ชีวิตติ่งศิลปินเจร็อคอย่างหนูนาต้องพลิกผัน เมื่อศิลปินในดวงใจอย่างมาโกโตะมาเยือนประเทศไทย และส่งผลกระทบต่อเนื่องเป็นระลอกคลื่นสู่คนรอบข้างกลายเป็นรักหลากหลายเส้า ที่มีจุดร่วมกันคือการรักเขาข้างเดียว และอยากเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขกับคนที่เค้ารัก แม้ว่าตัวเองจะไม่เหลือใครก็ตาม
หนังไทยจากการกำกับของธัญญ์วาริ เป็นสิ่งที่ออกสู่ตลาดหนังไทยอย่างต่อเนื่องในช่วง 2-3 ปีนี้ และชวนให้ลุ้นเสมอ ว่าหนังอาจจะออกมาดีอย่าง It's get better หรืออาจจะออกแนวเหยียดเพศอย่างเธอเขาเราผี ซึ่งฟินสุโค่ยออกมากลางๆของหนังสองเรื่อง หนังยังเต็มไปด้วยตัวละครหลากหลายทางเพศเช่นเดียวกับงานก่อนๆของผู้กำกับ เดินเรื่องโดดเด่นด้วยการตัดสลับความจริงกับภาพในจินตนาการ และการแบ่งจอออกเป็นหลายๆเฟรม ทั้งเพื่อให้เห็นเหตุการในหลายๆมุม หรือเน้นอารมณ์ตัวละคร ในขณะที่ตัวละครยังใช้ภาษาพ่อขุน พ่นคำหยาบ และกอดจูบกันเป็นเรื่องปกติเหมือนหนังเรื่องก่อนๆของผู้กำกับเช่นกัน
โดน1 หนังวางตัวละครมาโกโตะเป็นศูนย์กลางของเรื่อง แต่ให้ภาพเป็นเหมือนความฝันที่จับต้องไม่ได้ แต่เป็นตัวเร่งให้ตัวละครอื่นๆอยู่ในสภาวะที่ไม่เสถียร หรืออนุมูลอิสระที่มีอิเลคตรอนคู่โดดเดี่ยวเพียงตัวเดียว จึงต้องไปดึงอิเลคตรอนจากอนุมูลข้างๆ และอนุมูลข้างๆก็ต้องดึงอนุมูลถัดๆไป ลุกลามต่อไปเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ หนังบอกเป็นนัยๆ ว่าเซ็กซ์อาจเป็นตัวต้านอนุมูลอิสระที่มาหยุดปฏิกิริยาได้ แต่ก็เฉลยว่าไม่ใช่ แต่การเข้าคู่กันที่ลงตัวของอนุมูลอิสระ 2 ตัวต่างหาก ที่จะสามารถหยุดปฏิกิริยา (จะเคมีไปไหนเนี่ย จริงๆหนังไม่ได้พูดถึงปฏิกิริยาอะไรสักนิด แค่ จขกท.จินตนาการไปเอง)
โดน2 เหล่าอนุมูลอิสระในเรื่อง มีกิมมิคเล็กๆที่แต่ละคนล้วนชื่อเป็นสัตว์ เช่นหนูนา หมูแฮม ไก่โต้ง เสือโคร่ง สิงห์น้อย สิงโต แม้แต่ตัวละครประกอบอื่นๆก็ยังมีชื่อเป็นสัตว์ นก ปลา แรคคูน หอยเม่น เป็ด เป็นต้น ยกเว้นแต่มาโกโตะ ที่ชื่อมาโกโตะ ตอกย้ำความแปลกแยก และความเป็นidol แต่ไม่สามารถสัมผัสได้จริงของตัวละครนี้
โดน3 เนื้อหาเกี่ยวกับการรัก แบบการเห็นคนที่เรารักมีความสุขนั้นเพียงพอแล้วกับการได้รัก โดนใจ จขกท.เป็นการส่วนตัว
โดน4 นักแสดงนำกลุ่มใหญ่ ที่ขึ้นกล้อง ดูดี และชวนให้ฟิน ตั้งแต่มาโกโตะ สายป่าน เต๋าAF ติ๊นา กายนวพล ภีมภาคิน กัสเบล แต่ส่วนใหญ่นอกจากการขึ้นกล้อง ยังไม่ได้แสดงฝีมืออะไร คนที่ได้เล่นมากที่สุดคือสายป่าน ซึ่งบางฉากแสดงอารมณ์ดีมากๆ แต่หลายๆครั้งบทก็น่ารำคาญ แต่คนที่น่ารักและน่าจดจำที่สุด ยกให้คนที่มีบทไม่มากเมื่อเทียบกับคนอื่นอย่างกัสเบล
ไม่โดน1 ถึงตัวละครจะเยอะ แต่ส่วนใหญ่อยู่ในอารมณ์เดียวคือการแอบรัก ทำให้ไม่ค่อยหลากหลาย บางช่วงก็ดูซ้ำซากหรือไม่มีอะไร บวกกับการแสดงของนักแสดงที่อาจสื่อได้ไม่ชัดเท่าที่ควรด้วย
ไม่โดน2 หนังอาจสะท้อนภาพของคนรุ่นใหม่ปัจจุบัน แต่คนรุ่นเก่าๆบางทีก็รับไม่ค่อยได้กับพฤติกรรมบางอย่างของตัวละครในเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเสรีทางเพศ การมีอะไรกันโดยไม่ได้รู้สึกผูกมัด
ไม่โดน3 การใช้ภาษา ข้อดีคือธรรมชาติและบางครั้งก็สะใจดี แต่ส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าหยาบและสกปรกโดยไม่จำเป็น
ไม่โดน4 โปรดักชั่นหนังยังดูโดดๆ ไม่เนี้ยบเท่าไร หลายอย่างก็ไม่น่าเชื่อถือ เช่นเดียวกับการเล่าเรื่อง มีบางช่วงลื่นไหล แต่บางช่วงก็ดูฝืดๆฝืนๆ สะเปะสะปะ ไม่น่าเชื่อถือ
ไม่โดน5 แม้ชื่อหนังจะฟิน แต่ดูแล้วก็ยังไม่ถึงกับฟินนะ
อ่านรีวิวหนังเรื่องอื่นๆของ จขกท. ได้ตามเพจนี้ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://m.facebook.com/MovieReviewByPong?refsrc=http%3A%2F%2Fwww.google.co.th%2F&_rdr
ฟินสุโค่ย: ว่าด้วยเรื่องของติ่งและเหล่าอนุมูลอิสระ (สปอยด์เล็กน้อย แต่ไม่บอกจุดสำคัญ)
หนังไทยจากการกำกับของธัญญ์วาริ เป็นสิ่งที่ออกสู่ตลาดหนังไทยอย่างต่อเนื่องในช่วง 2-3 ปีนี้ และชวนให้ลุ้นเสมอ ว่าหนังอาจจะออกมาดีอย่าง It's get better หรืออาจจะออกแนวเหยียดเพศอย่างเธอเขาเราผี ซึ่งฟินสุโค่ยออกมากลางๆของหนังสองเรื่อง หนังยังเต็มไปด้วยตัวละครหลากหลายทางเพศเช่นเดียวกับงานก่อนๆของผู้กำกับ เดินเรื่องโดดเด่นด้วยการตัดสลับความจริงกับภาพในจินตนาการ และการแบ่งจอออกเป็นหลายๆเฟรม ทั้งเพื่อให้เห็นเหตุการในหลายๆมุม หรือเน้นอารมณ์ตัวละคร ในขณะที่ตัวละครยังใช้ภาษาพ่อขุน พ่นคำหยาบ และกอดจูบกันเป็นเรื่องปกติเหมือนหนังเรื่องก่อนๆของผู้กำกับเช่นกัน
โดน1 หนังวางตัวละครมาโกโตะเป็นศูนย์กลางของเรื่อง แต่ให้ภาพเป็นเหมือนความฝันที่จับต้องไม่ได้ แต่เป็นตัวเร่งให้ตัวละครอื่นๆอยู่ในสภาวะที่ไม่เสถียร หรืออนุมูลอิสระที่มีอิเลคตรอนคู่โดดเดี่ยวเพียงตัวเดียว จึงต้องไปดึงอิเลคตรอนจากอนุมูลข้างๆ และอนุมูลข้างๆก็ต้องดึงอนุมูลถัดๆไป ลุกลามต่อไปเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ หนังบอกเป็นนัยๆ ว่าเซ็กซ์อาจเป็นตัวต้านอนุมูลอิสระที่มาหยุดปฏิกิริยาได้ แต่ก็เฉลยว่าไม่ใช่ แต่การเข้าคู่กันที่ลงตัวของอนุมูลอิสระ 2 ตัวต่างหาก ที่จะสามารถหยุดปฏิกิริยา (จะเคมีไปไหนเนี่ย จริงๆหนังไม่ได้พูดถึงปฏิกิริยาอะไรสักนิด แค่ จขกท.จินตนาการไปเอง)
โดน2 เหล่าอนุมูลอิสระในเรื่อง มีกิมมิคเล็กๆที่แต่ละคนล้วนชื่อเป็นสัตว์ เช่นหนูนา หมูแฮม ไก่โต้ง เสือโคร่ง สิงห์น้อย สิงโต แม้แต่ตัวละครประกอบอื่นๆก็ยังมีชื่อเป็นสัตว์ นก ปลา แรคคูน หอยเม่น เป็ด เป็นต้น ยกเว้นแต่มาโกโตะ ที่ชื่อมาโกโตะ ตอกย้ำความแปลกแยก และความเป็นidol แต่ไม่สามารถสัมผัสได้จริงของตัวละครนี้
โดน3 เนื้อหาเกี่ยวกับการรัก แบบการเห็นคนที่เรารักมีความสุขนั้นเพียงพอแล้วกับการได้รัก โดนใจ จขกท.เป็นการส่วนตัว
โดน4 นักแสดงนำกลุ่มใหญ่ ที่ขึ้นกล้อง ดูดี และชวนให้ฟิน ตั้งแต่มาโกโตะ สายป่าน เต๋าAF ติ๊นา กายนวพล ภีมภาคิน กัสเบล แต่ส่วนใหญ่นอกจากการขึ้นกล้อง ยังไม่ได้แสดงฝีมืออะไร คนที่ได้เล่นมากที่สุดคือสายป่าน ซึ่งบางฉากแสดงอารมณ์ดีมากๆ แต่หลายๆครั้งบทก็น่ารำคาญ แต่คนที่น่ารักและน่าจดจำที่สุด ยกให้คนที่มีบทไม่มากเมื่อเทียบกับคนอื่นอย่างกัสเบล
ไม่โดน1 ถึงตัวละครจะเยอะ แต่ส่วนใหญ่อยู่ในอารมณ์เดียวคือการแอบรัก ทำให้ไม่ค่อยหลากหลาย บางช่วงก็ดูซ้ำซากหรือไม่มีอะไร บวกกับการแสดงของนักแสดงที่อาจสื่อได้ไม่ชัดเท่าที่ควรด้วย
ไม่โดน2 หนังอาจสะท้อนภาพของคนรุ่นใหม่ปัจจุบัน แต่คนรุ่นเก่าๆบางทีก็รับไม่ค่อยได้กับพฤติกรรมบางอย่างของตัวละครในเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเสรีทางเพศ การมีอะไรกันโดยไม่ได้รู้สึกผูกมัด
ไม่โดน3 การใช้ภาษา ข้อดีคือธรรมชาติและบางครั้งก็สะใจดี แต่ส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าหยาบและสกปรกโดยไม่จำเป็น
ไม่โดน4 โปรดักชั่นหนังยังดูโดดๆ ไม่เนี้ยบเท่าไร หลายอย่างก็ไม่น่าเชื่อถือ เช่นเดียวกับการเล่าเรื่อง มีบางช่วงลื่นไหล แต่บางช่วงก็ดูฝืดๆฝืนๆ สะเปะสะปะ ไม่น่าเชื่อถือ
ไม่โดน5 แม้ชื่อหนังจะฟิน แต่ดูแล้วก็ยังไม่ถึงกับฟินนะ
อ่านรีวิวหนังเรื่องอื่นๆของ จขกท. ได้ตามเพจนี้ครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้