ขึ้นชื่อว่า  นักศึกษา  ก็ต้องศึกษาค้นคว้าให้เป็น  จะเป็นนักศึกษาที่สมบูรณ์ได้ด้วยการฝึกฝนค้นคว้าอยู่ตลอดกาล

คุณพงษ์ศักดิ์และคุณนันทวัน  กิตติศักดิ์มงคล นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์  มีลูกสาวคนเดียว คือ ภิรัญญา หรือลูกพีช  
ภิรัญญา หรือลูกพีช  นักศึกษาคณะสังคมสงเคราะห์  ผู้มองโลกในแง่ดี  ผู้มีแนวคิดว่ามนุษย์ทุกคนย่อมมีเหตุของการกระทำของตน  เธอมองโลกแต่แง่ดีจนเพื่อน ๆ ให้สมญานามว่า  “ยัยโลกสวย”  เธอมีตำแหน่งเป็นถึงดาวคณะ บุคคลที่งามทั้งกายและใจ แต่เธอดูจะอ่อนต่อโลกในสายตาของเพื่อน ๆ
ด้วยโครงหน้ารูปไข่  ผิวขาวเหลืองไม่ขาวซีด  คิ้วโก้ง  ดวงตาหวาน หางตาคม  ผมยาว บุคลิกสมส่วน ดูมีน้ำมีนวลไม่อ้วนไปผอมไปสัดส่วนกำลังพอดี บอกตรง ๆ ว่าน่ารัก ใบหน้าดูยิ้มแย้มตลอดเวลา ทำให้ผู้ที่พบเห็นมองด้วยความพิสมัย อารมณ์แจ่มใส  กิริยาท่าทางดูเป็นผู้ดี  จึงทำให้หนุ่ม ๆ หลายคนรุมขายขนมจีบเธอ แต่เธอไม่ค่อยจะสนใจเรื่องฟงแฟนสักเท่าไหร่  ซึ่งนั้นก็ไม่ได้แปรว่าเธอไม่มีใคร มีหนุ่มอีกคนที่เธอสนิทมากถึงมากที่สุด  เพราะเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เขาคือธนากรหรือกร  ลูกชายนักธุรกิจใหญ่ หนุ่มเจ้าสำอางหล่อขั้นเทพ ด้วยบุคลิกรูปร่างรูปหล่อสมาร์ท  ขาว สูง หุ่นดี ตี๋นิดๆ มีซิกแพคเป็นรอน ทุกย่างก้าวมีสาว ๆ เข้ามารุมรอมเพราะความเนื้อหอมทั้งหล่อทั้งรวย ใครได้ไปคงได้ตกถังข้าวสารใบใหญ่ แต่เขาก็ไม่สนใจสาวใด คอยเป็นสารถีประจำตัวให้กับภิรัญญาเสมอ ๆ
ณ  บ้านกิตติศักดิ์มงคล
“สวัสดีครับ คุณลุงพงษ์ศักดิ์  คุณป้านันทวัน”  เสียงทักทายของธนากร  แวะมาหาภิรัญญาที่บ้าน
คุณนันทวันพูดกับธนากร “สวัสดีตากร วันนี้มาแต่เช้าเลยนะจ๊ะ”
“สวัสดีหลานกร”
“น้องพีชอยู่หรือเปล่าครับ คุณลุงคุณป้า”
“อยู่จ๊ะ สงสัยยายพีชอยู่ในครัวกับป้าบัว  เห็นวันนี้จะทำกระท้อนลอยแก้ว ช่วงนี้กระท้อนออกผลเยอะป้าบัวแกเลยเก็บมาทำของว่าง”
“งั้นผมขอตัวไปหาน้องก่อนนะครับ”
“จ๊ะตามสบายลูก”  

กรรีบเดินด้วยสีหน้ายิ้มระรื่นเข้าไปที่ห้องครัว ภายในห้องดูผู้คนภายในบ้านบางส่วนจะมารวมตัวหลายชีวิต ภิรัญญานั่งจัดเตรียมอุปกรณ์  ป้าบัวหัวหน้าแม่บ้าน กำลังง้วนอยู่กับการเคี่ยวน้ำเชื่อม พี่อร และพี่เป็ง สาวใช้ชาวเหนือ กำลังช่วยกันปอกเปลือกกระท้อนทำเมนูกระท้อนลอยแก้ว
“สวัสดีครับน้องพีช”
“สวัสดีครับทุกคน”  
ทุกคนเหลียวมองมาตรงประตูเห็นหนุ่มหล่อขวัญใจป้า ๆ กำลังเดินเข้ามา  “สวัสดีค่ะคุณกร  มาแต่เช้าเลยนะคะ”  
ป้าบัวทักทาย ธนากรอย่างสนิทสนม
“สวัสดีค่ะพี่กร”  ภิรัญญายิ้มให้ธนากร
“กำลังทำอะไรกันอยู่ครับ”  สายตาของกรที่มองเห็นทุกคนกำลังขะมักเขม้นกันในห้องครัว
พี่อรนั่งอยู่ใกล้ประตูที่สุดตอบคุณกร  “คุณหนูกำลังทำกระท้อนลอยแก้ว”    
“อืม! น่ากินครับ  ผมชอบ”  พูดแล้วน้ำลายสอ  เพราะภาพที่เห็นคือกระท้อนหลายสิบลูกตั้งวางเต็มถาดอยู่ตรงหน้าธนากร  ดูมันน่าเปรี้ยว  ๆ  หวาน ๆ กระตุ้นต่อมน้ำลายดีนัก
พี่เป็งเสริมคำพูดของคุณกรเพราะเธอชื่นชอบฝีมือการทำอาหาร  ทำขนมของภิรัญญามาก “แน่นอนอยู่แล้วคะคุณกร  ฝีมือคุณหนูพีชของพี่เป็งอร่อยที่สุดในโลก!”
“ครับ ๆ อร่อยจริง ผมก็ว่าอย่างงั้นแหละครับ”  
ภิรัญญานั่งยิ้ม “พี่เป็งก็พูดเกินไป  แบบนี้พีชก็เขินแย่เลย”
“สมเป็นแม่ศรีเรือนจริง ๆ  นะครับน้องพีช  สงสัยถ้าพี่ได้แม่ศรีเรือนคนนี้ไปอยู่ที่บ้านพี่คงอ้วนลงพุงแน่ๆ”
พี่เป็ง “ไม่จริงล่ะมั้งคะ แม่ศรีเรือนของคุณกรคงเยอะ ออกเป็นหนุ่มฮอตสาว ๆ  เพียบ”
“ไม่จริงนะพี่เป็ง พี่อร ป้าบัว น้องพีช  พวกผู้หญิงพวกนั้นก็แค่สนใจผมเท่านั้น  ผมไม่เคยสนเลย”
“รีบแก้ตัวเลยนะคะพี่กร”  ภิรัญญาพูดแซวธนากร
“จริง ๆ ครับ หัวใจของพี่มีไว้สำหรับน้องพีชคนเดียว”  กรหมายหมั้นจะได้เธอไปครอบครองแต่เพียงผู้เดียว  สายตาของกรดูจะมองมาทางภิรัญญาจนหวานหยดย้อย
“แหม่!  มดขึ้นแล้วนะคะคุณกร”  ป้าบัวแซวธนากรกำลังจีบคุณหนูของเธอ
“ป้าบัวก็...”
ในครัวคงไม่เป็นอันทำงาน เมนูสารพัดกระท้อนของป้าบัวและภิรัญญาคงไม่เสร็จแน่ถ้าขืนแซวกันไปกันมาแบบนี้  อีกทั้งป้าอยากให้หนุ่ม ๆ สาว ๆ ได้ใกล้ชิดคุยกันแบบส่วนตัวเพื่อจะได้ไม่เป็น ก ข ค ป้าบัวจึงเอ่ยไปว่า
“คุณหนูคะ ออกไปคุยเป็นเพื่อนคุณกรข้างนอกก็ได้ในห้องครัวมันร้อน เดี๋ยวในครัวป้ากับอร และเป็ง ทำต่อเอง  เสร็จแล้วป้าจะยกไปให้ชิมนะคะ”
“จะดีเหรอคะป้า”  เธอยังไม่อยากวางมือจากการทำของว่างวันนี้  แต่ก็จะเสียมารยาทเกินไป  แขกมาถึงบ้านก็ต้องต้อนรับขับสู้กันหน่อย
“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู  คุณหนูกับคุณกรคุยกันตามสบายนะคะ  เดี๋ยวป้าจัดการทำให้  หายห่วงได้เลยคะคุณหนู”
“ค่ะ ป้า”
“รบกวนป้าบัวด้วยนะครับ  
ธนากรและภิรัญญาเดินมาที่ศาลาไม้สักข้างบ้าน  บรรยากาศอันร่มรื่นข้างศาลา  ประดับประดาด้วยต้นไม้  พรรณไม้นานาชนิดที่คุณพ่อของเธอสะสมทั้งต้นชายผ้าสีดา เฟิร์นข้าหลวง เคราฤาษี  กนกนารี  ต้นเดปห้อยระย้าสีสันเขียวสด  บริเวณพื้นดินและขอนไม้มีกระถางต้นริบบิ้นชาลี  เกร็ดมรกตชวนมอง  เกร็ดแก้วไม้ด่างน่ารัก รวมไปถึงปริกสายพันธุ์ต่าง  ทำให้บริเวณสวนข้างบ้านเย็นสบายเป็นพิเศษ
“น้องพีชครับ  วันนี้ไปดูหนังกับพี่นะ”
“เอ่อ ๆ  พอดีพีช  ติดธุระต้องไปส่งคุณแม่บ้านคุณอานันทกานต์ค่ะ”  ยังไม่ทันไรคิดจะปฏิเสธพอหนุ่มหล่อซะแล้ว  เพราะภิรัญญาจะออกจะขี้อาย  ไม่อยากไปไหนสองต่อสองแบบคนสนิท มันดูจะเป็นเป้าสายตาคนอื่น
“ไม่เป็นไร  งั้นพี่อาสาไปส่งคุณป้า แล้วเราคอยไปดูหนังต่อก็ได้นะ  นะครับน้องพีช”  เสียงอ้อนของพ่อหนุ่มหน้าหล่อ
“อืม !” ภิรัญญาดูจะอ้ำอึ้งกับการตอบรับคำชวน
“นะครับน้องพีช  วันนี้หนังเข้าใหม่ พี่อยากไปดู  น้องพีชไปดูเป็นเพื่อนพี่นะครับ นะน่า”
เธอคงไม่กล้าปฏิเสธอีกแล้วเพราะกรชวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อืม  ก็ได้ค่ะ”
เสียงคนพูดมาแต่ไกล  “คุณหนู คุณกรคะ มาแล้วกระท้อนลอยแก้ว  ขนมต้มขาว”  ป้าบัวยกกระท้อนลอยแก้วและขนมมาให้ธนากรและภิรัญญาที่ศาลาพักร้อนข้างบ้าน
คุณกรรีบลุกขึ้นไปช่วยถือถาดใส่ของว่าง
“ขอบคุณครับป้า”
“คุณกรลองชิมดูสิคะ”
“โห!  อร่อยมากครับป้าบัว  ฝีมือน้องพีชของพี่นี่อร่อยสุดๆ”
“พี่กร! เว่อร์ไปแล้วค่ะ ยังไม่ทันชิม ยังมาทำหน้ามาบอกอร่อยอีก ชิมจริงๆ สิคะ”
“แค่พี่เห็นก็อร่อยแล้ว  ยิ่งเห็นหน้าคนทำยิ่งทำให้กระท้อนลอยแก้วหวานอร่อยกำลังพอดีเลยเชียว ไว้วันหน้าพี่ต้องนำตัวแม่ศรีเรือนคนนี้ไว้ติดครัวบ้านพี่ซะแล้ว”
ป้าบัวได้แต่ยืนยิ้ม เพราะดูหนุ่ม ๆ สาว ๆ จีบกัน  “ยิ้มอะไรคะป้าบัว” เธอทำหน้างอนใส่ป้า เพราะป้าก็ลุ้นอยากให้คุณหนูพีชกับคุณกรเป็นแฟนกันจริง ๆ
ภิรัญญาอายเขินหน้าแดงทำเอาพี่อร  พี่เป็งที่นั่งมองจากตรงมุมห้องครัวพลอยรู้สึกเขินไปด้วย “งั้น ป้าไปก่อนละปล่อยให้หนุ่มสาวเขาคุยกันดีกว่า”
“ป้าบัวจะรีบไปไหน!”  พูดยังไม่ทันจบ  ป้าบัวก็เดินยิ้มเข้าไปในครัว  ดูสาวใช้และคุณป้าบัวจะแอบมองหนุ่ม ๆสาว ๆ จู้จี๋จากในครัวต่อ
“ป้า ๆ  คุณหนูพีชกับคุณกรช่างเหมาะสมกันจริง ๆ เลยนะป้า”  พี่อร  พี่เป็งพูดกับป้าบัว
“ก็มันแน่อยู่แล้ว  แม่อร แม่เป็ง  คุณหนูก็ออกจะสวย  คุณกรก็หล่อสมาร์ท”
“อีกอย่าง ดูคุณพ่อ  คุณแม่คุณกร อยากได้คุณหนูเราไปเป็นลูกสะใภ้ใจจะขาดอยู่แล้ว เห็นเคยพูดกับคุณผู้ชายว่าจะขอหมั้นหมายไว้ก่อน  แต่คุณผู้ชายแกรักลูกสาวต้องของอนุญาตเจ้าตัวก่อนถึงจะยอม”
พี่เป็งพูด  “ฉันว่า สงสัยอีกไม่นานคุณหนูต้องใจอ่อนรับหมั้นคุณกรแน่”
“ก็ไม่แน่นะ  คุณหนูแกใจแข็งตั้งสเปคผู้ชายไว้สูง  แค่หล่ออย่างเดียวคงไม่ได้ ต้องมีบทพิสูจน์อื่น ๆ ด้วย”  ป้าบัวพูดไปแล้วคิดอยู่ในใจลุ้น ๆ ให้คุณหนูพีชของป้ามีแฟนสักที
“ตกลงวันนี้น้องพีชรับปากดูหนังกับพี่แล้วนะครับ”  หลังจากธนากรรับหน้าที่ส่งป้านันทวันไปบ้านคุณอานันทกานต์เสร็จธนากรและภิรัญญาก็ไปดูหนังต่อตามสัญญา  ธนากรดูจะมีหวังกับลูกสาวเพื่อนของพ่อคนนี้
หลังจากดูหนังเสร็จกรจึงขับรถมาส่งภิรัญญาที่บ้านตามเดิม
ณ  มหาวิทยาลัย
วันนี้เป็นแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่  ธนากรอาสารับส่งภิรัญญา  ที่มหาวิทยาลัย
“สวัสดี! พีช”
“สวัสดีจ๊ะ”
“ใครมาส่งเหรอ หล่อจัง”  ธนากรกำลังขับรถหาจอด  เพื่อน ๆ ในกลุ่มเห็นแวบแรกก็รู้ว่าผู้ชายที่มาส่งเธอหุ่นพลัว หน้าเป๊ะ เชียว
“พี่ชายเรา นะข้าวคลุกกะปิ”
“จริงเปล่าพีช... ว่าแต่ว่าพี่เขาหล่อจังเลย  แนะนำให้รู้จักหน่อยสิ”  มะขามหวานเพื่อนสนิทอีกคนลูกพีช พูดขึ้น
ธนากรเดินมาหาภิรัญญาและเพื่อน ๆ  ของเธอที่โต๊ะ “สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ”  ภิรัญญาแนะนำตัวให้เพื่อนและธนากรให้รู้จักกัน
“นี่พี่ชายเรา  พี่กร”  “ครับ”
“พี่กรคะ นี่เพื่อนพีชค่ะ ข้าวคลุกกะปิ  มะขามหวาน  แกงมัสมั่น  แกงเขียวหวานไก่  น้ำตาลแดง” “สวัสดีค่ะ”  ดูชื่อเพื่อนแต่ละคนของเธอในยุคนี้จะชื่อยาวกว่าชื่อจริงมีทั้งชื่ออาหารจานหลักจานเดี่ยว แกงอีกสารพัด  ชื่อผลไม้ก็มี เดี๋ยวนี้ชื่อของสิ่งต่าง ๆ จะกลายเป็นชื่อเล่นของคนไปซะหมด แสนจะเรียกยากจริง ๆ สงสัยเวลาซื้ออาหารซื้อผลไม้เป็นต้องมีงงกันบ้างแน่ ๆ
กรถาม “จ้องอะไรเหรอครับ” แกงเขียวหวานไก่นั่งมองอย่างเหม่อลอย
“อีไก่ เฮ้ย!  จ้องพี่เขาซะเยิ้มเลยนะแก”  แกงเขียวหวานไก่ยังไม่ได้สติกลับคืนตาจ้องหนุ่มหล่อไม่ขาดตา  ข้าวคลุกกะปิจึงบิดแขนเบา ๆ
“อะไร!”
“จ้องอะไรเหรอครับ  หน้าพี่มีอะไรติดหรือเปล่า”  กรยิ้ม  แล้วถามเพื่อนของภิรัญญา
แกงเขียวหวานไก่รีบแก้ตัว “อุย!  ไม่มีอะไรครับ”
กรพูด “อ้าว! น้องไก่เลือดกำเดาไหลครับ”  ก็คงเพราะความหล่อของทำให้แกงเขียวหวานไก่มโน  จนเลือดกำเดาไหลหรือจะอากาศร้อนก็ไม่รู้
“เห้ย! เลือดกำเดาแกไหลจริง ๆ ด้วยอีแกงเขียวหวานไก่”  ใบหน้าอันขาวซีดของเกย์ขาวหน้าตี๋ดูจะโดนใจกับใบหน้าของธนากรอย่างแรง  หล่ออะไรจะขนาดนี้สแปกเจ้แกงเขียวหวานไก่เลยนะเนี่ย
“เอา!  เลือดฉันไหลเหรอ”  แกงเขียวหวานไก่ทำหน้างง  ไม่รู้ตัวว่าเลือดมันไหลออกมาได้ยังไง
แกงมัสมั่น  “ใช่! ไหลไม่หยุดเลยเพื่อน”
มะขามหวานเอ่ยถามเพื่อน ๆ “ใครมีผ้าเช็ดหน้าบ้าง”
“พี่มีครับ”  ธนากรตึงผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้มะขามหวาน
“เอาแล้ว ทำไงดีวะ  แหงนหน้าขึ้นอีไก่”  มะขามหวานเอาน้ำแข็งในแก้วห่อผ้าเช็ดหน้าประคบให้แกงเขียวหวานไก่      
กรกต หรือกต เพื่อนอีกเดินเข้ามาตรงกลุ่มเพื่อน ๆ “สวัสดียัยพีช  มาแต่เช้าเลยนะเธอ”
“สวัสดีจ๊ะกต”  กตเป็นหนุ่มเพื่อนนักศึกษาสาขาเดียวกับภิรัญญา
“เห้ยไก่  เป็นอะไรของแก”
น้ำตาลแดงพูดแทน “เลือดกำเดามันไหล”
“มาก็ดีแล้วกต  ช่วยฉันหน่อย”
“ปฐมพยาบาลให้ที”
“อ้าว  ต้องไงวะ”
“เม้าส์ทูเม้าส์ให้หน่อย”
“อีป้า เลือดกำเดาออกยังมาล้อเล่นอยู่ได้”
“ไม่เป็นไรแล้วเว้ย”
“เฮ้ยพวกเราทุกคน เช้านี้มีเรียนกับพิศพงษ์ชั่วโมงแรก รุ่นพี่บอกว่าอาจารย์แกชอบให้นักศึกษาไปศึกษาพฤติกรรมผู้คนในสังคม  ฉันไม่อยากเรียนกับอาจารย์แกเลย สงสัยวิชานี้หินแน่ ๆ วะ”
“คงไม่ยากขนาดนั้นมั้งเพื่อน อีกอย่างฉันว่าลงภาคปฏิบัติสนุกดีออก”
กตเดินเข้ามาไม่ทันดูว่ามีธนากรนั่งอยู่ด้วย  “พี่กรคะ นี่กต เพื่อนของพีชค่ะ”
“สวัสดีครับพี่ ผมกตครับ”  “สวัสดีครับ”
“แฟนเหรอพีช”  
“ไม่ใช่ พี่ชายเรา”
“พวกเราเข้าเรียนกันเหอะ ถึงเวลาแล้ว”  น้ำตาลแดงพูด