ประสบการณ์คันไซ จำยันวันตาย!!!

สวัสดีค่ะ เพิ่งว่างเขียน จริงๆกลับมาไทยได้สองสามเดือนแล้ว
จะเอาประสบการณ์มาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เรียงข้อความในหัวไม่ถูกอ่านยากหน่อยนะคะสาวแว่น
เกริ่นก่อนว่า เราได้ทุนไปเรียนที่ญี่ปุ่นมาค่ะเม่าเนิร์ด จริงๆเราไม่ได้เรียนที่โอซาก้าค่ะ แต่ว่าเราต้องไปดูงาน+ทัศนศึกษา+บลาๆ+เรียน+พรีเซ้นที่นั่น ไม่เคยไปคันไซเลยค่ะเป็นครั้งแรกเม่ากิจกรรม อยู่คันโตมาตลอด ชอบโตเกียว ขึ้นเหนือก็ไปสูงสุดแค่อิวาเตะ
คราวนี้ ช่วงที่อยู่โอซาก้า มันเป้นช่วง Golden week ช่วงญี่ปุ่นจะหยุดยาวค่ะ เม่าเริงร่าเราได้หยุดประมาณ1อาทิตย์ คราวนี้ทางนั้นเขาก็ให้บัตรเรามาเป็นตั๋วเดินทางอะไรก็ได้ ยกเว้น JR รอบคันไซฟรี2วัน เหตุการณ์มันเริ่มหลังจากนี้ค่ะเม่านักช้อป

วันแรก

เดินทางคนเดียว จากริงกูทาว สู่ วัดมิบุ Mibudera ณ เกียวโต

เราไปคนเดียวค่ะ เพื่อนๆเราไปโกเบ กลับชิโกกุบ้าง ไปนาระกันส่วนใหญ่ เราไปเกียวโตคนเดียว ด้วยความมั่นหน้าว่าพูดได้ ยังไงก็หลงแน่นอน แม้จะพกแผนที่และเปิด Jorudan ดูตารางรถก็ถาม แต่โอซาก้า รถไฟงงกว่าโตเกียวค่ะ ถึงตารางมันจะบอกว่าขบวนนี้ถึง แต่จริงๆ ต้องลงไปขึ้นขบวนตรงข้าม บางสถานี ถามพนักงานตลอดทาง ถามขาไปและขากลับ บางทีอนาถมาก ถามคนเดินตามถนน เจอตอบเป้นภาษาถิ่น แทบอยากลงไปทรุด รู้ญี่ปุ่นแต่ไม่รู้ภาษาถิ่นหนูฟังไม่ออกเม่าเป็นลม

แต่สุดท้ายก็ถึงวัดมิบุจนได้ค่ะ คืออยากไปที่นี่มาก เพราะชอบ shinsengumi ซามูไรญี่ปุ่น แล้วเห้นเพื่อนชาวญี่ปุ่นไปมาก็เลยอยากไปบ้าง เดินทาง 3ชั่วโมงค่ะ จากโอซาก้าถึงวัด ถามว่าทำไมถึงได้นานขนาดนี้ จริงๆถ้าคนรู้ทาง1ชั่วโมงก็ถึงค่ะ บังเอิญเราหลงทางไปเรื่อย 555

วัดอยู่แถวสถานีโอมิยะ โอมิยะไม่ใช่ที่ไซตามะนะคะ บังเอิญชื่อสถานีซ้ำกัน

หลังจากที่เราหรรษากับที่วัดแล้ว หิวมากไมไ่ด้กินไรเลยตั้งแต่เช้า ออกจากหอก็7โมงละ ก็เลยแวะกินโคโค่อิจิบังยะสักหน่อย ค่ะโคโค่แกงกะหรี่ที่บ้านเราก้มีนั่นแหละค่ะ คือเราชอบกินมาก ปรากฏว่าเปิดเมนูดู มันไม่เหมือนไทยเลยคร่ะ เราไม่กินเนื้อวัวด้วย เลยสั่งหน้าซีฟู๊ดมาแทน ฟินสุดๆ แถมตอนนั้นทั้งร้านมีเราคนเดียว สบายค่ะ 555

เอ่อจริงๆไม่ได้ตั้งใจจะทำกระทู้อาหารนะคะ 555 ไม่ได้ตั้งใจพรีเซ้นของกิน

คือเราจะบอกว่าหลังจากนั้นเราก็ไปเข้าห้องน้ำสาธารณะ ก็เกิดเรื่องเงิบๆขึ้นมาค่ะ คือว่า เราแต่งหน้าอยู่หน้ากระจก ที่นั่นเขาจะมีเค้าเตอร์ให้สาวๆโบกหน้าโดยเฉพาะ อยู่ๆก็มีคุณป้าคนนึงมาทักเราค่ะ (บทสนทนาเป็นญี่ปุ่นแต่จะแปลให้ฟังเลยนะคะ)

ขณะแต่งหน้า หน้ามัน โบกแป้งสักหน่อย (ที่ญี่ปุ่นไม่มีแป้งกระป๋อง เราใช้แป้งกระป๋องน้อยๆพกจากไทยคนมองเต็มเลย)
ป้า - ขอโทษนะคะ คอนเสริทเลิกกี่โมงคะ?
เรา - คะ อะไรนะคะ
ป้า - คอนเสริทอ่ะค่ะ เลิกกี่โมงคะ
เรา - (เงิบไปนิสนึง พูดเรื่องไรวะ หมายถึงอะไรฟระ) อาโนวว ฉันไม่ใช่คนญี่ปุ่นค่ะ (บอกๆไปแบบนี้เผื่อจะเลิกถาม)
ป้า - (ทำหน้าตกใจ) ขอโทษนะคะๆ นึกว่าเป็นนักร้อง คือดิฉันชอบดนตรีมากค่ะ คุณมางานคอนเสริทสินะคะ
เรา - เอ่อ มาวัดมิบุค่ะ เป็นคนไทยค่ะ มาเรียน (หน้าข้าน้อยเหมือนนักร้อง?ใครฟระ? คือวันนั้นใส่ชุดไปรอคเกอร์มากอ่ะ)
ป้า - (เหมือนแกไม่ฟัง) ชอบเพลงแนวไหนคะ ดิฉันชอบมากเลยค่ะดนตรี
เรา - (อีป้านี่ย้ำทำไมฟระ) อ๋อ ก็ชอบแนว ป๊อป รอค ค่ะ
ป้า - (ทาแป้งไปโม้ไปบลาๆ ว่าชอบฟังเพลง)
เรา - ขอตัวก่อนนะคะ ยิ้มๆ
ป้า - (เดินตามออกมา พาไปที่เวที)
เรา - (อะไรของป้าฟระ)

คือแถวนั้นมีลานกว้างๆมีงานคอนเสริทพอดี

มันก็ไม่ได้คอนใหญ่ เป้นคอนน้อยๆ นักร้องเราไม่รู้จักอ่ะ หมายมีหลายๆวงมาแสดง คือบังเอิญไง แต่งตัวไปพอดีคอนเซปเขามั้ง -*- ก้ยืนดูแปปนึงแล้วก้อำลา เพราะจะเข้าตัวเมืองเกียวโตต่อ อยากไปดูเกอิชา เดินตามถนน แต่ปรากฎว่า

คือเราไม่รู้ว่าเกอิชา เขาเดินที่ กิอง ไมไ่ด้เดินในตัวเมืองเกียวโต เราไปผิดที่ ปรากฏไม่เจอนะแจ๊ะ 555 เจอเรื่องอื่นแทน

เมื่อเราถึงหน้าสถานีเกียวโตแล้วไซร้ ก็มองหาเกอิชาอยู่(ตอนนั้นยังไม่รู้ มารู้ตอนกลับมา เซนเซบอกว่าไปผิดแล้วลูกเอ๋ย)  
ในตอนที่มองหานั้นเอง ก็ถ่ายรูปไปเรื่องไปเจอ ผู้หญิงดูเหมือนสาวออฟฟิสคนนึง เลยกะว่า แหมะ ถามดีกว่า เย็นแล้วด้วยเดี๋ยวจะกลับโอซาก้าเลิกดึกจะไม่มีรถเข้าหอ

เดินดุ่มๆๆๆๆเข้าไปแล้วพูดว่า

เรา - เอ่อ ขอโทษนะคะ ที่ๆไมโกะเดินอยู่บ่อยๆอยู่ตรงไหนคะ (ไมโกะ เป็นชื่อเรียกเกอิชาฝึกหัดนะ เขาไม่เรียกกันว่าเกอิชา เขาจะเรียกกันว่าไมโกะซังนะ)
ญ นางนั้น - ไมโกะ? ไมโกะหรอคะ? ชี้มาที่เรา ไมโกะสินะ ไมโกะเดสเน้?
เรา - (นึกว่าชี้แบบว่าอ๋อ นึกออกแล้ว ชี้ดบ๊ชี้เบ๊เพื่อเน้นย้ำที่เราถาม ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร นึกว่าทวนคำถาม) ใช่ค่ะ ไมโกะค่ะ
ญ นางนั้น - ที่นี่ หน้าสถานีโตเกียวค่ะ
เรา - ห๊ะ? เดินแถวนี้หรอ (นึกว่าหมายถึงว่าไมโกะเดินหน้าสถานี) มองๆๆ
ญ นางนั้น - ชี้ไปหน้าสถานี สถานีเกียวโตค่ะ ชี้ไปที่ ตึกสูงๆ นี่คือเกียวโตทาวเวอร์ค่ะ
เรา - (ห๊ะ อะไรวะ ชักงงละ ยิ้มต้องเข้าใจไรผิดแน่เลย ถามคนอื่นดีก่า) อ๊ะ ขอบคุณค่ะ ยิ้มๆ จากไป งงๆ

หน้าสถานีเกียวโต


หน้าเกียวโตทาวเวอร์

ตอนนั้นเราเดินจากไป แล้วงงว่า อะไร ยังไง คำว่าไมโกะ มีกี่ความหมาย แล้วเราก็เดินไปหลงทางไปเรื่อย และนึกออกว่า

คือไมโกะ เราผิดเองค่ะที่ไม่ได้เติมซัง เราควรเรียกว่า ไมโกะซัง คือเราคงออกเสียงไม่ชัด เพราะเสียงมันใกล้กับคำว่า ไมโกะ ที่แปลว่า เด็กหลงทาง
舞妓/舞子 maiko แปลว่า เกอิชา
迷子 maigo  แปลว่า เด็กหลงทาง

ออกเสียงผิดนี๊สเดียว ความหมายเปลี่ยน

พอกลับมาจากเที่ยวเจอเซนเซกับเพื่อนๆ เล่าให้ฟัง แมร่งฮากันใหญ่ แล้วก็ล้อเราว่า ไมโกะๆ พอดีชื่อเราคือใช้คัญจิตัวนี้  舞 เดาเอาชื่อไร 55ถ้ากลายเป้นชื่อคนไทย 555 แล้วตัว 子 แปลว่าเด็ก เหมือนทุกคนจะล้อว่า เราเป้นเด็กน้อยอ่ะ เม่าโศก รู้สึกหน้าแหก เซนเซเราหัวเราะทุกคน เพื่อนๆแบบยิ้มกะล้อยันลูกบวชอ่ะ

นี่ไม่ใช่กระทู้สอนภาษานะคะ -*-

เดี่ยวกลับมาเล่าต่อ ตอนเที่ยวโอซาก้า
พอดีต้องไปทำงาน

แปะรูปไว้แปป เดี๋ยวมาเล่าต่อ




แท๊กชีวิตวัยรุ่นเพราะเราเป้นวัยรุ่นค่ะ555
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่