ยายตั้งใจไว้ ว่าต่อจากวันนู๊นน ที่รับตาลจิ๋วและไข่ตุ๋นเข้าบ้าน จะไม่รับเด็กที่ไหนอีกแล้ว
หมา 8 ตัว แมว 3 ตัว  พอเหมาะพอควรกับวัยและกำลังการเลี้ยงดู
แม้ไข่ตุ๋นจะหายไป   ยายก็ยังคงความคิดเดิมๆ   หมา 7 แมว 3 ก็ยิ่งดี เพราะจะได้ดูแลให้ดีที่สุดในบ้านหมาหรรษา (แมวมาไงหว่า)
วันดีวันร้ายอีกละ   หกโมงเช้าของวันอังคารที่ 9 กันยา   ยายเอาเห็ดไปส่งที่ตลาดในหมู่บ้านตามปกติ  มีพี่โอลีฟ กะซูยุ อยู่ในตะกร้าหลังตามปกติ
เด็กๆในบ้านไปส่งที่ถนนก็ตามปกติ     กลับมาหน้าบ้าน  เห็นหมาตัวลายๆหน้าแหลมๆเล็กๆนั่งรอหน้าประตูรั้ว     (ยายไม่ได้ใส่แว่น  จะใส่ก็ตอนอ่านหนังสือ กะตอนใช้เนต )
นึกว่าสมศรี  อ้าว สมศรีกำลังวิ่งตาม   ตาลจิ๋วยิ่งไม่ใช่  เง๊อออ   พอเปิดประตู  อิตัวเล็กก็เข้าบ้านพร้อมหมาๆๆทั้ง5  เนี๊ยนเนียนเพราะเธอเข้ามาจูบปากตัวนั้น นอนหงายให้ตัวนี้    เง๊อ  ไม่ปกติแล้ววววนี่หว่า
หมาใคร มายังไง  ยัยตัวเล็กนี่ เค้าก็ทำตัวเหมือนดังเธออยู่บ้านนี้ตั้งแต่เกิด   ด้วยความ งง งง  ก็ให้ข้าวให้น้ำเธอพร้อมพี่ๆในบ้าน
ไม่มีรูปถ่ายในเช้าวันนั้นนะคะ