ทั้งๆ ที่เวลากระชั้นชิดเข้ามาเรื่อยๆ แล้ว

แต่ก็ดันไม่มีทีท่า ว่าเดือดเนื้อร้อนใจ ทุกข์ร้อนใดๆ

ตรงกันข้าม กลับรู้สึกเฉย ๆ ชิว ๆ สบาย ๆ ไม่หนักอก หนักใจ

เหมือนคนใจเย็นปลงกับปัญหาที่เกิด และยอมรับกับสิ่งที่มันกำลังจะเกิดได้แล้วซะอย่างนั้น

แต่สมองก็ยังพยายามคิด หาทางแก้ไขปัญหาไปเรื่อยๆ คิดอยู่อย่างนั้น

ที่มันเป็นอย่างนี้ มันเป็นเพราะอะไรกัน เคยเป็นกันมั้ย? แก้อาการอย่างนี้กันยังไง