สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้ผมมีประสบการณ์สยองขวัญมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับโรงเรียนแห่งหนึ่งในอุบล ถ้าให้สาธยายคงพูดออกมาไม่หมดเพราะมันเยอะมาก เลยยกตัวอย่างที่ได้เจอมากับตัว เหตุเกิดเมื่อปี2558 วันนั้นเป็นวันศุกร์ผมลืมการบ้านและของไว้ในห้อง ซึ่งผมเดินทางจากบ้านมาโรงเรียนโดยแท็กซี่ ซึ่งเวลานั้นประมาณ5ทุ่มกว่าๆ พอมาถึงหน้าโรงเรียนก็ต้องเดินเข้าไปต่อ ก็ได้อนุญาตน้ายามเข้าโรงเรียน แกก็ให้เข้าเพราะเป็นคนคุ้นเคยกัน ระหว่างเดินเข้ามาหลอดไฟข้างทางประมาณ3-4หลอดมันเกิดติดๆดับ ผมไม่ได้สนใจ พอเดินมาได้ระยะหนึ่ง ก็มีความผิดปกติ เสียงแมลงที่ดังตามทางหรือในโรงเรียนก็เงียบหมด อากาศที่ร้อนอบอ้าวกลับเยือกเย็น ผมเดินมาถึงระหว่างตึก2ตึก (ตึก1กับตึก2) ซึ่งต้องเดินผ่าน ผมเดินกลางถนน ซึ่งวิวนั้นสามารถมองเห็นระหว่างชั้นของตึก2ตึกได้ชัดเจน แต่ระหว่างเดินเหมือนมีคนจ้องมองผมบนตึกแถมวันนั้นโรงเรียนแทบจะปิดไฟเกือบหมดทั้งโรงเรียน พอใกล้ถึงห้องซึ่งอยู่ใกล้ๆโรงอาหาร ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาทุบแท๊งดื่มน้ำ(แบบใช้ค้อนทุบ) ผมแทบไม่กล้าเดินไปดูเลย จึงรีบเดินเข้าห้องตอนนั้นกำลังไขกุญแจบอกเลยว่ารนมาก เคยคิดว่าในห้องที่จะเข้าไปน่ากลัวมาก แต่ตอนนั้นข้างนอกน่ากลัวกว่าข้างในอีก พอเข้าห้อง เสียงที่ได้ยินกลับเงียบลง(ห้องไม่ได้เก็บเสียงนะครับ) ผมเลยรีบเปิดไฟทำธุระ นั่งเล่นคอมเพื่อเรียกกำลังใจขึ้นมา พอจะออกจากห้อง แค่เปิดประตูเตรียมจะออกไปเสียงทุบเจ้าเก่าก็ได้บรรเลงทุบขึ้น ผมรีบล็อคประตูรีบเดินจากบริเวณนั้น แต่ผมตั้งสติไม่วิ่งเพราะไม่งั้นขวัญผมจะกระเจิง ผมเดินทางกลับทางเดิมแต่ผมเดินเลียบกับตึกจึงจะไม่ได้เห็นชั้นของตึก ระหว่างเดินเสียงต่อมิอะไรก็เริ่มเกิดขึ้น เสียงเดินตามหลังมาเสียงเคาะมาแบบcombo com joice พอมาถึงลานกว้างสนามฟุตซอล เหมือนมีคนประมาณ60คนกำลังจ้องมอง speedเท้าก็เริ่มเดินเร็วขึ้น ผมกะจะเดินผ่าสนามฟุตบอลจากที่เดินมาตามทาง พอผมมาถึงสนามฟุตบอล ก้าวเเรกที่เหยียบหญ้า ความรู้สึกที่ไม่มีวันลืม แผ่นหลังผมเย็นวาบเหมือนมีน้ำแข็งมาถูหลังไม่มีผิด จากคนที่จ้องมองมาไม่มากกลับทวีคูณ น่าจะราวๆ300กว่าๆแน่ที่มองมาหลังผม ผมแทบไม่กล้ากลับไปมอง ตอนนั้นสติผมไม่อยู่กับตัวล่ะ แทบวิ่งผ่าสนามฟุตบอล ขนาดเสียงทุบยังได้ยินมาแต่ไกลเลย พอถึงป้อมยาม น้ายามแกก็ถามว่าเป็นอะไร หน้าดูซีดจัง ผมหัวเราะแล้วตอบกลับว่า "เปล่าครับแค่หิวข้าว" แล้วก็รีบกลับบ้าน ประวัติคราวๆที่ได้ยินมาที่ก่อตั้งของโรงเรียนแห่งนี้ เคยมีชื่อว่า"ลานอีแร้ง"ที่มาคือที่นี้เคยเป็นลานสงครามมีคนตายเป็นจำนวนมาก และจะมีอีแร้งจำนวนมากมากินซากศพ และเคยเป็นป่าช้าเก่าก่อนจะบูรณะเป็นโรงเรียนแห่งนี้ ถ้าจำไม่ผิดนะครับ เพราะมันเป็นอดีตมาเนิ่นนานพูดปากต่อปาก รุ่นสู่รุ่นไม่รู้ว่าจริงแค่ไหน แต่ก็นะครับประสบการณ์ที่ผมเจอมาก็ทำให้ผมเชื่อมา 80% ของเรื่องราวอดีตที่เล่ากันมา ประสบการณ์ที่ผมเล่าไปแล้วแต่ว่าคุณจะเชื่อหรือเปล่า มันอาจจะเกิดจริงๆ หรือจากภายใต้จิตสำนึกของตัวผมเอง ก็ควรจะใช้วิจารณญาณในคิดและไตร่ตรอง แต่ในเหตุการณ์นั้นผมไม่ได้คิดในเรื่องเหนือธรรมชาติหรือสิ่งที่มองไม่เห็นเลยตอนที่เดินเข้าไปโรงเรียน มีแต่เรื่องของที่ลืมกับการบ้านที่จะรีบทำส่งแค่นั้น หลายๆคนที่อ่านคงรู้ว่าเป็นโรงเรียนอะไร ใบ้ให้ว่าโรงเรียนนี้อยู่ตรงข้ามกับสถาบันอาชีวะแห่งหนึ่ง ประสบการณ์ของผมก็จบลงแค่นี้ มีอะไรจะถามหรือมีประการณ์เหมือนกันก็comments มาได้ครับ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ ว่างๆจะมาเล่าประสบการณ์แบบนี้อีกครับ สวัสดีครับ
ปล.ขณะที่พิมพ์ตอนเหตุการณ์ น้ำตาผมไหลเลย ขนแขนนี้ลุกเลยเพราะกลัวสุด