ไปสมัครงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ความรู้สึกที่เดินเข้าไปสมัครงาน ก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
คำถามแรกของเจ้าหน้าที่คือ จบจากที่ไหน? พอบอกจบมรภ. สีหน้าเค้าก็ดูไม่ค่อยโอเค
ก็คิดว่า เราคงคิดมากไป กรอกใบสมัครเสร็จ เตรียมเอกสารการสมัครงานเรียบร้อย พอส่งให้ เค้าก็บอกกลับได้เลย เอิ่ม -..-
เค้าก็ไม่พูดอะไรต่อนะคะ ไม่เรียกสัมภาษณ์หรือสอบถามอะไรเลย
ก็ไม่คิดอะไรค่ะ ไม่รับก็ไม่เป็นไร มันต้องมีสักที่ที่สนใจโปรไฟล์เรา ต้องมีสักที่ที่เป็นของเรา

จนมาวันนึง มีคนรู้จักที่ทำงานอยู่บ.นั้น ชวนให้เราไปสมัครงาน เพราะมีตำแหน่งว่าง
เราเลยตอบไปว่าเคยไปเขียนใบสมัครแล้ว คนรู้จักเราพูดกลับมาทันควันว่า
"บริษัทเราไม่รับเด็กจบม.ราชภัฏนะครับ" เราอึ้งนะคะ รู้สึกเสียใจ แล้วก็บอกคนรู้จักกลับไปว่า "เราจบราชภัฏ"
คนรู้จักเราและเรา สนทนาต่อไม่ถูกเลยทีเดียว

สิ่งที่สงสัยคือ ม.ราชภัฏมันเลวร้ายขนาดไหนกัน เราเชื่อเสมอนะคะ ไม่ว่าจะเรียนจบจากสถาบันไหน ก็เรียนยากทั้งนั้น ใบปริญญาของทุกสถาบันมีค่าเท่ากัน
ราชภัฏอาจจะไม่มีชื่อเสียงเท่ามหาวิทยาลัยอื่น แต่เราก็ภูมิใจค่ะที่เรียนจบที่นี่

ราชภัฏ แปลว่า คนสนิทของพระราชา เราภูมิใจสถาบันเราค่ะ