“ป้าทราบไหมครับ ว่าการกระทำแบบนี้มันผิดกฎหมาย” หญิงสูงวัยแค่หันมามองเด็กหนุ่มรุ่นลูกเจ้าของคำถามแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานของเธอต่อไป เขาเห็นสายตาหลายคู่มองมาแบบไม่เป็นมิตร จนต้องถอยห่างออกมาสี่ก้าว “ป้าอาจโดนปรับก็ได้” ชายหนุ่มตะโกนตามหลังพลางวิ่งตามร่างบอบบางที่หิ้วถุงพลาสติก 1 มืออีกมือหิ้วถังสีขนาดใหญ่มุ่งตรงเข้าไปในซอยเล็กข้างหมู่บ้านจัดสรร “สังคมเราแย่เพราะขาดคนให้ความร่วมมือนะครับ” เขาไล่กวดทันมนุษย์ป้าผู้นี้แล้ว ภาพตรงหน้าของเขาคือเธอนั่งยอง ๆ หน้ากองไม้แบบก่อสร้าง ตักของออกจากถังใส่ถาดสังกะสี อีกมือหยิบของจากถุงมาฉีกบี้เป็นชิ้นเล็กๆ “พวกมันกำพร้า” เสียงแหบพร่าบอกกับเขาโดยไม่หันหน้ามามอง แต่สายตาเล็กๆ 5 คู่ มองมายังเขาแบบขอความสงสารเมตตา “พวกโตๆ พวกนั้นมีทั้งถูกเอามาปล่อยและพิการ อีกสองตัวปากซอยกำลังท้อง” “มันเป็นสัตว์เมืองเหมือนเรานี่แหละ ทำไมกฎหมายทำให้พวกมันต้องหิว” ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจยาว... เปลี่ยนใจยื่นเงินให้เธอ 100 บาทแทนที่จะเป็นสำเนาประกาศของเทศบาล เขายิ้มให้เธอและหมาเด็กๆ ก่อนเดินกลับบ้าน


Cr ภาพ www.dogilike.com