เราแอบรักคนคนนึงมาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ผ่านมา15ปีแล้ว ปีที่แล้วได้เจอและมีโอกาศเป็นแฟนกัน บอกเลยค่ะ เราตัวลอยยย เหมือนได้เจอเจ้าชายในฝันที่รอมานาน เรามีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก^^ คนมีความรักจะเข้าใจ มองอะไรแฮปปี้ไปหมด ชมพูทุกอย่าง ขนาดเหยียบอึหมายังยิ้มได้เลย 55555+ แต่เราก็เลิกกันในปีนี้ค่ะ เพราะอะไรหลายๆๆอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ ความคิดที่ต่างกัน การใช้ชีวิตที่ต่างกัน ครอบครัวที่ต่างกัน ความต้องการที่ต่างกัน และสิ่งสำคัญ ความรักที่ไม่เท่ากัน เรายอมรับเลยนะว่าตอนที่เราคบ ทุกสิ่งทุกอย่างเราขึ้นกับเค้า จะทุกข์จะสุขเราขึ้นกับเค้าหมด จนบางครั้งทำให้เค้าเครียด อึดอัด เรามักชอบคิดถึงแต่อนาคต วางแผน เป็นคนจริงจัง ตั้งใจกับทุกทุกอย่าง จนลืมว่าปัจจุบันก็สำคัญ ซึ่งนิสัยตรงกันข้ามกับแฟนทุกอย่าง เค้าเป็นอยู่กับปัจจุบัณ ทำทุกวันให้ดี ไม่วางแผนอนาคต เป็นคนสบายๆๆ ออก อินดี้ๆๆ เป็นคนดี น่ารัก ซื่อสัตย์ เสมอแต่...แค่ไม่ค่อยใส่ใจเพราะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยตอบไลน์เพราะเค้าคิดว่าการเป็นแฟนกันคือการรู้ว่ามีอีกคนที่เป็นห่งกันเสมอ เค้าไม่เคยทำให้เราระแวงเลยนะคะ เค้ามักพูดถึงเหตุและผลเสมอ เป็นผู้ชายมองโลกในแง่บวกเสมอ เรารักเค้ามากน่ะแต่เราก็ยอมแพ้เพราะเราไม่สามารถอยู่กับผู้ชายที่ไม่เคยคิดถึงอนาคตได้ เราเสียใจมากกก และเราก็รู้ว่าเค้าเสียใจมาก เราร้องไห้ที่ทำให้ผู้ชายดีๆคนนึง รู้สึกว่าเค้าไม่ดีพอ ไม่พอสำหรับเรา เพื่อนๆจะเข้าใจเราไม๊ ว่าการที่เราคบใครสักคนถ้าเค้ารู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอสำรับผู้หญิงคนนั้น เค้าจะเสียใจและโทษตัวเองมากแค่ไหน เราละอายใจและเสียใจและขอโทษจนเราไม่อยากทำร้ายเค้าเพราะความคาดหวังของตัวเราเองอีก เราจึงบอกเลิกกับเค้า เราทำถูกใช่ไม๊ค่ะ? เราก็รักแฟนมากน่ะ เราสองคนไม่เคยนอกใจกัน ไว้ใจกัน เข้าใจกันในทุกๆอย่าง อาจเพราะความรักของเราไม่มากพอให้มองผ่านความต่างนั้นได้ เราจึงต้องเลิกกัน  ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ มีหน้าที่การงานที่ดี มีคนเข้ามาบ้างแต่ไม่เคยลืมเค้าคนนั้นได้เลยค่ะ และไม่คิดจะลืมเลย เราเจ็บเราเสียใจ แต่ก็ต้องขอบคุณเค้าที่ทำให้เราจากเด็กผู้หญิงธรรมดาที่เรียนไม่เก่งตอนเด็ก เก่งมากขึ้นตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อหวังว่าสักวันจะเจอเค้าคนนั้นและบอกว่า ขอบคุณเค้าที่ผ่านมาให้รัก ให้เข้าใจว่าความสุขที่ได้รักมันเป็นยังไง เราขอบคุณเค้าเสมอตลอดเวลา 1ปีที่เป็นแฟนกัน มันเป็นความสุขที่สุขจริงๆๆ เป็นความรักที่บริสุธ เป็นความรักที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจออีก เป็นรักแรกและรักเดียวของเราเสมอ สำหรับเราน่ะ ความรักเป็นสิ่งสวยงามน่ะค่ะ การได้เห็นคนที่เรารักอยู่กับคนที่เค้ารัก การที่ได้เห็นเค้ายิ้ม หัวใจเราก็พองโต มีความสุขแบบบอกไม่ถูกเลย แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่กุมมือเค้าข้างๆแล้วก็ตาม ถามว่าเราเสียใจไม๊ที่เค้าไม่รักแล้ว เสียใจมากค่ะ เคยถามตัวเองว่าทำไมต้องรออยู่ ทำไมต้องห่วง ทำไมต้องรักเค้า แต่พอเรากลับมาคิด  รักที่แท้จริงคือ การให้ การมองรักที่ไม่สมหวังให้สมหวัง การแอบรักที่มีความสุขโดยที่เหนเค้ามีความสุขในแบบที่เค้าเลือก เราไม่เครียดแล้วนะ ปล่อยวางได้แล้ว ตอนนี้ต่างคนต่างใช้ชีวิต มีชีวิตของตัวเอง อนาคตไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ก่อนเราจะเลิกกัน ประโยคสุดท้ายที่เราพูดกันคือ "ถ้าเราเป็นคู่กันจริง เราจะกลับมาเจอกันอีก" ถ้าถึงวันนั้น เราด้เจอเค้า เค้าด้เจอเรา และเรารักกันอีกครั้งจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะค่ะ และอยากให้เพื่อนๆๆที่มีความรัก ดูแลกันให้ดีน้า คิดถึงอนาคตได้แต่อย่าคิดมากจนลืมมองความรักในปัจจุบันที่ต่างฝ่ายต่างมีให้กันเสมอ ใส่ใจกันให้มากๆ และสำหรับคนที่อกหัก ร้องไห้ฟูมฟาย....ร้องออกมาให้มากมากเลยค่ะ แล้วเราจะดีขึ้น บอกกับตัวเองทุกๆวันว่า รักคือสิ่งสวยงาม จะเจ็บกับมันไปทำไมนานๆ เราไม่ได้เสียคนที่เรารักไปน่ะ เราแค่เสียคนที่เคยรักเราไป หรือเค้าอาจจะกลับมาเป็นคนรักที่รักเราในอนาคตก็ได้น่ะ สู้สู้นะคะทุกคน