คือแบบว่า เราเเอบมองเขามานานเเล้วล่ะค่ะ  เขาเรียนก็ดี กีฬาก็เก่ง แต่ออกจะดูเป็นคนเงียบๆค่ะ (แต่พออยู่กับฝูงเพื่อนก็ร่าเริงมากค่ะ) ตอนแรกก็คิดว่าเเค่ปลื้มๆเพราะเขาเป็นคนดี แต่ลึกๆแล้วก็แอบหวังค่ะว่าเขาจะเป็นเพื่อนสนิทกับเรา เพื่อนๆในห้องของเขาทุกคนเราเคยพูดคุยด้วยมาเกือบหมดเเล้ว ก็มีเเต่เขานั้นเเหละค่ะที่ไม่เคยพูดด้วยเลยสักคำเดียว และก็ไม่มีวี่เเวเลยว่าเขาจะมาพูดด้วย
      ห้องเรียนของเขากับห้องของเราค่อนข้างจะสนิทกันมาก เวลามีกิจกรรมของโรงเรียนก็มักจะไปด้วยกันเสมอๆค่ะ และก็ มีอยู่หลายครั้ง(บ่อยมาก)ที่สายตาของเขากับสายตาของเราหันมาเจ๊อะกันพอดิบพอดี >< แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ  (ทั้งคู่) สายตาของเขาดูเฉยชา (ปกติก็เฉยชาอยู่เเล้ว)
       มีบางครั้งค่ะที่เราก็อยากให้เขาหันมามอง ก็ไปเดินๆผ่านๆหน้าเขากับเพื่อนๆที่กำลังคุยกัน เพื่อนเขาก็ทักทายพูดคุยกับเราปกติตามประสาคนที่รู้จักกัน เขาก็ยังดูเหมือนเดิม (เฉยชา) แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งค่ะ เรานั่งอยู่กับเพื่อนสองคน แล้วก็มีเพื่อนของเขามานั่งคุยด้วยพอผ่านไปสักพักเพื่อนในกลุ่มของเขาก็ตามเข้ามาทีละคนสองคน จนเหลือแค่เขาเท่านั้นล่ะค่ะที่ยังไม่เข้ามาร่วมวงสนทนา สงสัยเห็นเรามั้งคะเลยไม่มา เราก็ได้เเต่คิดไว้ในใจว่าเขาคงไม่อยากอยู่ใกล้เรา ตอนแรกก็คิดไว้ว่าถ้าเขาเข้ามานั่งด้วยจะทักทายเขา เขาก็เข้ามานั่งนั่นแหละค่ะ แต่คุยกับคนอื่นๆ ไอ้เราจะเข้าไปแทรกมันก็แปลกๆ (รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกสายตา TT^TT) พ่อมารับพอดีก็เลยต้องกลับก่อน ก็เลยไม่ได้คุยกัน (อีกแล้ว)
        มีบางเหตุการณ์อาจทำให้เราดูไม่ดีในสายตาของเขา (ไม่รู้คิดไปเองมั้ย) ไม่กล้าหวังอะไรมากมายค่ะ ตอนนี้ขอแค่ได้พูดคุยกับเขา เป็นเพื่อนกับเขาก็พอ ไม่อยากเป็นคนที่ไม่รู้จักและก็เฉยชากันแบบนี้ แค่นี้ก็มีความสุขแทบจะล้นใจแล้วค่ะ
    เพื่อนๆ คิดว่าไงคะ? เขาคิดอะไรอยู่กันแน่คะ? ไม่เข้าใจเลยจริงๆ เดาไม่ออกเลยค่ะว่าเขาคิดอะไรอยู่ ควรจะตัดใจ หรือ แอบชอบเขาต่อไปอย่างเงียบๆเหมือนเดิม ขอคำเเนะนำหน่อยนะคะ      ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ