ก็คือว่าเราเป็นเด็กฝึกงาน ละชอบหัวหน้าฝ่าย(พี่เขาแทบไม่ใช่สเปกเราเลย)แต่แปลกที่เจอครั้งแรกก็รู้สึกชอบ
พี่เขาโตกว่าเราหน้าจะเยอะเลยเพราะไปสืบรู้มาว่าแกเรียนจนได้คำว่าดร.นำหน้ามาแล้ว และสถานะหัวใจก็รู้มาว่าโสดอยู่ด้วย

วันแรกที่เจอกันพี่เขาก็ชวนคุยนะแต่เรานี่แหละไม่คุยต่อเองเราคุยไม่เก่งก็เลยทำได้แค่ยิ้มให้
วันที่สองพี่เขาก็ให้เราสลับที่กับพนักงานที่เป้นผู้ชายเพราะโต๊ะที่เรานั่งจะหันหน้าไปทางประตูและโต๊ะพี่พนักงานผู้ชายก็หันหน้ามาทางเราก็เหมือนว่ามองเราแกเลยให้พี่พนังงานผู้ชายสลับที่กับเราโดยให้เหตุผลว่าเกลัวเราจะอึดอัด

วันต่อมาพี่เขาก็เดินเข้ามาเล่นในห้องแผนกอีกครั้งเขาก็เดินมานั่งโต๊ะพนักงานชายพร้อมแบ่งขนมในมือแต่เราไม่รับนี่สิ เพราะเขิน...ตั้งแต่วันนั้นพี่เขาก็เหมือนจะไม่เข้าใกล้เราเลยแต่ก็มียิ้มให้เราบ้างแต่ดูออกชัดเจนว่าพี่เขาไม่เข้าหาเหมือนวันแรกๆ

จนครอบ1เดือนที่เราฝึกงาน วันนั้นพี่เขาเลี้ยงข้าวทีมงานแผนกของเขา เราได้ไปด้วยเพราะรุ่นพี่ในแผนกลากออกมาด้วย ตอนที่เดินเข้าห้องอาหารที่จองไว้ไม่เห็นพี่เขานะคะเราก็คิดว่าคงไม่มาแต่สักพักพี่เขาก็เดินเข้ามาแต่เขาไม่ได้นั่งโต๊ะเรานะคะในตอนแรกเรานั่งโต๊ะผู้ชายส่วนเรานั่งที่โต๊ะกลางเป็นโต๊ะผู้หญิง...สักพักพี่เขาก็หันมานั่งร่วมโต๊ะด้วยเขานั่งหัวโต๊ะส่วนเราก็นั่งหัวโต๊ะอีกฝั่งพี่เขายิ้มให้เราก็ยิ้มกลับไปแต่เรามองไม่นานเพราะด้วยความเขิน

จนกินข้าวอะไรกันเสร็จเขาก็กล่าวขอบคุณทีมงานที่ทำงานอย่างดี(แต่สายตาเขามองเราตลอดเลยนะเรารู้สึกได้จริงๆหรือเราคิดไปเองว่ะ???) แต่ที่ทำให้เราคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาก็ต้องรู้สึกอะไรกับเราบ้างก็คือ พี่เขาเดินมาชนแก้วกับเราเขาก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อมาชนแก้วกับเราคนเดียวไม่ได้ชนต่อกับใคร

แต่ๆๆๆเวลาอยู่กันหลายๆคนพี่เขาจะยิ้มให้เราตลอด แต่พอบังเอญเจอเราหน้าห้องน้ำ หรือทางเดินที่ออฟฟิดพี่เขาไม่ยิ้มหรือทักทายเราเลยนะคะ

คำถามก็คือจะเริ่มจีบเขายังไงดีที่ไม่ให้หน้าเกลียด (ปัญหาคือเราชวนคุยไม่เก่งนี้สิ)

อีกอย่างตอนนี้ได้IGพี่เขามาแล้วแต่พี่เขาปิดเป็นส่วนตัวเอาไว้ ถ้าเรากด ติดตามไปจะดูไม่ดีหรือเปล่าแต่เราก็อยากส่องอ่ะนะอีกใจ 5555