สวัสดีครับ เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรก หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
ก่อนอื่นขอเล่าที่มาที่ไปก่อนนะครับ คือเมื่อไม่กี่วันก่อนพี่ชายของผม ชวนไปงานวันเกิดของรุ่นน้องเค้าที่สนิทกัน ที่ร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงที่ร้านตอนประมาณเที่ยงคืนก็มีรุ่นน้องและเพื่อนนั่งกันอยู่เต็มโต๊ะกว่าสิบคนแล้ว พวกผมซึ่งมากันสี่คนเลยแยกมานั่งอีกโต๊ะที่อยู่ข้างๆกัน จากนั้นก็มีน้องผู้ชายกับผู้หญิงมาร่วมนั่งด้วย รวมเป็นหกคน ก็นั่งกินนั่งดื่มคุยกันเฮฮาไปตามประสางานรื่นเริง จนกระทั่งร้านปิดและทางร้านนำบิลมาให้ชำระเงินนั่นแหละครับ ความสนุกก่อนหน้านี้จึงได้อันตรธานหายไป เนื่องจากตอนแรกคิดว่านั่งแยกกันสองโต๊ะก็คงจะแยกบิลจ่ายกันเองโต๊ะใครโต๊ะมัน แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นเพราะทางร้านให้บิลมาใบเดียว และมีบุคคลคนหนึ่งที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ ขอเรียกว่าเป็นนักจัดการแล้วกันครับ เข้ามาทำหน้าที่เป็นคนรวบรวมและเรียกเก็บเงินจากทุกคนเท่าๆกันแบบที่เรานิยมเรียกกันว่า American share นั่นแหละครับ ซึ่งธรรมเนียมของกลุ่มนี้จะประมาณว่า เวลาจัดงานวันเกิดกัน เจ้าของวันเกิดจะไม่ต้องออก ให้เพื่อนๆที่มาร่วมงานช่วยกันแชร์จ่ายให้
ซึ่งจริงๆก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หากนักจัดการไม่เดินมาบอกที่โต๊ะผมว่า ขอเก็บคนละ 1,200 บาทนะครับ เพราะยอดบิลรวมทั้งหมดมันประมาณ สองหมื่นกว่าบาท แล้วก็ยื่นบิลให้ดูบอกว่าหารกันทั้งหมดสิบแปดคนก็จะตกคนละประมาณนี้ แล้วนักจัดการก็เดินจากไปเพื่อเรียกเก็บเงินจากโต๊ะฝั่งเค้า ปล่อยให้คนในโต๊ะผมมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เพราะไม่คิดว่าจะแพงขนาดนี้ เนื่องจากเราพึ่งมาถึงตอนเที่ยงคืนเอง นั่งมาได้ประมาณสองชั่วโมง สั่งอาหารมาสามจาน เครื่องดื่มสีดำหนึ่งขวดและมิกเซอร์อีกนิดหน่อย ผมและพี่ๆที่มาด้วยกันดื่มกันไปได้แค่คนละสามสี่แก้วแค่นั้น ยังไงถ้าแยกจ่ายเฉพาะของโต๊ะเรา ก็ไม่น่าจะถึง 7,200 บาทที่ต้องจ่ายสำหรับหกคนตามที่นักจัดการได้บอกมา ที่สำคัญน้องผู้ชายที่มานั่งร่วมโต๊ะด้วย อยู่ในช่วงงดเหล้างดเนื้อสัตว์ไม่ได้ดื่มไม่ได้ทานอะไรเลย นั่งดื่มน้ำเปล่าไปแค่แก้วเดียว แต่กลับโดนเรียกเก็บไปด้วย ซึ่งถ้าเปรียบเทียบกับโต๊ะอีกฝั่งเหลืออยู่ตอนคิดเงิน 12 คน ไม่รวมคนที่กลับไปก่อนบางส่วน ผมไม่ทราบแน่นอนว่ามานั่งกันตั้งแต่กี่โมง แต่ตอนคิดเงิน มีอาหารสั่งมาหลายจาน เครื่องดื่มสีดำอีก 5 ขวด และมิกเซอร์อีกพอสมควร
อีกอย่างหนึ่งคือฝั่งโต๊ะผม จะรู้จักและสนิทสนมกับเจ้าของงานวันเกิดและแฟนเค้า แต่แทบจะไม่รู้จักคนอื่นๆที่นั่งในโต๊ะอีกฝั่งเลย เลยรู้สึกว่านี่มันอะไรกัน จนน้องผู้หญิงที่นั่งในโต๊ะเริ่มเหลืออดกับการแชร์กันแบบแฟร์ๆ เลยพูดประชดเสียงดังๆพอให้เจ้าของวันเกิดได้ยิน แล้วเค้าก็เลยเข้ามาคุยด้วยถามไถ่เรื่องราวอะไรยังไง สุดท้ายก็เจรจาให้น้องผู้ชายที่ไม่ได้ทานอะไรเลยไม่ต้องจ่าย แถมเจ้าของวันเกิดยังยอมควักมาจ่ายส่วนที่เหลือของโต๊ะเราให้เองทั้งหมดเลย 6,000 บาท แต่ทางโต๊ะเราบอกไม่ได้ เป็นเจ้าของวันเกิดจะมาจ่ายเองได้ไง แถมออกให้พวกเราอีก คุยกันไปคุยกันมา สุดท้ายเจ้าของวันเกิดเลยขอช่วยออก 1,000 แม้ว่าเค้าจะไม่จำเป็นต้องจ่ายเลยก็ตาม จากนั้นทุกคนก็เลยต้องยอมจ่ายส่วนที่เหลืออีก 5,000 ไป
พอออกจากร้านมาผมก็เลยถามกับพี่ชายว่าทำไมถึงไม่มีไครโวยวายตอนอยู่ในร้านเลย ทั้งๆที่เราไม่จำเป็นจะต้องจ่ายแทนอีกฝั่งด้วยซ้ำ พี่ชายก็บอกว่าปัญหาคือเจ้านักจัดการเนี่ย เป็นน้องชายของหุ้นส่วนที่ทำธุรกิจร่วมกับเจ้าของวันเกิด แล้ววันนี้เค้าก็นั่งอยู่ด้วยกัน เจ้าของวันเกิดเค้าก็เหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะว่ารู้จักทั้งสองฝ่าย จะไปต่อว่าน้องชายหุ้นส่วน เดี๋ยวก็จะมีปัญหากันอีก แต่จะทำเป็นไม่สนใจทางฝั่งนี้ก็ไม่ได้ เพราะรู้จักสนิมสนมกัน สุดท้ายก็เลยจะยอมจ่ายให้เองเพื่อจะได้ไม่ต้องกระทบกระทั่งกัน ส่วนพวกพี่ๆฝั่งผมเค้าก็เข้าใจและเห็นใจเจ้าของวันเกิด กลัวจะมีปัญหากับหุ้นส่วน เลยไม่อยากโวยวาย สุดท้ายก็ต้องเลยตามเลย พี่ผมบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี่ก็เคยเจอมารอบนึง แบบเดียวกันเลย แต่ครั้งนั้นนั่งโต๊ะเดียวกัน และนักจัดการจะเป็นคนสั่งนู่นสั่งนี่อยู่ตลอด พอถึงเวลาจ่ายก็มาหารเท่ากัน พี่ผมตามมาตอนดึกๆ ดื่มได้แก้วเดียวแต่ก็ต้องยอมจ่ายๆไป แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้จะโดนอีก
ดูจากแนวโน้มแล้ว คิดว่าในอนาคตก็อาจจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีก เพราะอยู่ในก๊วนใกล้ๆกัน เลยเอามาเล่าให้ฟังเป็นประสบการณ์ และอยากจะสอบถามท่านอื่นๆว่าเคยเจอเหตุการณ์ใกล้เคียงแบบนี้กันบ้างรึเปล่าครับ แล้วถ้าต้องเจอเหตุการณ์เช่นนี้อีกจะมีวิธีการรับมืออย่างไรดี โดยเฉพาะถ้าต้องนั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับนักจัดการในตำนานท่านนี้อีก...
ปล. ขอบคุณที่กรุณาอ่านมาจนจบนะครับ และขออนุญาติใส่คำว่า American share ในชื่อกระทู้ด้วยนะครับ เพราะคิดว่าเป็นวลีที่คนไทยคุ้นเคยและเข้าใจในความหมายได้ทันที แม้จะไม่ได้มีใช้จริงในภาษาอังกฤษก็ตาม : )
ทำอย่างไรดี เมื่อ American share นั้นไม่ได้แฟร์อย่างที่คิด
ก่อนอื่นขอเล่าที่มาที่ไปก่อนนะครับ คือเมื่อไม่กี่วันก่อนพี่ชายของผม ชวนไปงานวันเกิดของรุ่นน้องเค้าที่สนิทกัน ที่ร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงที่ร้านตอนประมาณเที่ยงคืนก็มีรุ่นน้องและเพื่อนนั่งกันอยู่เต็มโต๊ะกว่าสิบคนแล้ว พวกผมซึ่งมากันสี่คนเลยแยกมานั่งอีกโต๊ะที่อยู่ข้างๆกัน จากนั้นก็มีน้องผู้ชายกับผู้หญิงมาร่วมนั่งด้วย รวมเป็นหกคน ก็นั่งกินนั่งดื่มคุยกันเฮฮาไปตามประสางานรื่นเริง จนกระทั่งร้านปิดและทางร้านนำบิลมาให้ชำระเงินนั่นแหละครับ ความสนุกก่อนหน้านี้จึงได้อันตรธานหายไป เนื่องจากตอนแรกคิดว่านั่งแยกกันสองโต๊ะก็คงจะแยกบิลจ่ายกันเองโต๊ะใครโต๊ะมัน แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นเพราะทางร้านให้บิลมาใบเดียว และมีบุคคลคนหนึ่งที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ ขอเรียกว่าเป็นนักจัดการแล้วกันครับ เข้ามาทำหน้าที่เป็นคนรวบรวมและเรียกเก็บเงินจากทุกคนเท่าๆกันแบบที่เรานิยมเรียกกันว่า American share นั่นแหละครับ ซึ่งธรรมเนียมของกลุ่มนี้จะประมาณว่า เวลาจัดงานวันเกิดกัน เจ้าของวันเกิดจะไม่ต้องออก ให้เพื่อนๆที่มาร่วมงานช่วยกันแชร์จ่ายให้
ซึ่งจริงๆก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หากนักจัดการไม่เดินมาบอกที่โต๊ะผมว่า ขอเก็บคนละ 1,200 บาทนะครับ เพราะยอดบิลรวมทั้งหมดมันประมาณ สองหมื่นกว่าบาท แล้วก็ยื่นบิลให้ดูบอกว่าหารกันทั้งหมดสิบแปดคนก็จะตกคนละประมาณนี้ แล้วนักจัดการก็เดินจากไปเพื่อเรียกเก็บเงินจากโต๊ะฝั่งเค้า ปล่อยให้คนในโต๊ะผมมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เพราะไม่คิดว่าจะแพงขนาดนี้ เนื่องจากเราพึ่งมาถึงตอนเที่ยงคืนเอง นั่งมาได้ประมาณสองชั่วโมง สั่งอาหารมาสามจาน เครื่องดื่มสีดำหนึ่งขวดและมิกเซอร์อีกนิดหน่อย ผมและพี่ๆที่มาด้วยกันดื่มกันไปได้แค่คนละสามสี่แก้วแค่นั้น ยังไงถ้าแยกจ่ายเฉพาะของโต๊ะเรา ก็ไม่น่าจะถึง 7,200 บาทที่ต้องจ่ายสำหรับหกคนตามที่นักจัดการได้บอกมา ที่สำคัญน้องผู้ชายที่มานั่งร่วมโต๊ะด้วย อยู่ในช่วงงดเหล้างดเนื้อสัตว์ไม่ได้ดื่มไม่ได้ทานอะไรเลย นั่งดื่มน้ำเปล่าไปแค่แก้วเดียว แต่กลับโดนเรียกเก็บไปด้วย ซึ่งถ้าเปรียบเทียบกับโต๊ะอีกฝั่งเหลืออยู่ตอนคิดเงิน 12 คน ไม่รวมคนที่กลับไปก่อนบางส่วน ผมไม่ทราบแน่นอนว่ามานั่งกันตั้งแต่กี่โมง แต่ตอนคิดเงิน มีอาหารสั่งมาหลายจาน เครื่องดื่มสีดำอีก 5 ขวด และมิกเซอร์อีกพอสมควร
อีกอย่างหนึ่งคือฝั่งโต๊ะผม จะรู้จักและสนิทสนมกับเจ้าของงานวันเกิดและแฟนเค้า แต่แทบจะไม่รู้จักคนอื่นๆที่นั่งในโต๊ะอีกฝั่งเลย เลยรู้สึกว่านี่มันอะไรกัน จนน้องผู้หญิงที่นั่งในโต๊ะเริ่มเหลืออดกับการแชร์กันแบบแฟร์ๆ เลยพูดประชดเสียงดังๆพอให้เจ้าของวันเกิดได้ยิน แล้วเค้าก็เลยเข้ามาคุยด้วยถามไถ่เรื่องราวอะไรยังไง สุดท้ายก็เจรจาให้น้องผู้ชายที่ไม่ได้ทานอะไรเลยไม่ต้องจ่าย แถมเจ้าของวันเกิดยังยอมควักมาจ่ายส่วนที่เหลือของโต๊ะเราให้เองทั้งหมดเลย 6,000 บาท แต่ทางโต๊ะเราบอกไม่ได้ เป็นเจ้าของวันเกิดจะมาจ่ายเองได้ไง แถมออกให้พวกเราอีก คุยกันไปคุยกันมา สุดท้ายเจ้าของวันเกิดเลยขอช่วยออก 1,000 แม้ว่าเค้าจะไม่จำเป็นต้องจ่ายเลยก็ตาม จากนั้นทุกคนก็เลยต้องยอมจ่ายส่วนที่เหลืออีก 5,000 ไป
พอออกจากร้านมาผมก็เลยถามกับพี่ชายว่าทำไมถึงไม่มีไครโวยวายตอนอยู่ในร้านเลย ทั้งๆที่เราไม่จำเป็นจะต้องจ่ายแทนอีกฝั่งด้วยซ้ำ พี่ชายก็บอกว่าปัญหาคือเจ้านักจัดการเนี่ย เป็นน้องชายของหุ้นส่วนที่ทำธุรกิจร่วมกับเจ้าของวันเกิด แล้ววันนี้เค้าก็นั่งอยู่ด้วยกัน เจ้าของวันเกิดเค้าก็เหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะว่ารู้จักทั้งสองฝ่าย จะไปต่อว่าน้องชายหุ้นส่วน เดี๋ยวก็จะมีปัญหากันอีก แต่จะทำเป็นไม่สนใจทางฝั่งนี้ก็ไม่ได้ เพราะรู้จักสนิมสนมกัน สุดท้ายก็เลยจะยอมจ่ายให้เองเพื่อจะได้ไม่ต้องกระทบกระทั่งกัน ส่วนพวกพี่ๆฝั่งผมเค้าก็เข้าใจและเห็นใจเจ้าของวันเกิด กลัวจะมีปัญหากับหุ้นส่วน เลยไม่อยากโวยวาย สุดท้ายก็ต้องเลยตามเลย พี่ผมบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี่ก็เคยเจอมารอบนึง แบบเดียวกันเลย แต่ครั้งนั้นนั่งโต๊ะเดียวกัน และนักจัดการจะเป็นคนสั่งนู่นสั่งนี่อยู่ตลอด พอถึงเวลาจ่ายก็มาหารเท่ากัน พี่ผมตามมาตอนดึกๆ ดื่มได้แก้วเดียวแต่ก็ต้องยอมจ่ายๆไป แต่ไม่คิดว่าครั้งนี้จะโดนอีก
ดูจากแนวโน้มแล้ว คิดว่าในอนาคตก็อาจจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีก เพราะอยู่ในก๊วนใกล้ๆกัน เลยเอามาเล่าให้ฟังเป็นประสบการณ์ และอยากจะสอบถามท่านอื่นๆว่าเคยเจอเหตุการณ์ใกล้เคียงแบบนี้กันบ้างรึเปล่าครับ แล้วถ้าต้องเจอเหตุการณ์เช่นนี้อีกจะมีวิธีการรับมืออย่างไรดี โดยเฉพาะถ้าต้องนั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับนักจัดการในตำนานท่านนี้อีก...
ปล. ขอบคุณที่กรุณาอ่านมาจนจบนะครับ และขออนุญาติใส่คำว่า American share ในชื่อกระทู้ด้วยนะครับ เพราะคิดว่าเป็นวลีที่คนไทยคุ้นเคยและเข้าใจในความหมายได้ทันที แม้จะไม่ได้มีใช้จริงในภาษาอังกฤษก็ตาม : )