ผมนั่งสมาธิแล้วเห็นอะไรแปลกๆไปเรื่อยครับ(จิตใจน่าจะวอกแวก แบบทันไปเรื่อยๆมาก พยามอยู่กับลมแล้วแต่บางครั้งก็มีอะไรขึ้นมาแทรก อยู่เรื่อยๆ เหมือนกับคลื่นทะเลอะครับ บางครั้งก็สงบไม่มีอะไรบางครั้ง ก็มีอะไร

มาอยู่บ้านคนเดียวใน กทม. และ เริ่มสนใจศึกษาธรรมมะ  ฟังเทศฟังธรรมของพระอาจารย์หลายๆ ท่าน ทำให้จิตใจโน้มไปทางพระธรรม  ใจจริง อยากไปบวชปฏิบัติธรรม และศึกษาพระไตรปิฎก ติดอยู่ที่ยังมีหนี้อยู

คือตอนนี้ผมมีปัญหาอยู่ครับ คือจิตใจที่ไม่นิ่ง(ชอบคิดแบบแวบไปมา) ชั่วบ้างดีบ้างแต่ตอนคิดชั่วมันผ่านเข้ามาผมควรทำยังไงครับ ปกติจะข่มไว้ แต่ปล่อยผมยังไม่รู้ว่าจะปล่อยยังไง ยิ่งตอนนั่งสมาธินี่ก่อนจะสงบควา

เพิ่งไปปฏิบัติธรรมมา ซึ่งในการปฏิบัติธรรมจะมีเดินจงกลม กับนั่งสมาธิ ซึ่งในการสอบอารมณ์ วิทยากรแนะนำว่า ถ้ามีเวลาไม่มาก นัก (ประมาณ ๕ นาที)ให้เดินจงกลม จะดีกว่า แต่ถ้ามีเวลามากขึ้นมาหน่อย (ประมาณ ๑๕ นา

พระพุทธเจ้าสอนให้ปฏิบัติสมาธิจนจิตสงบถึงฌาน เพื่อใช้ในการเจริญวิปัสสนาให้จิตเบื่อหน่ายในขันธ์ 5 แล้วน้อมจิตลงในอมตะธาตุ อันสงบประณีตไร้สังขาร (ความคิด) ปรุงแต่งทั้งปวง คือ พระนิพพาน

ผู้รู้ให้มองเป็นภาพรวมของกุศลจิตที่สัมปยุตธรรม(รวม)กัน  ผู้ถูกรู้(อารมณ์) มองเป็นทีละอารมณ์(เอกคตา) มองด้วยความเป็นไตรลักษณ์ของผู้รู้และผู้ถูกรู้   สติ สมาธิ ปัญญาจะเกิดต่อเนื่องกันไป

การทำสมาธิจะได้บุญเมื่อจิตสงบเท่านั้น นั่งสมาธิจนเห็นแสงเท่าปลายไม้ขีดมีอานิสงส์มากกว่าตักบาตรจนก้นทะลุ แต่บุญสูงสุดในพุทธศาสนา คือ ทำสมาธิจนเป็นปฐมฌานแล้วพิจารณาเห็นขันธ์ 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอน

สติปัฏฐาน 4 เช่น การมีสติตามรู้กายใจ ฝึกไปเรื่อยๆ มีโอกาสจะได้ฌาณ หรือทิพยจักษุ เจโตปริญาณ ไหมครับ ? สาธุครับ