เนื่องจาก มีใครก็ไม่รู้ (ผมไม่ทันได้จำชื่อนะครับ) โพสต์กระทู้ เรื่องการเผาหนังสือของทางวัดนาป่าพง
โดยคำบรรยายกล่าวหา ได้อ้างถึงหนังสือ ๒ เล่ม ในทำนองว่า (๑) แปลผิด (๒) อธิบายผิด
กรณีของคำแปล สังกัปปะผิดนั้น ผมเห็นว่า หลายๆ ท่านก็ได้อธิบายความพร้อมแสดงหลักฐานให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่า
แท้ที่จริงแล้ว ปัญหาเกิดจาก มือเผารายนั้น "อ่านหนังสือไม่แตก" .............. (โอ้ววววววววว บร๊ะจ้าวววววว)
จึงถือได้ว่า จบแล้วนะครับ
ดังนั้น ผมจึงขออนุญาต กล่าวถึง อีกกรณีหนึ่งที่คำบรรยายข้อกล่าวหาระบุถึง ก็คือ
กรณี กล่าวอ้างว่า ....... (หนังสือ)บางเล่ม คือ "มรรควิธีที่ง่าย ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ก็รู้ว่า ออกทะเลไปไกล !
บอกตามตรงว่า เมื่อผมได้ยินคำว่า "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ผมก็ทราบได้ทันทีว่า นี่คือพุธพจน์แท้ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ปัญหาที่ผมสงสัยก็คือ นายคนนั้น มันได้ทำการ "สอบสวน" หรือ "เทียบเคียง" กับ สิ่งใดกันหรือ
มันถึงได้กล้ากล่าววาจา "สามหาว" ความว่า เมื่อได้เห็นหนังสือเล่มนี้แล้ว ก็รู้ว่าออกทะเลไปไกล
แน่นอนว่า ผมย่อมไม่พูดปากเปล่า เพราะพระพุทธเจ้าได้ตรัสแนะนำเอาไว้อย่างชัดเจนว่า
เมื่อได้ยินได้ฟัง ถ้อยคำใดๆ มา ไม่ว่าจากผู้ใด หรือ หมู่คณะใด ก็ตาม
ไม่พึงชื่นชม ไม่พึงคัดค้าน แต่ให้ทำการ สอบสวน เทียบเคียง กับพระสูตร และ พระวินัย
ถ้าเข้ากันได้ ลงกันได้ก็เชื่อได้ว่า นั่นเป็นคำสอนของพระพุทธองค์ ให้ทรงจำไว้
หากเข้ากันไม่ได้ ลงกันไม่ได้ ก็แสดงว่า นั่นมิใช่คำสอนของพระพุทธองค์ ให้ทิ้งไปเสีย
จริงไหม ?
ก็เมื่อทำการสอบสวนเทียบเคียงกับพระสูตรพระวินัย กลับปรากฏหลักฐานอย่างชัดเจน และมากแห่งว่า
พระพุทธเจ้าได้ตรัสข้อความดังกล่าวจริง โดยผมได้ยกหลักฐานมาแสดง ๒ พระสูตร ดังต่อไปนี้
พระพุทธเจ้าตรัสว่า เพราะสิ้นความยินดี(นันทิ) จึงสิ้นความกำหนัด(ราคะ)
เพราะสิ้นความกำนัด(ราคะ) จึงสิ้นความยินดี(นันทิ)
เพราะสิ้นความยินดี(นันทิ) และ ความกำหนัด(ราคะ) จึงหลุดพ้น ........ เรียกว่า หลุดพ้นดีแล้ว
หากแม้ยังฟังไม่เข้าใจอีก ก็จงปรึกษากับอรรถกถาดูเถิด
โดยอรรถกถาจารย์ ได้อธิบายความ เอาไว้ว่า
(๑) บุคคลเมื่อเบื่อหน่ายด้วยนิพพิทานุปัสสนา ชื่อว่า ย่อมละนันทิ ความเพลิดเพลิน
(๒) เพราะ นันทิราคะสิ้น จิตหลุดพ้นแล้วแล
ชัดเจนมากพอไหมครับ ?
สรุปแล้ว "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" จะไม่ใช่ พุทธพจน์ ไปได้อย่างไรกันหนอ ?
******************************************************************************************
ปัญหาข้อสงสัยของผม ก็คือ ปรากฏว่ามี ล็อกอินตัวเลข อ้างว่าเขาคือ คนที่เผาหนังสือ
ซึ่งผมก็ไม่อาจทราบได้หรอกว่า จริง หรือเท็จ แต่ในเมื่อเขาอ้างว่าจริง ก็ขอให้จริง ตามที่เขาอ้าง ก็แล้วกัน
เขาอ้างอย่างนี้ว่า เมื่อเขาอ่านหนังสือของวัดนาป่าพง แล้วเกิดความสงสัย จึงได้ศึกษาหาข้อมูล
แล้วจึงเกิดข้อสรุปขึ้นมาว่า นั่นไม่ใช่คำจากพระโอษฐ์ !
คำถาม ก็คือ จำเพาะ กรณี "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ที่ผมกล่าวถึงนี้
นายนั่น เขาไปศึกษาหาข้อมูลมาจากไหนกันหรือครับ เขาถึงได้กล้าสรุปความอย่างโง่ๆ ว่า นั่นมิใช่คำจากพระโอษฐ์ ?
ทั้งๆ ที่เมื่อผมทำการตรวจสอบ ตามหลักการที่พระพุทธเจ้าประทานเอาไว้ให้
คือ มหาปเทส ๔ ผมกลับพบข้อความอย่างนี้ อยู่ในหลายๆ พระสูตร !
ข้อความว่า "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" นี้เป็นพระพุทธดำรัส นะครับ
ใครหน้าไหน ที่อ้างตนว่าเป็น "ชาวพุทธ" แล้วกล้ากล่าวตู่ว่า "พระพุทธเจ้า มิได้ตรัส" บ้างไหมครับ ?
ขออนุญาตกล่าวย้ำให้ฟังชัดๆ ว่า คนที่แสดงสิ่งที่ตถาคต ภาษิตไว้ ตรัสไว้
ว่า ตถาคต มิได้ภาษิตไว้ มิได้ตรัสไว้ คนจำพวกนี้แล ย่อมกล่าวตู่ ตถาคต !
ดังนั้น ไม่ว่า คนตั้งกระทู้(เผาหนังสือ) จะเป็นใคร ผมไม่ทราบ
มือเผาหนังสือ จะเป็นใคร มีตัวตนอยู่จริงหรือไม่ ผมไม่ทราบ
รวมไปถึง พระมหาฯ อะไรนั่น จะมีส่วนร่วมในขบวนการนี้ ด้วยหรือไม่ ผมไม่รู้
แต่ที่ผมทราบแน่ๆ ก็คือ การกระทำใดๆ ก็ตาม ไม่ว่าจะโดยตรง หรือ โดยอ้อม
ในการเผาตำรา ซึ่งบรรจุพระธรรมคำสอนที่ถูกต้องดีงามอยู่แล้ว โดยเนื่องกับ
การ "กล่าวตู่" พระพุทธเจ้าด้วยคำไม่จริง ดังที่ผมได้ สอบสวน เทียบเคียง
กับพระสูตรพระวินัยให้เห็นแจ้งแล้วนั้น ย่อมต้องประสบบาปกรรมมิใช่น้อย
ทั้งนี้ ผมย่อมมิอาจหยั่งทราบได้เลยว่า การกล่าวอ้างถึงการขอขมาพระรัตนตรัยอย่างโง่ๆ นั้น
จะสามารถช่วยบรรเทา บาปกรรมอกุศล ที่เกิดจาก (๑) การกล่าวตู่พระพุทธเจ้า
(๒) การกล่าวร้ายใส่ความพระสงฆ์องค์เจ้า(วัดนาป่าพง) ด้วยหลักฐานอันเป็นเท็จ
และ (๓) การเผาทำลาย พระพุทธพจน์ อย่างไม่สมเหตุผล นั้นได้ด้วยอาการอย่างไร ?
ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก ที่ทั้งๆ ตนเองได้กล่าวตู่พระพุทธเจ้า และ กล่าวร้ายต่อพระสงฆ์องค์เจ้า ด้วยข้อมูลอันเป็นเท็จ
แต่แล้วกลับมาแก้ตัวอย่างหน้าตาเฉย ปราศจากความละอายต่อบาปว่า นั่นเป็นการใช้สิทธิ์ !
โปรดระวัง ไฟนรกเอาไว้ให้ดีนะครับ เพราะต่อให้ "ออกทะเล" ไปไกลแสนไกลแค่ไหน
น้ำทะเลที่เห็นว่ามีอยู่มากมายมหาศาลนั้น ก็คงไม่อาจดับไฟนรก ที่ตนเองเป็นผู้จุดเอาไว้ได้เลย !
สวัสดี
ละนันทิ จิตหลุดพ้น (แต่เผาหนังสือพระ ระวังจะตกนรก)
โดยคำบรรยายกล่าวหา ได้อ้างถึงหนังสือ ๒ เล่ม ในทำนองว่า (๑) แปลผิด (๒) อธิบายผิด
กรณีของคำแปล สังกัปปะผิดนั้น ผมเห็นว่า หลายๆ ท่านก็ได้อธิบายความพร้อมแสดงหลักฐานให้เห็นอย่างชัดแจ้งว่า
แท้ที่จริงแล้ว ปัญหาเกิดจาก มือเผารายนั้น "อ่านหนังสือไม่แตก" .............. (โอ้ววววววววว บร๊ะจ้าวววววว)
จึงถือได้ว่า จบแล้วนะครับ
ดังนั้น ผมจึงขออนุญาต กล่าวถึง อีกกรณีหนึ่งที่คำบรรยายข้อกล่าวหาระบุถึง ก็คือ
กรณี กล่าวอ้างว่า ....... (หนังสือ)บางเล่ม คือ "มรรควิธีที่ง่าย ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ก็รู้ว่า ออกทะเลไปไกล !
บอกตามตรงว่า เมื่อผมได้ยินคำว่า "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ผมก็ทราบได้ทันทีว่า นี่คือพุธพจน์แท้ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ปัญหาที่ผมสงสัยก็คือ นายคนนั้น มันได้ทำการ "สอบสวน" หรือ "เทียบเคียง" กับ สิ่งใดกันหรือ
มันถึงได้กล้ากล่าววาจา "สามหาว" ความว่า เมื่อได้เห็นหนังสือเล่มนี้แล้ว ก็รู้ว่าออกทะเลไปไกล
แน่นอนว่า ผมย่อมไม่พูดปากเปล่า เพราะพระพุทธเจ้าได้ตรัสแนะนำเอาไว้อย่างชัดเจนว่า
เมื่อได้ยินได้ฟัง ถ้อยคำใดๆ มา ไม่ว่าจากผู้ใด หรือ หมู่คณะใด ก็ตาม
ไม่พึงชื่นชม ไม่พึงคัดค้าน แต่ให้ทำการ สอบสวน เทียบเคียง กับพระสูตร และ พระวินัย
ถ้าเข้ากันได้ ลงกันได้ก็เชื่อได้ว่า นั่นเป็นคำสอนของพระพุทธองค์ ให้ทรงจำไว้
หากเข้ากันไม่ได้ ลงกันไม่ได้ ก็แสดงว่า นั่นมิใช่คำสอนของพระพุทธองค์ ให้ทิ้งไปเสีย
จริงไหม ?
ก็เมื่อทำการสอบสวนเทียบเคียงกับพระสูตรพระวินัย กลับปรากฏหลักฐานอย่างชัดเจน และมากแห่งว่า
พระพุทธเจ้าได้ตรัสข้อความดังกล่าวจริง โดยผมได้ยกหลักฐานมาแสดง ๒ พระสูตร ดังต่อไปนี้
พระพุทธเจ้าตรัสว่า เพราะสิ้นความยินดี(นันทิ) จึงสิ้นความกำหนัด(ราคะ)
เพราะสิ้นความกำนัด(ราคะ) จึงสิ้นความยินดี(นันทิ)
เพราะสิ้นความยินดี(นันทิ) และ ความกำหนัด(ราคะ) จึงหลุดพ้น ........ เรียกว่า หลุดพ้นดีแล้ว
หากแม้ยังฟังไม่เข้าใจอีก ก็จงปรึกษากับอรรถกถาดูเถิด
โดยอรรถกถาจารย์ ได้อธิบายความ เอาไว้ว่า
(๑) บุคคลเมื่อเบื่อหน่ายด้วยนิพพิทานุปัสสนา ชื่อว่า ย่อมละนันทิ ความเพลิดเพลิน
(๒) เพราะ นันทิราคะสิ้น จิตหลุดพ้นแล้วแล
ชัดเจนมากพอไหมครับ ?
สรุปแล้ว "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" จะไม่ใช่ พุทธพจน์ ไปได้อย่างไรกันหนอ ?
******************************************************************************************
ปัญหาข้อสงสัยของผม ก็คือ ปรากฏว่ามี ล็อกอินตัวเลข อ้างว่าเขาคือ คนที่เผาหนังสือ
ซึ่งผมก็ไม่อาจทราบได้หรอกว่า จริง หรือเท็จ แต่ในเมื่อเขาอ้างว่าจริง ก็ขอให้จริง ตามที่เขาอ้าง ก็แล้วกัน
เขาอ้างอย่างนี้ว่า เมื่อเขาอ่านหนังสือของวัดนาป่าพง แล้วเกิดความสงสัย จึงได้ศึกษาหาข้อมูล
แล้วจึงเกิดข้อสรุปขึ้นมาว่า นั่นไม่ใช่คำจากพระโอษฐ์ !
คำถาม ก็คือ จำเพาะ กรณี "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" ที่ผมกล่าวถึงนี้
นายนั่น เขาไปศึกษาหาข้อมูลมาจากไหนกันหรือครับ เขาถึงได้กล้าสรุปความอย่างโง่ๆ ว่า นั่นมิใช่คำจากพระโอษฐ์ ?
ทั้งๆ ที่เมื่อผมทำการตรวจสอบ ตามหลักการที่พระพุทธเจ้าประทานเอาไว้ให้
คือ มหาปเทส ๔ ผมกลับพบข้อความอย่างนี้ อยู่ในหลายๆ พระสูตร !
ข้อความว่า "ละนันทิ จิตหลุดพ้น" นี้เป็นพระพุทธดำรัส นะครับ
ใครหน้าไหน ที่อ้างตนว่าเป็น "ชาวพุทธ" แล้วกล้ากล่าวตู่ว่า "พระพุทธเจ้า มิได้ตรัส" บ้างไหมครับ ?
ขออนุญาตกล่าวย้ำให้ฟังชัดๆ ว่า คนที่แสดงสิ่งที่ตถาคต ภาษิตไว้ ตรัสไว้
ว่า ตถาคต มิได้ภาษิตไว้ มิได้ตรัสไว้ คนจำพวกนี้แล ย่อมกล่าวตู่ ตถาคต !
ดังนั้น ไม่ว่า คนตั้งกระทู้(เผาหนังสือ) จะเป็นใคร ผมไม่ทราบ
มือเผาหนังสือ จะเป็นใคร มีตัวตนอยู่จริงหรือไม่ ผมไม่ทราบ
รวมไปถึง พระมหาฯ อะไรนั่น จะมีส่วนร่วมในขบวนการนี้ ด้วยหรือไม่ ผมไม่รู้
แต่ที่ผมทราบแน่ๆ ก็คือ การกระทำใดๆ ก็ตาม ไม่ว่าจะโดยตรง หรือ โดยอ้อม
ในการเผาตำรา ซึ่งบรรจุพระธรรมคำสอนที่ถูกต้องดีงามอยู่แล้ว โดยเนื่องกับ
การ "กล่าวตู่" พระพุทธเจ้าด้วยคำไม่จริง ดังที่ผมได้ สอบสวน เทียบเคียง
กับพระสูตรพระวินัยให้เห็นแจ้งแล้วนั้น ย่อมต้องประสบบาปกรรมมิใช่น้อย
ทั้งนี้ ผมย่อมมิอาจหยั่งทราบได้เลยว่า การกล่าวอ้างถึงการขอขมาพระรัตนตรัยอย่างโง่ๆ นั้น
จะสามารถช่วยบรรเทา บาปกรรมอกุศล ที่เกิดจาก (๑) การกล่าวตู่พระพุทธเจ้า
(๒) การกล่าวร้ายใส่ความพระสงฆ์องค์เจ้า(วัดนาป่าพง) ด้วยหลักฐานอันเป็นเท็จ
และ (๓) การเผาทำลาย พระพุทธพจน์ อย่างไม่สมเหตุผล นั้นได้ด้วยอาการอย่างไร ?
ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก ที่ทั้งๆ ตนเองได้กล่าวตู่พระพุทธเจ้า และ กล่าวร้ายต่อพระสงฆ์องค์เจ้า ด้วยข้อมูลอันเป็นเท็จ
แต่แล้วกลับมาแก้ตัวอย่างหน้าตาเฉย ปราศจากความละอายต่อบาปว่า นั่นเป็นการใช้สิทธิ์ !
โปรดระวัง ไฟนรกเอาไว้ให้ดีนะครับ เพราะต่อให้ "ออกทะเล" ไปไกลแสนไกลแค่ไหน
น้ำทะเลที่เห็นว่ามีอยู่มากมายมหาศาลนั้น ก็คงไม่อาจดับไฟนรก ที่ตนเองเป็นผู้จุดเอาไว้ได้เลย !
สวัสดี