บางทีนักปฏิบัติจะไม่ค่อยยอมรับอารมณ์บางอย่าง เช่น ความเครียด ความหงุดหงิด ความเบื่อ หรือความโกรธ เพราะเห็นว่ามันไม่ดี
เราชอบอารมณ์ที่สงบ ผ่องใส เบิกบาน แช่มชื่น รู้สึกตัว
ถ้าอารมณ์ตรงข้าม เราจะปฏิเสธ ไม่ยอมรับ
ความหงุดหงิดเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับ ความโกรธเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับ ก็เลยทุกข์
หากมีเพื่อนมาทักว่า ช่วงนี้เธอรู้สึกเธอจะหงุดหงิดบ่อยนะ พอมีคนทักแบบนี้โกรธเลยนะ
นักปฏิบัติจะไม่ชอบให้ใครมาทักแบบนี้ ถ้าใครมาบอกว่าเราหงุดหงิด ถ้าใครมาบอกว่าเราโกรธ เราจะไม่พอใจ
หากมาด่าพ่อล่อแม่ เราไม่ว่านะ แต่อย่าบอกว่าเราไม่มีสตินะ...โกรธมากเลย...
เรียกว่านักปฏิบัติมีอารมณ์อ่อนไหวหรืออ่อนแอก็คงไม่ผิด โดนทักแค่นี้ก็โกรธแล้ว
ถ้าคนธรรมดาทักกันแค่นี้ เขาเฉยนะ ไม่รู้สึกอะไร แต่นักปฏิบัติใจจะบอบบางมาก เพราะ "ติดดี"
อันนี้เรียกว่าไม่ยอมรับตัวเองตามที่เป็นจริง ทำให้เราเป็นทุกข์กับตัวเอง
ยอมรับอารมณ์ไม่ดีเหล่านี้ว่ามันคือความจริงที่เกิดกับเรา
ถ้าเรายอมรับมันได้อารมณ์พวกนี้ก็จะค่อย ๆ ทำหน้าที่ของมัน เป็นเหมือนเพื่อนบ้านที่มาแล้วก็ไป
แต่ถ้าเราผลักไสมันยิ่งโผล่ มันยิ่งผุด มันยิ่งยืนยง
หากวางใจเพียงสักครู่ว่า "รู้" มันก็จางหายไป อะไรที่เราผลักไส มันจะอยู่ยืนยง
แต่ถ้าเราเพียงแต่รู้มัน มันก็จะค่อย ๆ ดับไป หรือว่าหายวับไปเลยก็มี
เราลองเปิดใจยอมรับทุกอย่างได้ไหม การปฏิบัติที่แท้จริงคือการเปิดใจยอมรับทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เพราะทกุอย่างนั้นคือธรรมชาติ ธรรมดา
https://th-th.facebook.com/visalo
หากมาด่าพ่อล่อแม่ เราไม่ว่านะ แต่อย่าบอกว่าเราไม่มีสตินะ...โกรธมากเลย...
เราชอบอารมณ์ที่สงบ ผ่องใส เบิกบาน แช่มชื่น รู้สึกตัว
ถ้าอารมณ์ตรงข้าม เราจะปฏิเสธ ไม่ยอมรับ
ความหงุดหงิดเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับ ความโกรธเกิดขึ้นก็ไม่ยอมรับ ก็เลยทุกข์
หากมีเพื่อนมาทักว่า ช่วงนี้เธอรู้สึกเธอจะหงุดหงิดบ่อยนะ พอมีคนทักแบบนี้โกรธเลยนะ
นักปฏิบัติจะไม่ชอบให้ใครมาทักแบบนี้ ถ้าใครมาบอกว่าเราหงุดหงิด ถ้าใครมาบอกว่าเราโกรธ เราจะไม่พอใจ
หากมาด่าพ่อล่อแม่ เราไม่ว่านะ แต่อย่าบอกว่าเราไม่มีสตินะ...โกรธมากเลย...
เรียกว่านักปฏิบัติมีอารมณ์อ่อนไหวหรืออ่อนแอก็คงไม่ผิด โดนทักแค่นี้ก็โกรธแล้ว
ถ้าคนธรรมดาทักกันแค่นี้ เขาเฉยนะ ไม่รู้สึกอะไร แต่นักปฏิบัติใจจะบอบบางมาก เพราะ "ติดดี"
อันนี้เรียกว่าไม่ยอมรับตัวเองตามที่เป็นจริง ทำให้เราเป็นทุกข์กับตัวเอง
ยอมรับอารมณ์ไม่ดีเหล่านี้ว่ามันคือความจริงที่เกิดกับเรา
ถ้าเรายอมรับมันได้อารมณ์พวกนี้ก็จะค่อย ๆ ทำหน้าที่ของมัน เป็นเหมือนเพื่อนบ้านที่มาแล้วก็ไป
แต่ถ้าเราผลักไสมันยิ่งโผล่ มันยิ่งผุด มันยิ่งยืนยง
หากวางใจเพียงสักครู่ว่า "รู้" มันก็จางหายไป อะไรที่เราผลักไส มันจะอยู่ยืนยง
แต่ถ้าเราเพียงแต่รู้มัน มันก็จะค่อย ๆ ดับไป หรือว่าหายวับไปเลยก็มี
เราลองเปิดใจยอมรับทุกอย่างได้ไหม การปฏิบัติที่แท้จริงคือการเปิดใจยอมรับทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน เพราะทกุอย่างนั้นคือธรรมชาติ ธรรมดา
https://th-th.facebook.com/visalo