สวัสดีครับ บอกก่อนเลยนะครับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงครับ ผมเขียนกระทู้ไม่เก่งถ้าเขียนถูกผิดยังไงก็ขอโทษด้วยน้ะครับ
มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า คืองี้ครับผมเป็นคนขี้เหงาครับ ผมเลยต้องการหาเพื่อนคุยเล่นเฉยๆ เเค่เพื่อนเท่านั้น เเละเเล้วผมก็เจอเค้าในพันทิปครับจากกระทู้หาเพื่อนของผมเอง เราเเลกไลน์กันเเล้วก็คุยกันครับคุยไปคุยมา เรามีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกันไม่ว่าจะเป็น ชื่อเล่น นิสัยบางอย่าง อายุหรือเเม้กระทั้งรุ่นโทรศัพย์555 หน้าจะบังเอิญมากกว่า เเล้วเราก็ขอเฟสกันเเละกันเเละเริ่มคุยกันเเบบจริงจังเราคุยกันทุกวันทุกวันจริงๆ เราคุยทุกเรื่อง ปรึกษากันบ้างส่งเพลงให้กันฟัง เวลาผมไปเที่ยวที่ไหน หรือ เค้าไปเที่ยวที่ไหนเราก็จะถ่ายรูปให้กันดูตลอด เเละเนื่องจากเราอายุเท่ากัน ผมก็ช่วยเค้าทำการบ้านบ้างเเบบงานในคอมอะครับ  (ไม่รู้ทำเกินไปหรือป่าวเเค่คนบนโลกออนไลน์เองน่ะ) เเต่ผมก็ทำด้วยความเต็มใจน้ะครับ ซึ้งเเน่นอนว่าถ้าทำให้ได้ขนาดนี้เเสดงว่าผมชอบเค้าเเล้วครับ จริงๆเเล้วรักเลยเเหละ555 ผมเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวมั้งเเค่คุยเเค่เห็นรูปก็ชอบ ก็รักได้ไม่รู้เป็นโรคจิตรหรือป่าว555
เเละถ้าผมชอบใคร รักใครเเล้วผมก็จะทำให้ได้ทุกอย่างอะครับ คือถ้าขออะไรมาก็จะทำให้หมดเท่าที่จะทำได้ ยอมทุกอย่างจริงๆ เเม้เเต่เรื่องที่เราคุยกันผมก็จะถามเค้าตลอดว่า เบื่อกูมั้ย รำคาญกูหรือป่าว ถ้าเบื่อหรือไม่อยากคุยด้วยก็ขอให้บอกมาตรงๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นผมก็จะพยายามออกห่างจากเค้าเอง ทั้งๆที่ไม่อยากทำอยากคุยด้วยตลอด เเต่เค้าก็ไม่เคยบอกว่าเบื่อหรือรำคาญผมน้ะก็แอบดีใจ เราคุยกันมาทุกวันโทรหากันบ้างซึ่งมันทำได้เเค่นี้จริงๆ ผมลืมบอกไปครับว่างบ้านเราอยู่หางกันมากคนละภาคเลยก็ว่าได้เราเลยไม่มีโอกาสที่จะได้เจอ กันหรือไปเที่ยวด้วยกันเลยซึ่งมันเป็นปัญหาใหญ่เลยละครับ เพราะว่าเมื่อเราคุยกันทุกวันบทสนทนามันก็เริ่มน้อยลง เรื่องที่คุยก็เริ่มเป็นเรื่องเดิมๆซ้ำๆ เเต่ผมก็ไม่ย่อท้อครับผมก็ยังทักเค้าไปทุกวันอยู่ดีพยายามคุยกันในเรื่องใหม่ๆ ปรึกษากันเเละกันอยู่ จนมาถึงวันหนึ่งครับที่เราทะเลาะกันนิดน่อยครับ เพราะว่าที่ผ่านมาส่วยใหญ่ผมจะเป็นคนทักเค้าไปก่อนชวนเค้าคุยมากกว่าที่เค้าจะทักมาหาผมจนหลายครั้งที่ผมทักไปเเล้วเค้าอ่านเเต่ไม่ตอบผม หรือการที่ส่งมาเเค่สติกเกอร์หรือ ไอนิ้วกดไลน์อะครับหน้าจะรู้จักกัน  
ผมก็เลยถามเค้าว่า< ผมเเทนเค้าคนนั้นว่า M ละกันนะครับ >
ผม: เบื่อกันยัง
M: ยัง ทางนั้นเบื่อล่ะมั้ง เบื่อก็บอก น่ะ
(ประมาณว่าถามกลับไรงี้)
ผม: อืมเริ่มเบื่อละ (เเกล้งเล่น ลองใจเฉยๆ)
M: โอเค ห่างกันสักพักล่ะกัน บาย (อือหืมเจ็บปวดTT)
ผม:ดูดิใครเบื่อใครกันเเน่ว่ะ อยากห่างจะเเย่เเล้วใช่มั้ย
M: พูดเล่น (ในใจ คิดว่าโดนมันเเกล้งละ)
ผม: กูทักเช้า กลางวัน เย็นคิดว่าเบื่อมั้ยล่ะ
M:เบื่อ
หายไปเเปบนึง
.
.
.
M:ซะที่ไหน
ผมเลยถามมันกลับว่า
ผม: มีเเต่ไม่เคยทักกูเลย มอนิ่งก็เงียบ ชวนคุยก็เงียบ
M:ก็มันเป็นนิสัยกู โทษละกัน กูตื่นสายไม่มีอารมณ์จะตอบ กูง่วง (เอิม เเค่ตอบมอนิ่งมันต้องมีอารมณ์ด้วยหรอว่ะ)
จนมาถึงผมถามมันไปว่ากูอยากเจอว่ะ
M:เฉยๆว่ะ กูคิดว่าคงไม่ได้เจอกันหรอก
เอิมผมนี้เเอบเสียใจนิดๆ เเต่ก็ถูกของมันการที่เราจะได้เจอกันมันคงยากหน่อย มันยังบอกว่าถึงวันนั้นไม่ใครก็ใครก็ต้องเจอคนที่ถูกใจมากกว่า ซึ้งแน่นอนครับผมยังไม่เลิกล้มความพยายามของผมหรอกถึงมันจะพูดมาขนาดนี้ผมก็ยังทักเค้าไปทุกวันๆ คุยกันทุกวันซึ้งเค้าไม่เคยทักมาหาผมก่อนเลยซักครั้งเดียวนับแต่วันนั้น และเวลาก็ผ่านมาแต่ละวันๆ ซึ้งมันทำให้ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยครับ เหนื่อยที่จะเริ่มตามคุยกับเค้า เหนื่อยที่ต้องคอยดูหน้าจอโทรศัพท์ว่าเค้าออนเฟสหรือยัง เหนื่อยที่ต้องเจ็บปวดใจทุกครั้งที่เค้าอ่านแล้วไม่ตอบหรือส่งมาแค่สติกเกอร์ ผมเริ่มรู้สึกท้อแท้อย่างมากแต่มันทำไงได้ละครับก็คนมันรักไปแล้วรู้สึกไปแล้ว และเค้ายังเป็นคนแรกที่ผมรู้สึกมากขนาดนี้ผมยอมนอนดึกทุกครั้งที่จะได้คุยกับเค้านานๆทั้งที่ต้องตื่นเช้าไปเรียน ผมยอมบอกเค้าว่ายังไม่ง่วงทั้งที่ผมเรียนทำงานทำการบ้านหนักมาทั้งวัน เพื่อผมจะได้ยินเสียงเค้านานๆ และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เค้าคืนดีกับแฟนเก่าเค้าซึ้งมันตรงกับวันวาเลนไทน์ละมั้งแต่เค้าบอกผมว่าเป็นแค่พี่น้อง แล้วใครจะไปเชื่อหละครับไปกับแฟนเที่ยวกับแฟนเก่าขนาดนี้ มานอนบ้านกันขนาดนี้ เฮ้อนึกแล้วมันเศร้า ตอนนี้ผมเริ่มปรงละครับขออนุญาตใช้คำนี้เถอะผมจะพยายามออกห่างจากเค้าจะพยายามไม่ทักไปจะพยายามคุยกับเค้าให้น้อยลง เพื่อทำให้ชีวิตผมดีขึ้นมากกว่านี้ มาทุ่มเทกับการเรียน เตรียมพร้อมที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแทนที่ผมจะมาจมปักอยู่กับคนคนหนึ่งที่ไม่เคยได้เจอกัน คนที่พยายามเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถทำให้เค้ามาสนใจเราได้เลย ผมเลยตัดสินใจที่จะปิดfacebookของผมครับแต่ปิดแบบชั่วคราวนะครับ(เหตุผลที่ปิดก็เพราะผมจะสอบปลายภาคต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือและจะได้คุยกับเค้าให้น้อยลงด้วย) ยังไงถ้าเค้ามาเห็นกระทู้นี้ก็อยากบอกให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้ามาก และอยากให้มีเวลาไปดูแลเอาใจใส่กับแฟนเก่ามากกว่าเพื่อที่จะได้ไม่ทะเลาะกันอีกและจะได้ไม่มาเสียเวลาคุยกับคนอย่างผมยังไงก็ขอบคุณมากนะครับสำหรับคนที่อ่านมาถึงตรงนี้และถ้าผมพิมพ์ผิดหรือตกหลนตรงไหนก็ขอโทษมานะที่นี้ด้วย (เราอายุ17ครับ) และถ้าใครมีคำแนะนำหรือคำปรึกษาใดๆในการทำใจหรือใช้ชีวิตต่อก็บอกกันได้เลยนะครับขอบคุณครับ*-*จริงๆอยากรู้ด้วยว่าการที่คุยกันแบบนี้เราคุยกันด้วยสถานะอะไรครับ