เข้าเรื่องเลยนะครับตามความเข้าใจของผมเองผมคิดว่าคนละส่วนกัน ยกตัวอย่าง เช่น คนผู้หนึ่งเชื่อว่าการฆ่ามนุษย์นั้นได้บุญมาก เขาฆ่าคนโดยคิดอย่างนี้ว่า คนนี้เราได้ฆ่าแล้ว บุญได้เกิดแก่เรามาก ดังนี้แล้วมีจิตโสมนัสยินดีในผลบุญของตน จะได้มีความเศร้าหมองหลังฆ่าคนนิดหนึ่งก็หามิได้

ดังนี้ตามความเชื่อของผมๆว่าคนๆนี้ไม่บาป ซึ่งบาปจะเกิดก็ต่อเมื่อเกิดความเศร้าหมองของจิตใช่ไหมครับ แต่คนนี้ไม่ได้มีความเศร้าหมองในจิตเลย  ดังนั้นตามความคิดของผม เขาก็น่าจะไม่บาปใช่ไหมครับ แต่ว่ายังคงต้องรับกรรมที่ตนเองก่อ

เหตุที่ตั้งกระทู้นี้เพราะผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าความคิดของตนถูกต้องหรือไม่ครับ ดังนั้นขอเชิญร่วมเสวนาธรรมครับ

กระทู้นี้ขอจำกัดผู้ตอบกระทู้ดังนี้นะครับ เพื่อไม่ให้เกิดการถกเถียงนอกประเด็น
1 ต้องเชื่อกฎแห่งกรรมตามหลักศาสนาพุทธ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว บาปมี บุญมี
มีแค่ข้อเดียวนี่แหละครับ ^^

ปล.ที่จำกัดผู้ตอบไม่ได้เป็นเพราะรังเกียจความเชื่ออย่างอื่นนะครับ แต่เหมือนว่าชั่วโมงนี้กำลังเรียนเลขอยู่ จึงยังไม่ต้องการเรียนภาษาอังกฤษครับ