สวัสดีชาวพันทิป วันนี้เรามีประสบการณ์หลอนๆ มาเล่าให้ฟัง คือเรื่องมีอยู่ว่า ขณะนั้นเราเรียนอยู่ชั้น ป.5 ที่โรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง ซึ่งโรงเรียนวัดขึ้นชื่อในเรื่องความเฮี้ยนอยู่แล้วเนื่องจากเคยเป็นป่าช้ามาก่อน โรงเรียนได้จัดโครงการเข้าค่ายลูกเสือภายในรั้ว โรงเรียน นั้นเป็นครั้งแรกของการเข้าค่ายของเราเลยมั้งถ้าจำความไม่ผิด โดยการจัดค่ายครั้งนี้ 2วัน3คืน คืนแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เราเวลานอนแค่รู้สึกหวิวๆ เหมื่อนถูกใครจ้องมอง คือบอกไว้ก่อนเลย เรานอนข้างคานห้อง ส่วนตรงคานนั้นไม่มีใครนอน เพราะครูสั่งห้ามไว้ ! คืนที่สองมีการจัดกิจกรรมเล่นรอบกองไฟ เรากับเพื่อนก็เล่นตามธรรมดาจนถึงเวลาขึ้นนอน เพื่อนๆทุกคนเพลียมากพอขึ้นไปบนห้องทุกคนรีบนอนหลับ ตื่นแต่เช้าเดินทางไกล แต่เราไม่ง่วงอ้ะ แต่ต้องนอนเพราะเพื่อนปิดไฟไล่และ พอเพื่อนปิดไฟเท่านั้นแหละ !  เราเจอเงามืดนั่งคุยกันงุ้งงิ้งๆ ทั่วห้องไปหมดเลยเราก็แบบเห้ย แม้งแล้วบอกพวกจะนอนไงวะ ? คือคิดในใจแล้วแบบไม่ง่วงด้วยไงเลยลุกขึ้นมากะว่าจะคุยกับเพื่อน พอลุกขึ้นมาเท่านั้นแหละ รู้ไหมไม่มีใครนั่งอยู่เลยเพื่อนทุกคนคือนอนหลับกันหมดแล้ว คือในใจก็เริ่มคิดละเอ้าปะกี้มันนั่งคุยกันอยู่นี้ว่า เราเลยนอนลงไปอีกครั้ง ก็ยังคงเห็นเงาดำๆ นั่งอยู่ทั่วห้อง เราเลยคิดว่าเพื่อนแกล้ง คราวนี้รีบลุกเลยจ้า นึกว่าเพื่อนมันคงไม่ทันกุหลอก แต่สรุปเหมือนเดิมเพื่อนเรานอนเอ้าแล้วเงาใครวะ คือในใจคิดว่าแม้งไม่ใช่คนแล้วละแต่ไม่กล้าปลุกเพื่อนคนไหน จึงรีบเอาผ้าห่มมาคลุมโปรงแล้วนอนหลับไป จนกระทั่งตี 4 คุณครูเรียกปลุกทุกคนให้ตื่นเตรียมพร้อมออกเดินทางไกล คือขณะที่ทุกคนตื่นหมดและนะ เราก็ลุกมาล้างหน้าแปรงฟันตามปกติ แต่พอมาใส่เครื่องแบบเอ้าชิบล้ะ เข็มขัดไปไหนว้ะ ? ครูก้เรียกแรวมตัวและ เอาวะไปรวมกลับเพื่อนโดยไม่มีเข็มขัดนี้และ สักพักครูตรวจเครื่องแบบเฉย หายนะมาเยือนแล้วครับท่าน ทุกคนอุปกรณ์ครบหมด ยกเว้นตู ตึกแม้งก็อยู่หลังสุด ห้องสุดท้ายอีก วังเวงชิบเปง นี้ยังต้องขึ้นไปหาเข็มขัดคนเดียวอีกหรอว้ะ ? เราตัดสินใจคว้าไฟฉายวิ่งขึ้นไปตึกสุดท้าย ชั้น 4 ตอนไปถึงเรารู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเพื่อนๆอยู่บนนั้น แต่อะไรมันจะซวยขนาดนั้นว้ะ เพื่อนแม้งไม่รอกูเลย !!! รีบวิ่งลงไปข้างล่างเฉยเอาวะเป็นไงเป็นกัน รีบหาของจะได้รีบลง ขณะนั่นเวลาประมาณตี 4 กว่าๆ อาคารข้างบนดูวังเวงเป็นบ้าด้วยจากเป็นตึกสุดท้ายผสมกับชั้นบนสุด  จนทำให้บรรยากาศน่ากลัวพิลึก ณ ตอนนั้นมีเราบนตึกเพียงคนเดียว ไม่มีใครอยู่สักคน เราตัดสินใจวิ่งเข้าไปในห้องแล้วรีบตามหาเข็มขัดได้ไม่ถึง 5 นาที เราต้องผงะ เมื่อเราเห็นผู้หญิงชุดขาว ตัวขาวซีด ผมปิดบังหน้า นอนอยู่ตรงหน้าประตูแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเรา คือสภาพแบบคลานอ้ะ จะคลานเข้ามาคลับคลายคลับคลาแบบผีจูออนในญี่ปุ่น แต่นี้มันคือผีจริงในเวอร์ชั่นไทยที่เราเห็น หลังจากที่เห็นเท่านั้นละครับ ร้องไห้เลย คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่ สวดมนต์แบบไปไม่ถูก แต่ก็บอกเขาว่าอย่าหลอกหนูเลยหนูมาดี หนูจะทำบุญไปให้ ตัดสินใจหันหลังกลับมาอีกครั้งก็ไม่พบเขาแล้ว แต่เหมื่อนมีอะไรดลใจอ้ะทำให้เราเดินไประหว่างคานแล้วเจอเข็มขัดเราพอดีเป๊ะ ! หลังจากนั้นเราจึงรีบวิ่งลงมาเลย เราสาบานว่าเราไม่ได้ตาฝาด เราเห็นจริงๆ. นี้เป็นประสบการณ์เจอผีที่โหดมากในวัยเด็กของเราเลย