สวัสดีครับ ผมขอเกริ่นก่อนเลยนะว่าผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ พึ่งลองตั้งเป็นครั้งแรก ลองอ่านเรื่องของผมกับเธอคนนี้ดูนะครับ

ผมขอแทนผู้หญิงคนนี้ด้วยคำว่า เธอ ละกันครับ

ผมรู้จักกับเธอตอนเข้า ม ปลายที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง เธอจัดว่าเป็นคนที่น่ารักครับ แต่ไม่ได้โดดเด่นอะไรมากมาย ผมและเธอก้ต่างเป็นเด็กที่เข้ามาใหม่ทั้งคู่ เธอเป็นเด็กที่ทางบ้านรัก และ หวงเป็นอย่างมาก ส่วนผมพ่อแม่ค่อนข้างจะตามใจพอสมควร ผมมีรถขับมาโรงเรียนครับ และนี่เป็นจุดเริ่มต้นของเราสองคน

ผมและเธอเรียนกันอยุ่คนละห้อง คนละสาย ผมไม่เคยถูกมองหรือเป้นที่สนใจเลย จนวันนึงที่ผมกำลังกลับบ้าน เธอก็ตะโกนเรียกเพื่อนเธอที่จะกลับบ้านกับผม ถามว่ากลับยังไงเธอจะกลับด้วย เพราะเธอมีเรียนพิเศษในตัวเมืองต่อตอนเย็น เพื่อนเธอจึงบอกให้ไปกับเขาและผม นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกันเลยครับ ผมเหมือนถูกมนต์สะกดจากเธอ ตอนนั้นผมรู้ตัวอีกทีผมก็รักเธอไปแล้ว TT

เราเริ่มได้มีการคุยกัน แลกเบอร์ แลก msn (ไม่ต้องบ่งบอกอายุนะครับ) และได้คุยกัน ในช่วงเวลาสั้นๆทำให้ผมรักเธอมาก แต่ในช่วงนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วครับ ช่างน่าเศร้าใจมาก ผมก็ได้แต่รอๆๆ เป็นที่ปรึกษาที่ดี แล้ววันนึงเทอก็เลิกกับแฟนเธอ ผมตัดสินใจเดินน่าจีบเธอต่อทันที นั่นก็เป็นช่วงเวลาที่เราได้ใกล้กันมากขึ้น 

ต่อจากนั้นทางโรงเรียนได้พาไปทัศนศึกษาที่นึง ผมก็ได้อยู่กับเธอ แต่เธอเป็นคนที่ติดเพื่อนมากๆๆๆๆ ทำให้เราไม่ค่อยได้ใกล้กันเท่าไหร่ แต่ผมก็โชคดีที่การไปครั้งนี้วันสุดท้ายผมไม่สบาย เธอจึงมาดูแลผม แต่พอเธอกลับมาเธอก็ไม่สบายเหมือนกัน เธอป่วยหนัก จนเข้าโรงพยาบาลเลยครับ ผมก็เลยต้องไปดูแลเธอเป็นการชดใช้ และในตอนนั้น ผมกับเธอก็ได้ตกลงคบกัน

โลกของผมตอนนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน มีความสุขมากๆ เกินจะบรรยายเลยครับ ถึงผมจะเคยมีแฟนมาหลายต่อหลายคน แต่เธอคนนี้ทำให้ผมรักและหลงเธอมาก

พอได้เธอมาเป้นแฟน ผมกลับเริ่มใส่ใจเธอน้อยลง หนีเธอไปเล่นเกมกับเพื่อนบ้าง โดดเรียนบ้าง แต่ทุกๆเช้าและเย็น เธอจะนั่งรอผมครับ บางครั้งผมก็แค่รู้สึกเบื่อที่เธองี่เง่า จู้จี้จุกจิกกับผมมากมาย แต่ผมไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเธอเลย เธอรักผมมาก ทั้งๆที่เวลาเลิกเรียนเธอจะต้องรีบกลับบ้าน แต่เธอกลับมานั่งรอผม โดนแม่ด่าเธอก้ไม่เป้นไร ขอแค่ให้มีเวลาอยุ่ด้วยกัน แต่ผมเองที่ทำให้เรื่องของเราแย่ลง 

เธอเริ่มงี่เง่ามากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนผมก้ติดเพื่อนมาก จนมาวันนึง เธอก้ตัดพ้อต่อว่าตัวเอง ต่างๆนาๆ (ซึ่งวันนั้นเป็นวันเกิดเทอ แต่ผมจำไม่ได้จริงๆ) ผมออกไปเล่นเกมกับเพื่อนเหมือนกับทุกๆวัน แต่เธออยากให้ผมอยุ่กับเธอ เมื่อผมกลับมา เธอก็กำลังนั่งร้องให้ ผมกลับปล่อยให้เธอเสียใจ แล้วก็ด่าเธอมากมาย ซึ่งเธอก็ไม่ได้โกดอะไรผมเลย เธอให้อภัยผมทุกอย่าง แต่เอาแต่ร้องให้ ผมเผลอไปตบหน้าเธอทีนึง ซึ่งตอนนั้นอยู่กลางโรงอาหารโรงเรียน ผมรีบเดินหนี เธอก้เดินตามมาหาผม ไม่ยอมให้ผมไปไหน เธอคงจะรักผมมากๆเลยนะครับ พอกลับมานึกแล้ว ผมนี่แย่มาก ทำไมถึงทำร้ายเธอได้ขนาดนั้น

หลังจากนั้นเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ผมกลับมา แต่ผมก็ดันไปติดผู้หญิงคนใหม่ เธอเสียใจมาก เธอบอกกับผมว่าหลังจากที่เธอโดนผมทำในวันนั้น มันทำให้เธอไม่อยากจะมาเรียน หรือเจอหน้าผมอีกเลย ผมทิ้งของที่เทอเคยทำให้ ทำร้ายความรู้สึกเธอสารพัด แต่เธอไม่เคยโกรธผมเลย นี่ผมกำลังทำอะไรแย่ๆอยุ่ใช่ไหมครับ

หลังจากนั้นประมาณปีนึง เธอก็เจอกับผู้ชายคนใหม่ เขาเป็นขวัญใจของคนทั้งโรงเรียน ทำให้เธอโดนเป้นที่เพ่งเล็งมากในหมู่สาวๆช่วงนั้น เขาออกแนวเพลย์บอยนิดๆ ผมเป็นห่วงเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เธอไม่คุยกับผม ตั้งแต่วันที่ผมทิ้งทุกอย่างของเธอไป เวลาเจอหน้าเธอจะรีบเดินหนี ไม่สบตา ไม่พูด ไม่คุย ไม่ยิ้มให้ผมเหมือนแต่ก่อน นั้นทำให้ผมยิ่งรุ้สึกผิดเข้าไปอีก เวลาที่ผมเห็นเขาและเธอหัวเราะกัน ผมอยากให้คนๆนั้นเป็นผมอีกซักครั้ง ผมอยากจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่านี้ ผมอยากทำให้เธอยิ้ม ผมอยากให้ที่ตรงนั้นเป็นผม



เดี๋ยวมาต่อนะครับ ขออนุญาตออกไปข้างนอกแปป