มาเถิด ภิกษุ! เธอจงเป็นผู้มีปกติ ตามเห็นกายในกาย อยู่ แต่อย่าตรึกซึ่งวิตกอันเข้าไปประกอบอยู่กับกายเลย (มา จ กายูปสญหิตํ วิตกฺกํ วิตกฺเกสิ) ;



พระสูตรนี้คงเคยได้สดับกันบ้าง เพราะเป็นพระสูตรเดียวที่พระองค์บอกว่าอย่าทำ เกียวกับหลักวิธีการปฏิบัติ ดังนั้นเราต้องอาศัยความเข้าใจที่ชัดเจนเเจ่มเเจ้งไม่ว่าเป็นการปฏิบัติและสดับสุตตะของตัวเอง หรือจากผู้ที่ผ่านมาก่อนที่รู้จริง ไม่เช่นนั้นอาจจะพลาดกันได้
ผมก็คน1ที่มั่นใจในความข้อนี้ ซึ่งปกติคนทั่วๆไปก็มักว่าสิ่งนี้เท่านั่นจริงสิ่งอื่นเปล่ากันอยู่เป็นปกติ เเต่จะไม่ทั่วไปถึงคนที่ตั้งความคิดว่าสิ่งนี้อาจจะไม่จริง คือผมรักษาความจริงนั้นไว้มาตลอด ผมมีความเห็นผิดมากับบทนี้เป็นปีๆจนวันนี้ผมเข้าใจดีแล้วจึงมากล่าว

ผมเข้าใจบทนั่น ขอยกตัวอย่างเดียวกายที่พูดถึงคืออานาปานสติ ละกัน
เรามองง่ายๆอะไรที่พระองค์อธิบายให้ตรึกเกียวกับกายคืออานาปานสตินี้อย่างไรให้ทำเเค่นั้น และอะไรที่พระองค์บอกว่าอย่าเอาไปประกอบ...
คำตอบที่ชัดๆ ก้คือ การบริกรรม พุทโธ ย่างหนอ บืนหนอ นั่งหนอ พองหนอนั้นเเหละ   มันคือวิตกที่นอกเหนือไปจากกาย