คบกับแฟนมา ปีกว่าๆแล้ว แรกๆก็รักแบบฟรุ้งฟริ้ง แต่พอหลังจากมีอะไรกันแล้วทำไมผมชอบหงุดหงิดเวลาแฟนทำไม่ได้ดั่งใจอะ ผมก็อยากจะคุมอารมณ์ตัวเองนะแต่มันทำไม่ได้อะ ผมก็รักแฟนนะเวลาอารมดีก็รักกันดี๊ดีฟรุ้งฟริ้งฟินเฟ่อร์ บางทีเห็นหน้าเค้าผมก็หงุดหงิดหมั่นไส้ขี้เกียจคุยด้วย แต่พอเค้าเห็นผมไม่คุยด้วยเค้าก็ชอบมาแกล้งผมจั๊กจี๊บลาๆๆ ผมก็พลอยขำไปด้วยอารมณ์ผมก็ดีขึ้นผมก็ชอบนะ5555 อารมณ์ประมานว่า..อิติ๊งต๊องเอ้ย5555555555 แบบคล้ายๆว่าทำเป็นฟอร์มวางมาด แต่พอแฟนทำไม่ได้ดั่งใจแบบที่ผมหวังไว้ ผมจะหงุดหงิดมากๆโมโห เอาแต่เหตุผลตัวเอง ซึ่งเหตุผลผมก็ถูกนะ(เอาหลักการมาพูดเลย) แต่ไม่สนความรู้สึก ซึ่งบางครั้งผมก็ปี๊ดแบบมีเหตุผล แต่บางครั้งการขาดสติของผมมันก็ไม่ได้อธิบายเหตุผลถูกเสมอไป  ผมเริ่มด่าเค้าแรงขึ้น เค้าก็ร้องไห้ ผมก็สงสารเค้า พอเริ่มอารมณ์ดีแล้วผมถึงนึกได้ว่า ที่ผมด่าไปมันเป็นแค่เรื่องขี้ประติ๋ว ผมก็อธิบายให้เค้าฟัง เค้าก็เข้าใจผม เค้ารู้ว่าผมเป็นคนนิสัยแบบไหน ซึ่งดีนะผมว่าผมมีแฟนๆดีอยู่กับตัวแล้ว แต่ทำไมผมต้องปี๊ดแตกทุกทีเวลาเค้าทำไม่ได้ดั่งใจผม แต่ผมรักเค้าจริงๆนะ ไม่ได้รักแบบดีๆแบบชาวบ้านเค้าหรอก แต่คำว่าด่าของผมแต่ละคำจิงๆแล้วลึกๆผมพูดเพราะผมหวังดีกับเค้าไม่ได้อยากให้เค้าเป็นคนแบบนั้น  เค้ารักผมมากๆ ผมก็ไม่อยากให้เค้าทำนิสัยแบบนั้นผมกลัวว่าผมจะเข้ากับเค้าไม่ได้ผมก็เลยต้องด่าเค้าอะ ไม่รู้อะ จะโมโหด่าบอกเลิกอะไรยังไงอาจจะเบื่อไม่สนใจแต่ยังไงผมก็รักเค้าอะ เค้าก็รักผม แต่ผมแค่กลัวว่าเค้าทำนิสัยแบบที่ผมไม่ชอบต่อไปเราจะเข้ากันไม่ได้  ทำไงดีไม่ให้ผมขี้หงุดหงิดแบบนี้ ผมกลัวเค้าจะเสียใจทนไม่ไหวง้ะT^T
ปล.เมื่อกี้พึ่งด่าเค้ามาแถมบอกเลิกไปอีก ตอนนี้ผมคิดถึงเค้าอีกแล้ว ผมเชื่อว่าเค้าก็คิดถึงผมอยู่ ขาดได้แปปเดียวเอง TT
ปล2.งงกับอารมณ์ตัวเองตอนอารมณ์ดีก็ดี๊ดี ตอนโมโหอะไรไม่ดีทำได้ทุกอย่าง ผมมันไม่ดีเลย Y-Y