ขออนุญาตินะครับ เคยอ่านของคนอื่นเยอะๆแยะมากมาย ครั้งนี้มีโอกาศมาพูดเรื่องตัวเองบ้างแล้ว

คำนำ

คือผมกับแฟนคบกันมานาน ประมาณ 2ปี แล้วล้ะครับ แฟนผมอ่อนกว่าผมแค่ปีเดียว
ฟนผมยังเรียนอยู่ ผมก้ยังเรียนอยู่นะครับ แต่เรียนคนละระดับผมมหาลัยแล้ว ถือยังเรียนมปลายอยู่
แต่มีปัญหาทะเลาะกันตลอดทะเลาะกัน มาอย่างน้อยก้ 1ปี กว่าๆและครับ
คือมีปัญหากันเรื่องจุกจิกตลอดๆ เรื่องเล็กเรื่องน้อย เธอก้จะทำให้เป็นปัญหา เพื่อนๆอาจจะคิดว่ามันเว่อไปไหม
แต่มันคือเรื่องจริงครับ วันไหนเจอกัน จะต้องทะเลาะกัน วันไหนคุยโทรศัพกันนานก้ต้องทะเลาะกัน
ถ้าวันไหนไม่ทะเลาะกัน แสดงว่าคุยกันน้อย หรือ วันนั้นโชคดีมาก ซึ่งผมจะไม่ปวดหัวเลย
ซึ่งทุกครั้งผมจะเป็นคนคอยทำให้ปัญหามันจบ เพราะผมโตกว่าด้วยล้ะมั้งครับ
เวลามีปํญหาก้มักจะมีปัญหาด้วยเรื่องเดิมๆ จนผมเบื่อที่จะฟังคำขอโทด ซึ่งไม่มีอะไรเป้นความจริง เพราะสุดท้ายเธอก้จะทำแบบเดิมๆ
วันรุ่งขึ้นก้จะทะเลาะกันเหมือนเดิม ทำให้ผมเบื่อหน่ายกับเรื่องนี้มาก แต่ผมก้รักเธอมากนะครับ ที่บ้านผม ที่บ้านเธอ โอเคกับเรามาก
เราคบกันไม่นอกลู่นอกทาง ทุกอย่างสดใส ยกเว้นเรื่องการทะเลาะกัน เพราะนิสัยที่เด็กมากๆ ของเธอ ขอท้าวความถึงนิสัยเป็นเด็กของเธอนะครับ
เธอเป็นคนงี่เง่า ไร้สาระ ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ พูดไม่ฟัง ดื้อรั้น ขี้วีน ขี้เหวี่ยง ประชด ไม่รอบคอบ อีกมากมาย
เพื่อนๆอาจจะคิดว่าเว่อร์ แต่เรื่องจริงครับ เยอะมากกกกกก แต่ด้วยความที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต ผมก้ผ่านมันมากับเธอได้ตลอด
แต่ก้นะครับ มันก้ไม่มีความสุขเท่าที่ควร แทนที่จะมีความสุขกลายเป็นเบื่อตลอดเวลา แต่มันก้ไม่ได้ทำให้เรารักกันน้อยลงนะครับ

เข้าเรื่องเลยนะครับ
เนื่อเรื่อง

มันถึงช่วงที่ผมเข้ามหาลัย มันก้ธรรมดาและครับที่บรรดาแฟนสาวจะคิดมาก 108 เรื่อง แต่ผมกับเธอคบกันมา ผมไม่เคยนอกใจเธอเลยนะครับ
ในความคิดผมจึงคิดว่า น่าจะไว้ใจกันได้แล้ว คบกันมาขนาดนี้ แต่กลับกันครับ เธอกับตั้งอคติว่าผมจะต้องมีคนอื่นแน่นอนซึ่งมันกลายเป็น ปัญหาใหญ่
เพราะ มันทำให้ผมอึดอัดมากมาก เพราะผมเรียนคณะที่มี ผชน้อยมากครับ ผญเยอะแล้วผมก้จะมีเพื่อนผช แต่มันก้ต้องมีเพื่อนผญด้วย
ผมเป้นคนเข้ากับคนง่ายเฮฮา เป็นตัวตลกและครับ เพื่อนก้ชอบคุยกับผม ทั้งชายและหญิง
พอมีเพื่อนผญ ทักเฟสบุ้ค หรืออะไรมาบ่อยๆ (แต่ในฐานะเพื่อนนะครับ) เธอก้อคติอยู่แล้วทำให้กลายเป็นคิดเป้นตุ้เป็นต้ะ
ผมก้ไม่รุ้จะอธิบายยังไงในเมื่อมันเป็นเพื่อน ซึ่งดูยังไงก้เพื่อน ผมก้เหนื่อยมากเลยย
แต่หลังจากนั้น ความมากมายของเธอกลับกลายเป้น *10 มีมากขึ้นในทุกเรื่อง ทุกอย่าง ผมก้ไม่รุ้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะอะไร
ทั้งที่ผมทำดีกับเธอบริสุทธิใจในทุกเรื่อง เราสองคนจะมีรหัสไลน์และเฟสบุ้คของกันและกันเพื่อความสบายใจนะครับ
แล้วแบบผมก้เหนื่อยมากขึ้น จนวันหนึ่งผมเช็คเฟสบุ้คเธอ ไปเจอว่าเธอยังแอบไปส่องเฟสบุ้คแฟนเก่ากิ้กเก่าของเธอ เยอะแยะและเป็นประจำ
ทำให้ผมโกรธมาก การกระทำของเธอมันเหมือนคนไม่ได้รักกัน หาเรื่องทะเลาะตลอดเวลา พอมาเจอแบบนี้ทำให้ผมคิดไปไกล
ผมจึงถามเธอว่าทำไมถึงส่อง ถ้ามีเหตุผลพอผมจะรับฟัง แต่เธอบอกว่า ไม่รุ้ ผมจึง บอกว่าถ้างั้น ก้เลิกกันไปเลย
แต่**** สาเหตุที่ผมเลิกเพราะอยากให้เธอปรับปรุงตัวในนิสัย 108 ของเธอจะได้กลับมาคบกันอย่างมีความสุข คือเลิกกันแบบไม่ขาดอ้ะครับ
เลิกกันแต่ก้ยังรอเค้าอยู่ ตอนนี้เลิกกันได้เพียง 2อาทิตนิดๆ
แต่กลับกลายเป็นเธอไม่เปลี่ยนตัวเองเลย เธอทำตัวเช่นเคยงี่เง่าไร้สาระ บลาๆๆ เธอมาง้อผมที่มหาลัย มาถึงผมก้เจอกับอาการชวนทะเลาะ แล้วก้ทำให้ทะเลาะ ผมไม่เข้าใจ ตกลงเธอมาง้อหรือมาทะเลาะ จนแม่ผม พี่สาวผม เพื่อนผม ครูผม เพื่อนเธอ พี่เธอ ทุกคนให้คำปรึกษาเธอเพื่อให้เธอเปลี่ยนตัวเธอ
ให้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เข้าใจความจริงของโลกมากขึ้น แต่กลับกลายเป็นว่าเธอรับรู้รับฟังและเข้าใจ แต่เธอไม่ทำ และทุกคนที่ให้คำปรึกษากลับพูดเสียงเดียวกันว่า เธอเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ ให้ทำใจที่จะไปกันไม่รอด

*****
ผมอยากได้ความเห็นของเพื่อนๆ ว่าผมควรทำยังไงต่อไป ผมรักเธอนะ แต่คือผมก้คิดว่าคงไปไม่ไหวเพราะนิสัยของเธอ
ผมอยากทำอะไรสักอย่างให้เธอเปลี่ยน แต่เธอไม่เปลี่ยนอะไรเลย ผมไม่รุ้ต้องทำยังไงแล้ว ขอบคุณทีอ่านนะครับ
สงสัยอะไรถามผมได้เลยจะรีบตอบนะครับ