เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ แป๊บเดียว ยามิชิไบ ก็ออกอากาศมาถึงสามตอนสุดท้ายแล้ว
สำหรับตอนที่ 11 นั้น ชื่อตอน 拾い業 ที่ผมแปลได้ว่า "งานแสวงหา" นั้น
ถ้าจะบอกว่าหางาน จะเขียนว่า 求職する (kyuushoku suru)

拾い (hiroi) รูปกริยาเดิมคือ 拾う (hirou) แปลว่า การเสาะแสวงหา
ส่วนคันจิที่เขียนว่า 業 (gyou) นั้นเกี่ยวกับ "งาน"
พอรวมเป็นคำ ก็คือ งานที่เกี่ยวข้องกับการค้นเสาะแสวงหานั่นเองครับ

edit: จากคอมเม้นต์ที่ 3 ทำให้ผมสามารถแปลชื่อตอนได้ตรงขึ้น
ดังนั้น ถ้าแปลให้ตรง ก็จะเป็นชื่อตอนว่า "เก็บของ" ครับ
ถึงแม้จะแก้หัวกระทู้ไม่ได้ แต่ก็ขอบคุณเมนต์ 3 มา ณ ที่นี้ครับ


ดูซิว่า ยามิชิไบตอนนี้ จะเป็นงานแสวงหาเกี่ยวกับอะไร
ความน่ากลัวจะเป็นยามิชิไบหรือยามิชิปไปกันแน่ ไปดูกันเลยครับ

ซับอิงก์:[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.animeplus.tv/yami-shibai-2nd-season-episode-11-online/

---

Yami Shibai SS2 ตอนที่ 11 "เก็บ" โนะจิกันดาโยววววว
(ทำไมเสียงลุงถึงได้เปลี่ยนไปทุกเทปเลยเนี่ย จะมีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า ตั้งการ์ดตัวเองด้วยฆ้องจีนละทีนี้)

ตอนนี้เป็นเรื่องของ นักศึกษาชายคนหนึ่งชื่อ "ฮางะ" ที่เจอของหายชิ้นหนึ่งบนชั้นวางในรถไฟ
พอเขาไปเห็นซองประหลาด เขาก็ค้นออกมาเผื่ออาจเป็นของตัวเอง พอเปิดออกมาเป็น "นวนิยาย" เรื่องหนึ่ง
ซี่งเขียนชื่อเรื่องประมาณว่า "หลังเทศกาล" (ผมแปลตามซับอังกฤษ เพราะเห็นคันจิไม่ชัด)
เบื้องต้นเขาก็ลองพลิกไปทีละหน้าดูด้วยความสงสัย พอรู้สึกว่าน่าสนใจ ก็แอบอ่านดู ขณะที่รถไฟแล่นไปเรื่อยๆ จนตกเย็น
และมันก็จะเริ่มขึ้นต่อจากนี้!..........

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้   ขณะที่เขาอ่านนิยายเรื่องหนึ่งในรถไฟ เขาก็ลงจากรถโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้เขานั่งอยู่บนม้านั่งของสถานีชนบทแห่งหนึ่งแล้ว เขาก็งงสิครับว่าที่นี่ที่ไหน
แต่เขาก็นั่งอ่านนิยายเรื่องนั้น แต่ก็มีอะไรให้เขาสังเกตหันมาตรงที่กล่องถังใหญ่ๆ กล่องหนึ่ง (ฉากซูมเข้า)

เขาเดินไปยังกล่องๆ นั้น "รู้สึกน่ากลัว ของชิ้นนี้มัน...."
เขาเดินไปพบป้ายประกาศประกวดนวนิยายงานหนึ่ง ผู้ชนะจะได้รับรางวัลสามล้านเยน

ต่อมา ฉากตัดออก โดยเริ่มเสียงโทรศัพท์ โดยกองบ.ก.บอกว่า นิยายที่เขาส่งนั้นได้รับรางวัลชนะเลิศ
(อ้าว เอานิยายของคนอื่นส่งเข้าประกวดเป็นของตัวเองซะงั้น!!!)
พอเขาได้ยินกองบ.ก. โทรมาแบบนั้น เขาก็แปลกใจ
กองบ.ก. บอกจะต้องมารายงานตัวเพื่อยืนยันเจ้าของว่าใช่เจ้าของเรื่องหรือไม่
"ค...ครับ" ้เขาตอบได้แต่นั้น

ฉากตัดไปยังที่จัดประกวด ฉากมาถึงชายชราใส่สูท(คงจะเป็นผู้จัด) ได้แสดงความยินดีกับฮางะ แต่ฉากดูมืดมนอยู่
เขาถามฮางะต่อว่า เงินรางวัลที่ได้จะเอาไปทำอะไร เขาบอกว่ายังนึกไม่ออก
ผู้จัดบอก "ถ้างั้น กรุณามายืนยันบอกอีกครั้ง.... ว่านายคือเจ้าของเรื่องแน่นะ" (เสียงดุขึ้น)
"ครับ" (ยังหน้าด้านอึกนะ Mung... เอาของคนอื่นมาส่งเป็นของตัวเอง)

หลังจากนั้น ก็เริ่มพิธีรับรางวัล
ฉากเปลี่ยนมาเป็นเวทีละ ฉากเปิดไฟอย่างกับฉากยิงปืน (สงสัยผมหลอนหูไปเอง)
ผู้จัดก็ประกาศรางวัลเป็นพิธีแล้ว ฉากก็เลื่อนดูคนก้มหน้า... ดูเหมือนผีตายซากยังไงยังงั้น
ฮางะมองดูไปที่คนแล้วรู้สึกอย่างกับไว้อาลัยงานศพ
ผู้จัดประกาศชื่อ ฮางะก็กำลังออกมาพูดขอบคุณ
แต่เขาเลื่อนตาลงมาดูคนดูปรากฏว่า "ตุ้งแช่!!!!".... ซูมตุ้งแช่อีกหนึ่งดอก

มันคือ ฉากคนดูที่ประมือเป็นหัวกระโหลกผีไปกันหมด!!! เห็นแบบนี้ตกใจสิครับ (บางคนคิดจะวิ่งเลยด้วยซ้ำ)
"อะ.....อะ......อะไรกันเนี่ย" และก็ ผู้จัดก็เป็นหัวกระโหลกเข้ามาสัมพาษณ์แบบจู่โจม
"คุณฮางะ ขอแสดงความยินดีอีกครั้ง ขอแสดงความรู้สึกจากใจคุณอีกครั้งครับ"
ฮางะเริ่มถอยหนีละ "ผมไม่........ ผมไม่........." นั่นแน่ เริ่มพูดความจริงละ
ด้านหลัง ผ้าม่านเริ่มดึงขึ้น ทำให้สารภาพความจริง
"หยุดเดี่ยวนี้!!!!!!!!!!!!" "ผมไม่ได้เป็นคนเขียนนะ!!!!!"
แต่ฉากที่เปิดข้างหลังเวทีดูเป็นหลุมนรกยังไงอย่างนั้น!! เขาก็หน้าซีดเซียวแล้ว

ตุ้งแช่!!! ผีผู้ประกาศประชิดหน้า
"ยืนยันแล้วใช่ไหม... ว่าไม่ผิดแน่นะ...."
ขณะที่เขาบอกว่าไม่... หน้าผีมีควันระเบิดหายตัวไป เขาหันไปช่องนรกตรงนั้น
และมีมือโผล่ออกมาตรงนั้นอย่างน่าสยดสยอง.... หลายมือด้วย
และจับเขาเข้าไปในช่องนรกนนั่น!!!

"ขอโทษครับ!!! อ้าาาาาาา ขอโทษครับ!!!"

เสียใจด้วย เพราะคูณผิดศิลข้อ 2 แล้วยังมาผิดศิลข้อ 4 อีก
มือนรกเอาเขาไปกินในช่องนรก ปิดม่านอย่างสวยงาม
"ปั้ง!!!... おしまい!"


เหอๆๆๆ แอบสะใจกับฉากจบของตอนนี้จริงๆ ทำไมน่ะเหรอครับ ผมจะสรุปเลยว่า.....
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นายฮางะ เจอของหายชิ้นหนึ่งในรถไฟ นั่นคือนวนิยายเรื่องหนึ่ง เขาก็เลยแอบเอามาอ่านเล่น
เผลอแป๊บเดียว เขาก็ออกจากรถไฟโดยไม่รู้ตัว และยิ่งไปเจอประกาศงานประกวดนิยายที่หนึ่ง
เขาก็เอาของคนอื่นส่งไปอย่างดื้อๆ

พอกองบรรณาธิการ โทรมาแสดงความยินดี ก็ขอให้เขายืนยันว่าเป็นเจ้าของผลงาน
เขาก็ "เผือก" ที่จะ โระคุนิอิคุ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โระคุนิอิคุ >>> 六に行く >>> 6にไป >>> ไปที่6 >>> โกหก
เขาก็โกหกว่าตัวเองเป็นเจ้าของผลงานอีก
ต่อมาเขาจะมารับรางวัลละ เจ้าของงานก็บอกให้ยืนยัน เขาก็เสียงแข็งโระคุนิอิคุอีก

จากนั้น เขาก็จะขึ้นเวทีเพื่อรับรางวัลละ แต่ เขาบรรยากาศเหมือนงานศพ
พอประกาศผลให้และให้มาแสดงความรู้สึก เท่านั้นแหละ ทุกคนในบริเวณนี้เป็นโครงกระดูกและหัวกระโหลกกันหมด
ฮางะกลัวเลยสารภาพความจริงว่าเอาของคนอื่นมาส่ง
แต่เสียใจ ไม่ทันการแล้ว ฉากผ้าม่านเปิดออกเป็นหลุมนรก
และมือกระดูกก็ฉุดเขาลงหลุม และปิดฉากอย่างสวยงาม ตู้ม โอ้shipหายเลย
ซามะมิโร่!!!　ざまみろ >>> สมน้ำหน้า

เลยพูดแบบโอเปอเรเตอร์เลยว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ เนื่องจากคุณผิดศิลข้อ 2 และข้อ 4 คุณไม่สามารถใช้ชีวิตที่เหลือต่อได้ค่ะ...."
"Due to you're stole and lied, We're sorry that you can't use your remaining life anymore."
"盗んでうそつきを言ったため、残り命が無くなりまして、申し訳けませんでした。"
อินจัด อิอิ

สรุปสั้นกว่านี้อีกนิดคือ ฮางะ เจอของหาย เป็นนิยาย แอบอ่านเห็นประกาศ เอาส่งประกวด และอ้างว่าเป็นเข้าของ
พอฉากเปลี่ยนกลับสารภาพ เหอๆๆ ไม่ทันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย

---

ข้อคิดง่ายๆ ของเรื่องนี้ ก็คงเป็นเรื่องของทรัพย์สินทางปัญญานี่เอง
ขโมยผลงานของคนอื่นเป็นของตัวเองนั้นมันยิ่งกว่าโจรขโมยเงินหลายล้านนะครับ
เพราะทรัพย์สินทางปัญญานั้น เจ้าของประเมิณค่าไม่ได้ เพราะมันสูงยิ่งกว่าอะไรด้วยครับ

และก็มีเหตุผลรองอยู่หนึ่งอย่างคือ "เงินสามล้านเยน"
ที่ทำให้เขาตัดสินใจเอาเรื่องของคนอื่นส่งเป็นของตัวเอง
แค่เงินก้อนหนึ่งเปลี่ยนชีวิตคนได้ขนาดนั้นเลย แสดงว่า เขาคงจะแพ้เงิน จนต้องมาเจอเรื่องน่ากลัวแบบนั้น

จากชื่อตอนว่า "งานแสวงหา" (ที่แปลยังไม่ตรง) คงจะเป็นการใช้ในความหมายลบๆ ประมาณว่า
เป็นงาน ที่เอาของหายไปขายต่อ หรือจำพวกโจรไปงัดแงะของเอามาขายต่อนั่นเอง
แต่ชื่อตอนไม่ใช่ประเด็น ประเด็นหลักอยู่วรรคต่อไปครับ

---

ตอนนี้ถือว่าสุดยอดมาก เพราะสะท้อนเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์

พอคิดแบบนี้ผมไม่กล้าที่จะมาสปอยตอนต่อไปเลย แอบกลัวอยู่เหมือนกัน
เพราะว่าผมก็อยากจะเอาเรื่องยามิชิไบมาเล่าให้ทุกคนฟัง ไม่ได้หวังอะไรเลยล่ะครับ
ถ้าเกิดผมมีเงินขึ้นมา ก็คิดอยากจะซื้อ DVD ของ SS1 เป็นที่ระทึก เหมือนกันครับ

ดังนั้น ตอนนี้จึงเป็นเรื่องน่าเศร้าปัญหาโลกแตกของคนทั้งโลกเกี่ยวกับ การละเมิดลิขสิทธ์และทรัพย์สินทางปัญญานั่นเองครับ
ซึ่งก็ยอมรับเลยว่า คนเราส่วนมากมักใช้ของแบบนี้กันแม้แต่ผมเองก็ยอมรับผิดถึงกับขนาดคิดว่า "ถ้ามีเงินก็จะไปซื้อของแท้ให้ได้"
ที่ญี่ปุ่น เขาเข้มงวดกวดขันเรื่องนี้มากนะครับ ถึงขนาดมีข่าวจะกวาดล้างเวปละเมิดลิขสิทธิ์ต่างๆ แต่ก็น่าเศร้า ที่กำจัดได้ไม่หมดทั้งโลกนั่นเอง

ใครดูจบแล้วอ่านมาถึงตอนนี้ได้ ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับ ผู้ที่จะเป็นนักสร้างสรรค์ทุกท่าน
ไม่ว่าจะเป็น แต่งนิยาย แต่งการ์ตูน แต่งเพลงหรือผลงานสร้างสรรค์ทุกๆ คนให้สู้ต่อไป
และขอเป็นกำลังใจให้กับผู้อ่านผู้ซื้อ ให้สามารถซื้อของถูกลิขสิทธิ์เพื่อสร้างกำลังใจให้กับผู้สร้างสรรค์ต่อไปครับ
รู้สึกลัวขึ้นมาจริงๆ เลยครับ สำหรับตอนนี้ ผมถือว่า เป็นตอนที่น่ากลัวที่สุดสำหรับตัวผมเลยครับ (ไม่ได้น่ากลัวตรงผีนะครับ)

วัตถุประสงค์การสปอยของผมคือ เอามาแบ่งปันเนื้อเรื่องเท่านั้นเองครับ
และถ้าหากการเอาเรื่องมาสปอยทำให้ท่านรู้สึกไม่พอใจ ไม่สบายใจ ผมก็กราบขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ


วิจารณ์สั้นๆ:
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นอีกตอนที่ถือว่า "น่ากลัว...มาก"
ความน่ากลัวไม่ใช่ที่ผี แต่เป็นคนกันเองที่ทำกันได้แบบนี้

ข้อคิด:  
ทรัพย์สินทางปัญญานั้น ไม่สามารถประเมินค่าเป็นเงินหลายล้านได้ เพราะมันสูงเกินกว่าที่จะเทียบได้
คะแนน: "7/10 กระโหลก" , "10/10 ดาว"


และนี่คือตอนที่ 11 ครับ ไปสัมผัสถึงความน่ากลัวกันเอง ไม่ว่าจะตอนกลางวันหรือกลางคืนก็ตาม
ถึงอย่างไร ผมก็จะต้องพยายามปรับตัวให้ดีขึ้นให้ได้ ถ้าผมทำผิดพลาดอะไรไปก็ขอโทษด้วยนะครับ
(นั่นคือความรู้สึกกลัวของผมครับ เลยเขียนแบบนี้)


เจอกันใหม่ในตอนต่อไปกับชื่อตอน "ที่ห้อยกระเป๋า" ครับ

---

Official Site: http://www.tv-tokyo.co.jp/anime/yamishibai/sp/index.html
EP 1,2 : http://ppantip.com/topic/32292850 แนะนำยามิชิไบ2 / ทาโร่จัง / ห้องครัว
EP 3   : http://ppantip.com/topic/32351952 ข้างใน
EP 4   : http://ppantip.com/topic/32382322 กำแพงหญิงสาว
EP 5   : http://ppantip.com/topic/32411989 ล็อกเกอร์
EP 6   : http://ppantip.com/topic/32439490 นาโอะจัง
EP 7   : http://ppantip.com/topic/32467190 กาชา
EP 8   : http://ppantip.com/topic/32496039 สารภาพบาป (ชื่อหัวกระทุ้: กล่าลา)
EP 9   : http://ppantip.com/topic/32525356 โอมินิเอะซัง
EP 10 : http://ppantip.com/topic/32553195 แมลงรังควาญ (หนอนแมลง)

สำหรับคนที่ยังไม่รู้จัก >>>  http://ppantip.com/topic/30853748