ทุกคนมีเสรีภาพเท่าเทียมกัน แต่ย่อมแน่นอนว่าไม่ร้อยเปอร์เซน สิ่งที่กำหนดเสรีภาพของแต่ละคนก็คือกฎหมาย ว่าตัวเองมีหน้าที่ และมีสิทธิอย่างไร
ในหลายกระแสที่ผ่านมาทำให้สังเกตได้อย่างหนึ่งว่า คนไทยเลือกที่จะไม่ใส่ใจกฎหมาย แต่เลือกที่จะพอใจ มั่นใจในอัตตาของตน สะท้อนไปถึงภาพระดับประเทศได้ว่า ที่ประเทศวุ่นวายอยู่ตอนนี้ก็เพราะเราคิดว่าตนเองนั้นถูก นั้นดี แต่ไม่เคารพกฎหมายบ้านเมืองถึงวุ่นวาย

การที่เจ้าของภาพเขียนรูปนี้โดยอ้างเสียดสีการแต่งกายของมหาวิทยาลัยหนึ่ง เป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่าคุณไม่มีความรู้เรื่องเสรีภาพ และกลัวความเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่คุณไม่ชอบ  เพราะโดยไม่ว่าอย่างไรกฎนี้เขียนขึ้นให้เสรีภาพกับนักศึกษาที่จะทำ งั้นแสดงว่านักศึกษามีความถูกต้องชอบธรรมที่จะทำ
แต่ก็ยังมีบางกลุ่มมาพูดในทำนอง
"ไม่อยากใส่ก็ไม่ต้องเรียน"
"ไม่ใส่แล้วจะตายรึไง"...
นั่นชี้ให้เห็นว่าคุณไม่ใ่ใจที่จะศึกษากฎหมาย หรือเคารพกฎเกณฑ์แต่เลือกที่จะทำตามใจชอบ  เพียงแต่เรื่องนี้คนส่วนใหญ่ในประเทศชอบด้วยนั่นเอง เลยถูกมองว่าเป็นเรื่องถูก  ขณะที่การทำแบบนี้เป็นเรื่องละเมิดสิทธิเสรีภาพ  ซึ่งก็ไม่ต่างกับการรับน้อง ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ มันก็ผิดฏกหมายเหมือนกัน
ผิดกฎหมาย ก็คือผิดกฎหมาย

และเมื่อก้าวเข้าไปสู่สังคมภายนอก  นักศึกษาที่มีวุฒิภาวะพอก็จะไม่เอาตนเองเป็นศูนย์กลาง และยังไม่เคยเห็นมีปัญหาออกข่าว เรื่องชุดทำงานในที่ทำงาน  ขณะที่มัธยมเค้าก็ยังผ่านมาได้ไม่มีปัญหา  
เพราะอะไร? ก็เพราะการเคารพกฎเกณฑ์ที่แต่ละกลุ่มสังคมกำหนดขึ้น
เราจะเอาความถูกต้อง ถูกใจไปหักล้างกฎหมายไม่ได้

ส่วนเรื่องการเรียกร้องสิทธิ เสรีภาพของนักศึกษาบางกลุ่มที่มีความรุนแรง ก็เป็นเรื่องของปัจเจกชนที่มีให้พบเห็นทั่วไปในสังคมประชาธิปไตย เพราะขนาดเรื่องการเมืองของผู้ใหญ๋ยังมีทั้งเส้นทางต่อสู้กันด้านวาทะ ข้อมูล ลามไปถึงการใช้กำลัง ทำลายบ้านเมือง  

(เผื่อใครไม่รู้  คำว่าเสรีภาพทุกตารางนิ้ว  เป็นคำพูดของ อ.สัญญา ธรรมศักดิ์ที่ตอบโต้กับเผด็จการทางการเมืองเมื่อครั้งอดีต)