพื่อนใครกลุ่มมีแฟนกันหมดและสุดท้ายก็ทิ้งคนเหงาอย่างเราไว้คนเดียว จุดเริ่มต้นเลยค่ะตั้งแต่โสดมาก็ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นยุค90เลย กินเที่ยวทุกวัน นานและนานเลย แล้วบังเอริญเจอกลุ่มรุ่นพี่ของเราเองเลยเข้าไปทักวันนั้นเป็นวันเกิดเพื่อนของรุ่นพี่เราเอง แต่ที่เราไปเราไปเที่ยวปกติของเรานะ เจ้าของวันเกิดกลับถูกใจเราอ่ะดิ่ เลยให้รุ่นพี่ของเราของเบอร์ให้และแนะนำให้รู้จัก ส่วนเราก็ว่างๆอยู่นะจร๊เลยให้ไป เอ้าลองดูเผื่อจะเจอรักดี เราคุยกันได้ไม่นานหรอกคุยกันทุกวันเจอกันทุกวันที่สถานที่เที่ยว จนครั้งนึงตัดสินใจคบผู้ชายคนนี้จริงจัง ก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่แรกๆผู้ชายทุกคนก็ดีแบบเทพบุตรเลยใช่ไหมล้ะ พอจะนึกออกใจไหม นั้นแหละในเวลาแค่2เดือนเปลี่ยนไปแบบพายุ จากที่เคยๆทำกลายเป็นสิ่งน่าลำคาญสะแล้ว ไวไหมล่ะแค่2เดือน แต่ยอมรับนะว่าเรารักเขาและจริงจังกับเขามาก ทำทุกอย่างเพื่อที่ให้เขาสนใจเอาดีเข้าแรกว่างั้นแหละ ตอนนี้เราคบกับมา4เดือน13วัน เราทำดีแค่ไหนเขาก็ยังเย็นชาอยู่ดี ขนาดบอก"รัก"ยังไม่รู้สึกอะไรเลยมันเลยทำให้เราถามเขาทุกวันว่า"รักหนูไหม"ฮ่าๆจนเขาลำคาญเลยแหละ สิ่งที่เราทำแค่อยากรู้ว่าเราสำคัญอยู่ไหมรักกันอยู่รึป่าว หากวันไหนที่เขาบอกไม่รักเราคงทำใจรออ่า
งี่เง่ามากใช่ไหมล่ะเรารู้แหละแต่เราก็ยังรอการเปลี่ยนแปลงของผู้ชายคนนี้เสมอ
เราโง่ไหม?😂😂