สวัสดีค่ะพี่ๆ ดิฉันชื่อ อังเปา อายุ 25 ปี เป็นคนในพื้นที่จังหวัดอุบลราชธานีเอง ก่อนอื่นเลยจะมาพูดให้ฟังประวัติและที่ไปที่มาของ โรงแรมนี้
โรงแรมนี้ก่อตั้งอยู่ในใจกลางเมืองอุบล ชั้นด่านล่างสุด เป็นห้างสรรพสินค้า ชั้นบนสุดเป็นสวนสนุกเครื่องเล่นต่างๆ เคยเป็น โรงบาลเก่า และ ติดกับ ไก่ทอด สีแดง

วันเกิดเหตุการณ์ เรื่องมีอยู่ว่า เปากับพ่อได้ไปซื้อของไปหาดูโต๊ะคอมพิวเตอร์ในชั้นที่3 ของตัวห้างและโรงแรมแห่งนี้ ส่วนตัวไม่เคยไปเข้าพักหรือไปนอน ในตัวโรงแรมและห้างจะมีโรงหนัง รวมด้วย

ต่อมา พ่อของเปานำรถขึ้นไปจอดในชั้นตามปกติ(ชั้นจอดรถจะมีพนักงานแค่ชั้นที่1 นั่งเฝ้าขาขึ้นบรรยากาศอึมครึมทะมึน ขนาดเปิดไฟแต่รู้สึกว่าไฟจะไม่สว่างและสภาพห้างที่เก่า วังเวง เก่ามาก)  แล้วเดินลงบรรได ของตัวอาคารห้าง

ช่วงเวลาใกล้ค่ำมากแล้ว ตะวันจะลับขอบฟ้าแล้วค่ะ

เลยเดินดูของไปสักพักใหญ่ ไล่มาตั้งแต่ชั้น 1-2-3
แต่ละชั้นใกล้ปิดตัวลงเนื่องจากสถานะการเงินไม่คล่องเหมือนก่อน ภาวะโควิคด้วย
ทะยอยปิด ไปทุกชั้นเหลือแค่ไม่กี่ชั้น

ต่อมาเดินมาดูชั้นอิเล็กทรนิค ก็ไม่เจอโต๊ะคอมที่ต้องการ

เปาเลยบอกพ่อว่า งั้นไปรออยู่รถนะ พ่อเลยบอกว่า โอเคร ไปรอเลย เราก็เดินขึ้นบรรไดออกมา เพื่อจะรอ ระหว่างเดินมา เห็นมุมลานจอด มี ผู้ชายเป็นเงาๆ ออกมานั่งยองๆ สูบบุหรี่ คิดว่าคน แต่บังเอิญ ผู้ชายคนนั่นเขาเดินทะลุกำแพงหายเข้าไป แต่ในทางกลับกันเราคิดว่าเราสายตาสั้น แต่เราก็ใส่แว่น ไม่น่าจะมองไม่ดีหรือเห็นรางๆ ผู้ชายคนนั่นเดินหายเข้าไป ซึ่งเราก็มองว่าเฮ้ยไม่ใช่ละ เอากูแล้ว

เลยนำมาเล่าให้พี่สาวสองคนหนึ่งฟัง แล้วพี่คนนี้นามสมมุดว่าชื่อ เจ๊รินดา แกเผลอปากพูดไปว่า แต่ก่อน กูเคยไปนวดลูกค้า สมัยก่อน เจอผ้ายันสีแดงเต็มหน้าห้องทุกห้อง เจอ พวงมาลัยแห้งๆ ใต้เตียงนอน กูนวดเสร็จกูหนีเลย ไม่นงไม่นอน เพราะประวัติ โรงแรมนี้ไม่ธรรมดา คนในพื้นที่จะรู้ดี มีทั้งฆ่าตัวตาย (กระโดดตึก) หรือ คนงานก่อสร้าง ตกตึกบ้าง ตายเยอะ เหมือนเป็นที่อาถรรพ์

#ส่วนตัวเองเป็นคนเชื่อ เรื่องพวกนี้

#โรงแรมหลอนอุบล #โรงแรมผีสิงอุบล