สวัสดีค่ะ ที่ตั้งกระทู้ เพราะความรู้สึก ณ ตอนนี้มันแย่สุดๆ
ไม่ได้ต้องการเรียกร้องอะไรจากใคร และไม่มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง
อยากฟังความคิดเห็นจากเพื่อนๆใน  pantip และอยากระบายสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้
**กระทู้นี้อาจค่อนข้างไม่มีสาระ ถ้าต้องการหาสาระ ลองเลือกอ่านกระทู้อื่นๆ ดูนะค่ะ

ใครเคยเป็นบ้างคะ ที่อยู่ดีๆ เราก็รู้สึกอึดอัด มองไปทางไหน ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
เวลาที่ยืนอยู่บนที่สูง อยากจะทิ้งตัวลงมา แล้วปล่อยตัวให้หลุดพ้นจากความรู้สึกห่วยๆ ที่มันครอบงำเรา
บางวัน ความรู้สึกแย่ๆ เรื่องราวแย่ๆ ที่เกิดขึ้นทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่ยังไม่ได้เกิดขึ้น มันผุดขึ้นในหัวเต็มไปหมด จนอยากจะกินยานอนหลับเยอะๆ ให้ตายๆไปเลย

(บางคนคงคิดว่านังนี่มันบ้ารึเปล่า พ่อแม่ล่ะ มันไม่นึกถึงหรอ ตอบได้เลยว่านึกถึงค่ะ ถ้าไม่นึกถึงคงไม่มีโอกาสหายใจแล้วมานั่งตั้งกระทู้อยู่ตอนนี้)
มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบค่ะ แต่เป็นทุกวัน วันละหลายๆรอบ
ทุกครั้งที่สมองมันว่างเปล่า ถึงแม้ว่าจะอยู่กับคนอื่น ที่เค้ากำลังหัวเราะมีความสุข แม้ว่าเรากำลังยิ้มอยู่
พอสมองว่างเมื่อไหร่ ความรู้สึกนั่นมันก็ผุดขึ้นมาทันที
ทุกครั้งที่ยืนอยู่คนเดียวที่ประตู หน้าต่าง หรือระเบียง ใจมันอยากจะกระโดดลงไปตายทุกครั้ง ต้องคอยพยายามออกห่าง และคิดอย่างอื่นแทน ดูหนัง ฟังเพลง คุยโทรศัพท์แทน
มีวิธีแก้ไหมคะ มันเรียกว่าโรคอะไร โรคจิตหรือเปล่า
สับสนตัวเองมากค่ะ
ใครเคยเป็น หรือพอจะรู้วิธีแก้ให้หาย ช่วยแชร์ประสบการณ์ทีนะค่ะ
กลัวว่าต่อไปในอนาคต จะห้ามใจตัวเองไม่อยู่
ขอบคุณค่ะ