เกิดตายว่ายวน...

    เกิดมาเป็นมนุษย์สุดวิเศษณ์
    มีขอบเขตวินัยใฝ่กุศล
    เวลาผ่านผันไปดั่งสายชล
    เกิดเป็นคนมั่นสร้างบุญไว้ติดตัว

    เห็นกันอยู่หลัดหลัดก็พลัดพราก
    ตอนมีมากไม่ใฝ่ดีเอาแต่ชั่ว
    ละโมบโฉดเบียดเบียนทำหมองมัว
    ไม่เกรงกลัวเคราะห์กรรมทำจนชิน

    ลมสุดท้ายหมดลงปลงสังขาร
    ยังมินานเริ่มเน่าเหม็นและส่งกลิ่น
    น้ำรดรินอาบศพกลับสู่ดิน
    จิตลอยดิ้นจากไปพร้อมบุญกรรม...อามิตตาพุทธ...(ช่วงนี้ท่านผู้ใหญ่หลายท่านละสังขารเป็นรุ่นๆ พรุ่งนี้คงต้องไปงานครับ...)