แต่ละวันไม่เหมือนกัน  แม้จะมีเหตุการณ์ที่ดูเหมือนจะเหมือนๆกัน
คุณได้เลือกสิ่งหนึ่ง  ก็เท่ากับปฏิเสธทางเลือกอื่นๆทั้งหมดพลัน

อนาคตอันใกล้ยิบย่อย  เราก็ยังไม่อาจรู้หรือทำนายได้
แม้ที่ดูเหมือนทำนายได้  แต่ก็มีความไม่แน่นอนอยู่ดี
สิ่งที่เรารู้ หรือเชื่อ  เป็นเหมือนภาพเลือนลางสลัวๆ ทั้งสิ้น
และก็ขึ้นอยู่กับ คุณเชื่อ คนอื่นเชื่อ อย่างไรที่ต่างมีอิทธิพลต่อแนวโน้มความน่าจะเป็น

เจตจำนง  คือ พลังศักย์ของการเคลื่อนไหว
มันดำรงอยู่จริงในเลือดเนื้อของเราในฐานะมนุษย์ผู้มีเสรี
เพราะ ถ้าไม่เช่นนั้นแล้ว   ชีวิตก็จักไร้ความหมาย ไม่ควรค่าแก่การดำรงอยู่ไซ้ร
สภาวะเช่นนี้ คือ คำสาปของชีวิตที่ไม่อาจปฏิเสธได้  
และโดยสารัตถะแล้ว นี่แหละคือ สภาวะทุกข์ที่ผู้คนคุ้นเคย  แต่ไม่รู้จัก

ดังนั้น  ชีวิตเองคือทุกข์แต่แรกแล้ว  โดยสภาวะธรรม
ไม่ใช่เพราะ การคิด   แต่คือ การที่ต้องกระทำในฐานะเจตจำนงแห่งชีวิต
ไม่ใช่เพราะ การไหลไปตามกระแสน้ำ   แต่คือการดิ้นรนทวนกระแสขึ้นไป
และแม้ชีวิตที่ใฝ่หาความสุขสบาย   ก็ยังต้องไขว่คว้าเพื่อให้ได้มา
ในขณะที่ชีวิตแบบปลดปลงเพื่อเสรี   กลับต้องเปล่าเปลือยเพื่อไร้พันธนาการ  ด้วยการลดทอนตนเองให้ถึงที่สุด

ไม่ว่าจะอย่างไร   ทุกอย่างคือ ประสบการณ์ที่เป็นการค้นหาขอบเขตของชีวิต
เพื่อจะได้รู้จักตัวเองในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง  ของจักรวาลอันไพศาล