ขอมาระบายในนี้ เเละขอความคิดเห็นจากทุกคนเลยนะ พี่ๆน้องๆ ว่าควรทำตัวอย่างไรดี

เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานอยู่ บริษัทเอกชนเเห่งหนึ่ง (อายุ 23 + ) ทำงานได้ ปีกว่าเเหละ จบมาก็มาทำที่นี่เลย ทำเกี่ยวกับระบบคอมเนี่ยเเหละ
เเต่เรามีเเฟนอยู่เเล้วนะ เเต่เเฟนอยุ่ห่างกัน 2-3 เดือนเจอกันที เเทบจะไม่ได้เจอเลยด้วยซ้ำ เฮ้ออ มันทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหว
จนมาทำงานที่นี่ ได้เจอพี่คนนึง พี่เขาทำเกี่ยวกับ Network  พี่เขาอยู่เเผนกเดียวกับเรา  ชอบพี่เขาตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เจอ พี่เขามาเซ็ตคอมให้ตอนเข้างานวันเเรก  ความรู้สึกเหมือนเคมีมันตรงกัน เเอบมองพี่เขาบ่อยมากๆ เเต่ตอนนี้พี่เขาย้ายไปทำงานอยู่อีก ตึกนึงเเล้ว เราไม่ค่อยได้เจอเลย นอกจากเห็นความเคลื่อนไหวของพี่เขาในเฟสบุ้ค , เเล้วก็ im ในที่ทำงานว่าพี่เขามาทำงานไหม บางครั้งก็เเกล้งทัก IM ไปผิด เเต่ใจจริงเเล้วอยากให้พี่เขาพิมพ์กลับมา เคยนั่งรถพี่เขากลับบ้านครั้งนึง พี่เขาน่ารักมาก พี่เขาเป็นคนที่เก่ง มีความสามารถ เเต่เขาไม่ค่อยดูเเลสุขภาพตัวเองเลย ทำเเต่งาน ใจอยากไปดูเเลเขา เคยไลน์ไปหาเขา บอกว่า "ให้ดูเเลสุขภาพด้วย สุขภาพสำคัญนะพี่" เป็นประโยคเดียวที่เคยส่งข้อความทางไลน์ไปให้เขา ประมาณ 8 เดือนก่อนนนน เขาก็เเค่ตอบไลน์มาว่า "OK" เเค่น้านนนน  เเต่ถ้าเจอพี่เขาก็จะคุยกันเเบบว่า ทำงานเป็นไงบ้าง สบายดีไหม เเค่น้านนนนน หรือไม่ก็เเค่ยิ้มมม

เป็นเวลา 1 ปี กับอีก 6 เดือน ที่เราเก็บความรู้สึกนี้ไว้ T_T อึดอัดมากกกก

ความรู้สึกตอนนี้ บอกเลยว่าอยากเจอหน้าเขาทุกวัน อยากเห็นเขามีความสุข เเต่ก็รู้ตัวว่าเราควรยืนอยู่จุดไหน เพราะเรามีเเฟนเเล้ว ฉันควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดี เฮ้ออ พยายามไม่สนใจเเล้วเเต่ก็ทำไม่ได้ เรารู้สึกผิดกับเเฟนที่รุ้สึกเเบบนี้ เเต่เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้