ผมมีประสบการณ์จริง อยากนำมาเล่าสู่กันฟัง 3-4 เหตุการณ์ แต่คนที่พูด เขาตายไปหมดแล้ว และผมก็คิดว่า คนใกล้ตาย เขาคงไม่พูดโกหก

เรื่องแรก

เมื่อไม่นานมานี้ ข้างๆบ้านผม ยายคนหนึ่ง แกป่วย แกเพ้อเกือบทั้งคืน แกพูดคนเดียว เหมือนพูดกับใครสักคนหนึ่ง แต่ทุกคนมองไม่เห็น จนกระทั่ง เขา ทำบุญอุทิศเจดีย์ทรายให้ แกก็พอมีสติขึ้นมาบ้าง ผมก็ไปเยี่ยม แกเล่าให้ฟังว่า มีคนตัวใหญ่มาก ใส่ชุดยังกะลิเก นุ่งผ้าสีแดง มาหา บอกว่า ถึงเวลาไปได้แล้ว แกก็บอกว่า ยังไม่อยากไป แต่คนอื่นมองไม่เห็น

เรื่องที่สอง
ประมาณปี 42 ผมเคยบวชอยู่วัดแห่งหนึ่ง ย่านเอกมัย กทม มีโอกาสไปรับสังฆทาน ที่โรงบาลแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ มีคนป่วย อยากทำสังฆทาน และอยากฟังพระสวด แกป่วยหนักมาก แกเล่าใหัฟังว่า มีคนใส่ชุดลิเก มายืนอยู่ตรงท้ายเตียง แกก็พูดคนเดียวเหมือนกัน แต่ญาติ ภรรยาและลูกก็หาว่าแกเพ้อ แต่แกบอกผมว่า แกไม่ได้เพ้อ แกเห็นจริงๆ วันเดียวกัน ตอนบ่ายแกก็เสียชีวิต ผมได้ไปร่วมงานเผาแกที่วัดธาตุทอง

เรื่องที่สาม
เป็นน้าของผมเอง แกเสียที่โรงบาล ก่อนจะเสีย แกเห็นคนใส่ชุดลิเก สีแดง สองคน มายืนอยู่ตรงท้ายเตียง แกเพ้อคนเดียวเหมือนกัน เหมือนพูดอยู่คนเดียว แม่ผมต่อโทรศัพท์ให้คุยด้วย แต่คุยด้วยได้ไม่นาน เพราะแกเหนื่อย รุ่งเช้าแกก็เสียชีวิต ระหว่างที่จะกลับบ้าน

ทำให้ผมคิดถึงคลิปนี้ ขึ้นมาเลย มันค่อนข้างตรงหรือใกล้เคียงกันมาก
1. ตายแล้วฟื้น http://www.youtube.com/watch?v=XTmrEvKb3ZA

ที่ผมสงสัย ทำไมตามฝาผนังวัด จึงมีรูปเหล่านี้ แสดงว่า ที่คนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟัง มันก็คงมีความจริงอยู่บ้าง เช่นคนตายแล้วฟื้น ไปพบไปเห็นอะไรมา ก็เลยเล่าผ่านทางรูปวาดเพื่อให้เป็นอนุสสติ ทำไมผมจึงเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะหลายวันก่อน พ่อของพี่คนที่ผมรู้จักคนหนึ่ง ก่อนเขาจะตาย แกเพ้อเกือบทั้งคืนเหมือนกัน และพ่อเขาก็เสียชีวิต ศพเอาไว้วัดเครือวัลย์ เผาไปแล้ว แต่ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรอก ลูกเขาเล่าให้ฟัง ผมก็เอามาประมวลกับสิ่งที่ตัวเองเคยเจอมา เห็นว่ามันแปลกดี

เลยทำให้นึกถึงคำพูดของหลวงพ่อบอกว่า คนใกล้ตาย ลืมตาเห็นโลกนี้ หลับตาเห็นโลกหน้า