เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่ผมเคยได้เห็นได้ ประสบมาตอนเมื่อปี 2535 ช่วงนั้นผมยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ครับ ก่อนหน้านั้นผมก็เคยได้ยินได้ฟังมาจากพวกคนรุ่นก่อนๆเหมือนกันว่าเวลาคนใกล้ๆจะตาย จะบอกว่ามีคนมารอหน้าบ้านบ้าง หน้าประตูบ้าง เพื่อจะพาเขาไป รับตัวเขาไป ไปไหน ?
เนื่องจากชีวิตผมช่วงนั้นเรียนอยู่ใน กทม อยู่กับสังคมเมือง ไม่ค่อยเชื่อเรื่องวิญญาณหรือไม่รู้จะเรียกอะไรจะมารับตัวคนที่ใกล้จะตายมีจริงๆ
จนมาวันหนึ่ง อากงผม(ผมเป็นคนจีนครับ)แกเป็นมะเร็งปอดเพราะสูบบุหรี่มานาน และก่อนหน้านั้นแกก็ป่วยนอนโรงพยาบาลมาหลายเดือนแล้ว จนวันหนึ่งอาการแกหนักมากครับ พ่อเลยโทรศัพท์ไปบอกผมที่ กทม ตอนนั้นพอดียังไม่ใช่วันหยุด บอกว่าให้รีบกลับบ้านด่วนเลย เพราะว่าอากงแย่แล้วแกอยากจะเห็นลูกหลานก่อนตาย พอผมทราบข่าวผมก็โทรไปบอกเพื่อนที่มหาลัยว่าให้ลาอาจารย์ให้ด้วยเพราะจะกลับบ้านต่างจังหวัด หลังจากนั้นก็เลยนั่งรถไฟด่วนจาก กทม ตอนช่วงค่ำๆ กลับบ้านที่ต่างจังหวัด พอรถไฟมาถึงบ้านก็ช่วงเช้าๆของอีกวัน ผมก็รีบต่อรถสองแถวเข้าบ้านอาบน้ำ แต่งตัว รีบบึ่งมอไซด์ ไปโรงพยายาบาลเพราะว่าพ่อแม่ผมรออยู่ที่นั้น
พอไปถึงสภาพที่เห็น พ่อแม่ผมและญาติๆพี่น้องก็ยืนล้อมเตียงของอากงที่สภาพตอนนั้นโทรมมาก(ก่อนหน้าที่แกจะป่วยผมยังเคยเห็นแกครั้งล่าสุดยังดูอ้วนสมบูรณ์ดี)แต่หลังแกเข้าโรงพยายาบาลผมไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยไม่เห็นแกนานแล้ว สภาพอากงผอมมากหน้าคร้ำ กำลังหายใจรวยริน แกพยายามลืมตามองพวกเรา แล้วก็ยิ้มๆ พยายามจะพูดกับเราแต่ก็พูดเบามาก แต่ก็ยังฝืนพูดแต่สิ่งที่ทุกคนประหลาดใจหลังจากที่แกได้พบหน้าลูกหลานจนครบทุกคนแล้ว แกดูเพลียมากและหลับๆอยู่ แล้วสะดุ้งๆ หลายครั้งมาก พวกเราก็ งง ว่าแกเป็นอะไรตอนนั้นแกยังไม่ขาดใจนะครับ หลับตาอยู่ ซักพักสะดุ้งลืมตา เป็นแบบนี้หลายครั้งพวกเราก็เริ่มมองหน้ากัน แล้วแกก็มองไปทางประตูห้องที่แกนอนอยู่ แล้วพยายามจะดิ้น ทำตาเหลือกหลั่ก พวกเราก็เรียกพยาบาลเฝ้าไข้ แต่สิ่งที่แกพูด(คราวนี้พูดดังกว่าเดิม) ทำให้ผมและพ่อขนลุก แกบอกว่า"ไม่ต้องเรียกหลอก กรูจะไปแล้ว พวกเขามากันแล้ว" พร้อมมองไปที่ประตูห้องคนไข้ พ่อผมนึกว่าแกเพ้อ ก็พูดทำนองว่า"เตี่ยๆ พูดไร ใครมารับไปไหน ไม่มี" อากงก็สวนขึ้นมาว่า "โน่นไงมากันเต็มเลย" ผมเลยแกล้งถามอากงว่า "ใครเหรออากง ตรงไหน ไม่เห็นมี" อากงพูดว่า "ตรงประตูห้องโน่นไง "
ผมก็มอง เอะ ไม่มีนี่หว่าตอนนั้นยังคิดว่าแกเพ้อเห็นคนรึปล่าว เพราะประตูห้องคนไข้พิเศษมันปิดอยู่จะมีใครเข้ามาอีกนอกจากพวกเรา แต่จากการที่เคยได้ยินได้ฟังเหตุการณ์ลักษณะนี้มาก่อน เลย เกท ผมจำได้ว่าผมฝืนใจถามอากงครั้งสุดท้ายเลยว่า อากงคนที่มารับเขารูปร่างยังไงผมมองไม่เห็น แกพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะสิ้นใจว่า "รูปร่างมันตัวดำๆใหญ่ๆยืนตรงประตูห้อง กรูต้องไปกับเขาแล้ว" เท่านั้นแกก็ทำหน้ายิ้มๆเหมือนกับว่าพร้อมใจจะไปกลับเขาแล้ว และค่อยๆ หลับตาลง หมดลมหายใจไปเลย นั่นคือความทรงจำที่ผมได้พบเจอกับเหตุการณ์แปลกๆของคนกำลังๆจะหมดลมหายใจ และยังเป็นปริศนาคำถามว่า คนที่เขาว่ามารับตัวเขาก่อนเขาจะตายเป็นใคร หรือ เป็นผมบาล เหมือนกับที่ดูจากละคร แล้วสิ่งนี้มันมีจริงๆหรือนี่ คิดว่ามันจะมีแค่ในละครเฉยๆ เรื่องทั้งหมดก็มีอยู่เท่านี้แหล่ะครับ
ทำไมคนที่กำลังจะตายมักจะบอกว่ามีคนมารับตัว
เนื่องจากชีวิตผมช่วงนั้นเรียนอยู่ใน กทม อยู่กับสังคมเมือง ไม่ค่อยเชื่อเรื่องวิญญาณหรือไม่รู้จะเรียกอะไรจะมารับตัวคนที่ใกล้จะตายมีจริงๆ
จนมาวันหนึ่ง อากงผม(ผมเป็นคนจีนครับ)แกเป็นมะเร็งปอดเพราะสูบบุหรี่มานาน และก่อนหน้านั้นแกก็ป่วยนอนโรงพยาบาลมาหลายเดือนแล้ว จนวันหนึ่งอาการแกหนักมากครับ พ่อเลยโทรศัพท์ไปบอกผมที่ กทม ตอนนั้นพอดียังไม่ใช่วันหยุด บอกว่าให้รีบกลับบ้านด่วนเลย เพราะว่าอากงแย่แล้วแกอยากจะเห็นลูกหลานก่อนตาย พอผมทราบข่าวผมก็โทรไปบอกเพื่อนที่มหาลัยว่าให้ลาอาจารย์ให้ด้วยเพราะจะกลับบ้านต่างจังหวัด หลังจากนั้นก็เลยนั่งรถไฟด่วนจาก กทม ตอนช่วงค่ำๆ กลับบ้านที่ต่างจังหวัด พอรถไฟมาถึงบ้านก็ช่วงเช้าๆของอีกวัน ผมก็รีบต่อรถสองแถวเข้าบ้านอาบน้ำ แต่งตัว รีบบึ่งมอไซด์ ไปโรงพยายาบาลเพราะว่าพ่อแม่ผมรออยู่ที่นั้น
พอไปถึงสภาพที่เห็น พ่อแม่ผมและญาติๆพี่น้องก็ยืนล้อมเตียงของอากงที่สภาพตอนนั้นโทรมมาก(ก่อนหน้าที่แกจะป่วยผมยังเคยเห็นแกครั้งล่าสุดยังดูอ้วนสมบูรณ์ดี)แต่หลังแกเข้าโรงพยายาบาลผมไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยไม่เห็นแกนานแล้ว สภาพอากงผอมมากหน้าคร้ำ กำลังหายใจรวยริน แกพยายามลืมตามองพวกเรา แล้วก็ยิ้มๆ พยายามจะพูดกับเราแต่ก็พูดเบามาก แต่ก็ยังฝืนพูดแต่สิ่งที่ทุกคนประหลาดใจหลังจากที่แกได้พบหน้าลูกหลานจนครบทุกคนแล้ว แกดูเพลียมากและหลับๆอยู่ แล้วสะดุ้งๆ หลายครั้งมาก พวกเราก็ งง ว่าแกเป็นอะไรตอนนั้นแกยังไม่ขาดใจนะครับ หลับตาอยู่ ซักพักสะดุ้งลืมตา เป็นแบบนี้หลายครั้งพวกเราก็เริ่มมองหน้ากัน แล้วแกก็มองไปทางประตูห้องที่แกนอนอยู่ แล้วพยายามจะดิ้น ทำตาเหลือกหลั่ก พวกเราก็เรียกพยาบาลเฝ้าไข้ แต่สิ่งที่แกพูด(คราวนี้พูดดังกว่าเดิม) ทำให้ผมและพ่อขนลุก แกบอกว่า"ไม่ต้องเรียกหลอก กรูจะไปแล้ว พวกเขามากันแล้ว" พร้อมมองไปที่ประตูห้องคนไข้ พ่อผมนึกว่าแกเพ้อ ก็พูดทำนองว่า"เตี่ยๆ พูดไร ใครมารับไปไหน ไม่มี" อากงก็สวนขึ้นมาว่า "โน่นไงมากันเต็มเลย" ผมเลยแกล้งถามอากงว่า "ใครเหรออากง ตรงไหน ไม่เห็นมี" อากงพูดว่า "ตรงประตูห้องโน่นไง "
ผมก็มอง เอะ ไม่มีนี่หว่าตอนนั้นยังคิดว่าแกเพ้อเห็นคนรึปล่าว เพราะประตูห้องคนไข้พิเศษมันปิดอยู่จะมีใครเข้ามาอีกนอกจากพวกเรา แต่จากการที่เคยได้ยินได้ฟังเหตุการณ์ลักษณะนี้มาก่อน เลย เกท ผมจำได้ว่าผมฝืนใจถามอากงครั้งสุดท้ายเลยว่า อากงคนที่มารับเขารูปร่างยังไงผมมองไม่เห็น แกพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะสิ้นใจว่า "รูปร่างมันตัวดำๆใหญ่ๆยืนตรงประตูห้อง กรูต้องไปกับเขาแล้ว" เท่านั้นแกก็ทำหน้ายิ้มๆเหมือนกับว่าพร้อมใจจะไปกลับเขาแล้ว และค่อยๆ หลับตาลง หมดลมหายใจไปเลย นั่นคือความทรงจำที่ผมได้พบเจอกับเหตุการณ์แปลกๆของคนกำลังๆจะหมดลมหายใจ และยังเป็นปริศนาคำถามว่า คนที่เขาว่ามารับตัวเขาก่อนเขาจะตายเป็นใคร หรือ เป็นผมบาล เหมือนกับที่ดูจากละคร แล้วสิ่งนี้มันมีจริงๆหรือนี่ คิดว่ามันจะมีแค่ในละครเฉยๆ เรื่องทั้งหมดก็มีอยู่เท่านี้แหล่ะครับ