สวัสดีทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรานะคะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้าเราพิมพ์ตรงไหนทำให้ งง ขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ย้อนไปเมื่อตอน ป.6 เราแอบพ่อแม่มีแฟนซึ่งแฟนเราอยู่ ม.2 กับแฟนคนนี้เรารักเขามากยอมให้ทุกอย่างบางครั้งเรายอมเติมเงินโทรศัพท์ให้เขาเพื่อที่เขาจะได้สมัครเน็ตมาคุยกับเรา พอมาถึงวันครบรอบ 1 เดือน พี่เขามาบอกกับเราว่าพี่เขามีแฟนใหม่แล้ว ตอนนั้นเราช้ำใจมากเราไว้ใจเขาทุกอย่าง
พอเราขึ้น ม.1 เราก็มีแฟนใหม่ซึ่งแฟนคนนี้อยู่ ม.3 เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน พอมาคนนี้เรายิ่งรักเขามากตอนเช้าพี่เขาก็จะลงจากอาคารมานั่งเล่นกับเราพูดได้ว่าคนนี้คือที่สุดของความรักของเราในช่วงมอต้น เราคบกันมา 4 เดือน พ่อแม่เรารู้ว่าคบกัน พ่อแม่จึงบอกให้เรากับพี่เขาห่างกัน เราก็ทำตามที่พ่อแม่บอก(เหตุผลที่ให้ห่างกันก็คงกลัวว่าเราจะทำตัวเหลวไหลแหละมั้ง) คืนนั้นเราก็บอกพี่เขาไปว่าพ่อแม่ให้ห่างกัน พี่เขาก็เงียบไปจนแม่ของพี่เขาทักมาถามเราว่าทำไมพี่เขาถึงร้องไห้ เราก็บอกเหตุผลแม่พี่เขาไป พอผ่านไปได้ประมาน 2 วันเราเจอพี่เขาที่อาคารเรียนเรา ซึ่งภาพตรงหน้าเราช้ำอกช้ำใจมาก พี่เขาเดินมากับเพื่อนของเพื่อนของเราซึ่งกับเพื่อนคนนี้ก็สนิทกันระดับหนึ่ง ตอนนี้เราก็ฝืนๆยิ้มให้พี่เขาไป (แต่ในใจก็คือเละหมดแล้วจ้าาแม่)
ตั้งแต่เราเลิกกับพี่เขามาเราก็ไม่เคยที่จะมีแฟนจริงๆจังๆสักครั้ง บางคนคบกันแค่วันสองวันก็เลิก พูดง่ายๆเลยก็คือตั้งแต่เลิกกับพี่เขามาคบใครไม่ถึงเดือนเลยสักคน
เมื่อกลางๆปี 64 เราเห็นแฟนเก่าคนแรกของเราโพสต์ไลค์ทักในเฟส เราก็ไปกดทีแรกก็ไม่หวังว่าเขาจะทักมาหรอก สักพักเขาก็ทักมาเราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนครบ 1 เดือนพี่เขาขอให้เรากลับไปคบกันแต่ตอนนั้นเราเริ่มเรียนรู้อะไรหลายๆสิ่ง เรายังไม่ยอมคบกับพี่เขา เราก็คุยกันจนเวลาผ่านไปได้ 2 เดือนกว่าๆ พี่เขาก็โทรมาบอกว่าแฟนเก่าพี่เขากลับมาขอคืนดีด้วย (สรุปพี่เข้าก็กลับไปคบกับคนเก่า)
///เหตุการณ์นี้จึงทำให้เราเป็นคนที่รู้สึกไม่อยากมีความรักอีกแล้ว เรากลัวเกี่ยวกับความรัก//
........เวลาผ่านไป
เมื่อต้นๆเดือนเมษายนเราได้คุยกับเพื่อนที่เป็นคนจีน เขาของเราคบ เราก็คบกับเขา เราอยากจะลองมีแฟนเป็นคนต่างประเทศบ้าง
เราคบกันมาได้ 1 เดือน เขาบอกเลิกเราไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเราก็รู้สึเฉยๆแล้ว ผ่านไปประมาน 5-6 วัน เขาก็กลับมาขอคืนดีเราก็ตกลง แล้วจนถึงตอนนี้เขาทำตัวเฉยๆกับเรา เขาติดเกม ดูหนัง ตอนกลางคืนติดเพื่อนชอบพาเพื่อนออกไปข้างนอก เราก็พยายามถามเขานะว่าเบื่อเราไหม เขาก็ตอบว่าไม่
ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกเฉยๆกับเขา เวลาที่เขาหายไปเราก็ไม่อยากที่จะทักแชทตามเขา เราก็แกล้งบอกเขาว่าบ้านเราจนนะและก็บอกว่าถ้าเขามาเป็นลูกเขยพ่อเรามันจะลำบากนะ ต้องทำนาอย่างนู้นอย่างนี้ เราก็บอกเขาไปเผื่อพี่เขาจะถอดใจไม่อยากคบกับเรา แต่ไม่เลยพี่เขายังยืนยันที่จะคบกับเรา
แต่ตอนนี้เรารู้สึกได้ว่าความรู้สึกที่เรารักเขามันโดนทำลายไปตั้งแต่ที่เขาบอกเลิกเราครั้งแรกแล้ว เราไม่กล้าที่จะบอกเลิกเขาตตรงๆ
ตั้งแต่ที่เราเป็นฝ่ายโดนบอกเลิกตลอด มันทำให้เรารู้สึกเบื่อความรัก พอเราโดนบอกเลิกถามก็จะพุดออกมาว่า' อีกแแล้วหรอวะ กูเป็นฝ่ายโดนอีกแล้วหรอ'
ถ้าจะเข้ามาคุยกับเราเข้ามาได้ แต่ถ้าคุยไปคุยมาขอเราคบ เราจะรู้สึกไม่อยากคุยด้วยทันที
//// แบบนี้เรียกได้ว่าเราเป็นคนเบื่อหรือกลัวความรักได้ไหมคะ/////
****ขอบคุญที่เข้ามาอ่านกันนะคะ***
แบบนี้เรียกว่ากลัวหรือเบื่อความรักหรือป่าว?
นี่เป็นกระทู้แรกของเราถ้าเราพิมพ์ตรงไหนทำให้ งง ขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ย้อนไปเมื่อตอน ป.6 เราแอบพ่อแม่มีแฟนซึ่งแฟนเราอยู่ ม.2 กับแฟนคนนี้เรารักเขามากยอมให้ทุกอย่างบางครั้งเรายอมเติมเงินโทรศัพท์ให้เขาเพื่อที่เขาจะได้สมัครเน็ตมาคุยกับเรา พอมาถึงวันครบรอบ 1 เดือน พี่เขามาบอกกับเราว่าพี่เขามีแฟนใหม่แล้ว ตอนนั้นเราช้ำใจมากเราไว้ใจเขาทุกอย่าง
พอเราขึ้น ม.1 เราก็มีแฟนใหม่ซึ่งแฟนคนนี้อยู่ ม.3 เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน พอมาคนนี้เรายิ่งรักเขามากตอนเช้าพี่เขาก็จะลงจากอาคารมานั่งเล่นกับเราพูดได้ว่าคนนี้คือที่สุดของความรักของเราในช่วงมอต้น เราคบกันมา 4 เดือน พ่อแม่เรารู้ว่าคบกัน พ่อแม่จึงบอกให้เรากับพี่เขาห่างกัน เราก็ทำตามที่พ่อแม่บอก(เหตุผลที่ให้ห่างกันก็คงกลัวว่าเราจะทำตัวเหลวไหลแหละมั้ง) คืนนั้นเราก็บอกพี่เขาไปว่าพ่อแม่ให้ห่างกัน พี่เขาก็เงียบไปจนแม่ของพี่เขาทักมาถามเราว่าทำไมพี่เขาถึงร้องไห้ เราก็บอกเหตุผลแม่พี่เขาไป พอผ่านไปได้ประมาน 2 วันเราเจอพี่เขาที่อาคารเรียนเรา ซึ่งภาพตรงหน้าเราช้ำอกช้ำใจมาก พี่เขาเดินมากับเพื่อนของเพื่อนของเราซึ่งกับเพื่อนคนนี้ก็สนิทกันระดับหนึ่ง ตอนนี้เราก็ฝืนๆยิ้มให้พี่เขาไป (แต่ในใจก็คือเละหมดแล้วจ้าาแม่)
ตั้งแต่เราเลิกกับพี่เขามาเราก็ไม่เคยที่จะมีแฟนจริงๆจังๆสักครั้ง บางคนคบกันแค่วันสองวันก็เลิก พูดง่ายๆเลยก็คือตั้งแต่เลิกกับพี่เขามาคบใครไม่ถึงเดือนเลยสักคน
เมื่อกลางๆปี 64 เราเห็นแฟนเก่าคนแรกของเราโพสต์ไลค์ทักในเฟส เราก็ไปกดทีแรกก็ไม่หวังว่าเขาจะทักมาหรอก สักพักเขาก็ทักมาเราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนครบ 1 เดือนพี่เขาขอให้เรากลับไปคบกันแต่ตอนนั้นเราเริ่มเรียนรู้อะไรหลายๆสิ่ง เรายังไม่ยอมคบกับพี่เขา เราก็คุยกันจนเวลาผ่านไปได้ 2 เดือนกว่าๆ พี่เขาก็โทรมาบอกว่าแฟนเก่าพี่เขากลับมาขอคืนดีด้วย (สรุปพี่เข้าก็กลับไปคบกับคนเก่า)
///เหตุการณ์นี้จึงทำให้เราเป็นคนที่รู้สึกไม่อยากมีความรักอีกแล้ว เรากลัวเกี่ยวกับความรัก//
........เวลาผ่านไป
เมื่อต้นๆเดือนเมษายนเราได้คุยกับเพื่อนที่เป็นคนจีน เขาของเราคบ เราก็คบกับเขา เราอยากจะลองมีแฟนเป็นคนต่างประเทศบ้าง
เราคบกันมาได้ 1 เดือน เขาบอกเลิกเราไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเราก็รู้สึเฉยๆแล้ว ผ่านไปประมาน 5-6 วัน เขาก็กลับมาขอคืนดีเราก็ตกลง แล้วจนถึงตอนนี้เขาทำตัวเฉยๆกับเรา เขาติดเกม ดูหนัง ตอนกลางคืนติดเพื่อนชอบพาเพื่อนออกไปข้างนอก เราก็พยายามถามเขานะว่าเบื่อเราไหม เขาก็ตอบว่าไม่
ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกเฉยๆกับเขา เวลาที่เขาหายไปเราก็ไม่อยากที่จะทักแชทตามเขา เราก็แกล้งบอกเขาว่าบ้านเราจนนะและก็บอกว่าถ้าเขามาเป็นลูกเขยพ่อเรามันจะลำบากนะ ต้องทำนาอย่างนู้นอย่างนี้ เราก็บอกเขาไปเผื่อพี่เขาจะถอดใจไม่อยากคบกับเรา แต่ไม่เลยพี่เขายังยืนยันที่จะคบกับเรา
แต่ตอนนี้เรารู้สึกได้ว่าความรู้สึกที่เรารักเขามันโดนทำลายไปตั้งแต่ที่เขาบอกเลิกเราครั้งแรกแล้ว เราไม่กล้าที่จะบอกเลิกเขาตตรงๆ
ตั้งแต่ที่เราเป็นฝ่ายโดนบอกเลิกตลอด มันทำให้เรารู้สึกเบื่อความรัก พอเราโดนบอกเลิกถามก็จะพุดออกมาว่า' อีกแแล้วหรอวะ กูเป็นฝ่ายโดนอีกแล้วหรอ'
ถ้าจะเข้ามาคุยกับเราเข้ามาได้ แต่ถ้าคุยไปคุยมาขอเราคบ เราจะรู้สึกไม่อยากคุยด้วยทันที
//// แบบนี้เรียกได้ว่าเราเป็นคนเบื่อหรือกลัวความรักได้ไหมคะ/////
****ขอบคุญที่เข้ามาอ่านกันนะคะ***