[Spoil] Rail Wars! ตอนที่ 3 - สาวน้อยหูทอง

กระทู้สนทนา

NOTICE
    1. ความรู้ภาษาญี่ปุ่นของผมเท่ากับ 0 (อาศัยแปลจาก Sub-Eng หลายๆ เจ้าเอา) หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกได้ตามสบายครับ
    2. ความรู้ภาษาอังกฤษของผมอยู่ในระดับไก่กามากๆ (แต่กระแดะอยากทำสปอย) หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกได้ตามสบายเช่นกันครับ
    3. นอกเหนือจากข้อ 1 กับ 2 หากผิดพลาดประการใดเชิญจวกให้ตายอย่าให้เหลือ
    4. อนึ่งที่ทำสปอยเพราะอยากหาคนคุยด้วย + เหตุผลลับๆ อีกหนึ่งข้อ และจะพยายามสปอยจนอนิเมะจบครับ
    5. การหาข้อมูลของผมคิดว่ายังไม่แน่นพอ คงต้องขอความกรุณาจากหลายๆ ท่านครับ
    6. ผมว่าผมคงพิมพ์ผิดเยอะอยู่ ถ้าเจอรบกวนแจ้งให้ทราบด้วยครับ
    7. ถ้ากระทู้นี้ทำให้คุณอ่านจนจบได้ ผมก็ดีใจแล้วครับ

ChangeLog
1. สรุปแล้วพวกพระเอกยังเรียนอยู่นะครับ แต่มาเข้ารับการฝึกแบบ On the Job Training (OJT) เฉยๆ ซึ่งพวกพระเอกน่าจะมาจากโรงเรียนการรถไฟต่างที่กันครับ
2. เรียกชื่อตัวละครผิด ขอเปลี่ยนจาก ลีดะ นานะ > อีดะ นานะ นะครับ ขอบคุณ คุณ gymnopedie no 1 ที่แจ้งความผิดพลาดให้ทราบครับ พาพันขอบคุณ

Rail Wars! ตอนที่ 3 - เท่ขึ้นมากเลยล่ะ

- วันหนึ่งท่ามกลางหิมะตก สาวน้อยสองคนกำลังเฝ้ารออะไรบางอย่างอยู่ริมทางรถไฟ สาวน้อยที่สวมหูฟังหลับตาและกำลังฟังเสียง เหมือนบางอย่างที่พวกเธอรอคอยกำลังใกล้เข้ามา และสิ่งที่พวกเธอรอคอยก็มาถึง นั่นคือรถไฟฟ้า HOKUTOSEI EF8189 สิ่งที่พวกเธอทำก็คือปล่อยให้มันวิ่งผ่านแล้วทำการบันทึกเสียงนั่นเอง

** Hokutosei – เป็นรถไฟตู้นอนแบบด่วนพิเศษครับ มีเส้นทางให้บริการจากจาสถานีอุเอโนะ-โตเกียว จนถึงสถานีซัปโปโร-ฮอกไกโด 1 เที่ยวใช้เวลาเดินทางประมาณ 16 ชั่วโมงครึ่ง ให้บริการโดย JR ตะวันออกและการรถไฟฮอกไกโด ดูข้อมูลที่นี่ครับ >> Hokutosei (รอกูรูรถไฟมาให้ข้อมูลเสริมครับ)
** EF8189 ของจริง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- ตัดมาที่บนรถไฟฟ้า สาวน้อยที่กำลังสวมหูฟังได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เธอถอดหูฟังออกแล้วก็ทำการทักทายด้วยคำทักทายที่ดูสนิทสนมเหมือนรู้จักกันมาพอสมควรอย่างคำว่าอรุณสวัสดิ์แล้วตามด้วยชื่อ คนที่เดินเข้ามาใกล้ก็คือทาคายามะนั่นเอง ทาคายามะเองถามกลับไปด้วยคำถามที่ดูเป็นกันเองว่ารู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา เธอตอบว่าฟังจากเสียงเดินเอา ทาคายามะหัวเราะเล็กน้อยจนเธอถามแบบเคืองๆ ว่าไม่เชื่อที่เธอพูดสินะ แต่ทาคายามะตัดบทถามกลับว่าชัชโชเริ่มการฝึก OJT วันนี้ใช่ไหม (ชื่อ Mari Sasshou ขอเรียกว่า ชัชโช นะครับ) ชัชโชบอกว่าใช่ ซึ่งเธอได้ทำงานในภัตตาคารอาหารญี่ปุ่น (ซึ่งน่าจะอยู่ในสถานี) และยังบอกกับทาคายามะว่าขอฝากตัวด้วยนะคะรุ่นพี่ ทาคายามะพูดขัดเลยว่ารุ่นพี่ที่ไหนกันรุ่นเดียวกันแท้ๆ ชัชโชเลยบอกว่าเพราะทาคายามะฝึก OJT มาก่อนไง แต่ทาคายามะบอกแค่เดือนเดียวเอง เพียงแต่รู้สึกเหมือนได้ทำมาเป็นปีแล้วแค่นั้นเอง (เจอแต่เรื่องสินะ) และบอกว่าถ้าได้ไปทำงานที่ชอบแบบชัชโชบ้างก็คงดี

- รถไฟที่ทาคายามะนั่งมาก็มาถึงสถานทีทาบาตะ ทาคายามะสังเกตเห็นรถไฟอีกคันที่เทียบชานชาลาพร้อมๆ กัน ชัชโชพูดขึ้นว่าเสียงเพราะจังนะ รุ่น 231 ใช่ไหม ทาคายามะก็ตอบว่าถูกต้องตามนั้น ชัชโชเลยถามต่อว่ายังไม่ถึงอีกเหรอ ทาคายามะก็บอกว่าต้องไปต่ออีกหน่อย (ตรงนี้ซับที่ได้มาแปลแปลกๆ) ระหว่างที่รถไฟออก ชัชโชก็ทายว่ารุ่น 231 จะไปถึงสถานีหน้าก่อน แต่ทาคายามะบอกคันที่เรานั่งนี้ตะหาก

- พอถึงสถานทีโตเกียว ก็เป็นตามที่ชัชโชทายเอาไว้รุ่น 231 มาถึงก่อนคันที่ทาคายามะนั่ง เอาทำทาคายามะงงว่าทำไม ชัชโชเลยบอกว่าเพราะวันนี้รุ่น 231 เสียงฟังแล้วดูดีกว่ายังไงล่ะ และบอกว่าทาคายามะต้องเรียนรู้อีกเยอะนะ จากนั้นชัชโชก็ขอตัวก่อนและบอกเอาไว้เจอกันใหม่

** E231 series – เป็นรถไฟฟ้าที่เน้นให้บริการนอกชานเมือง ให้บริการโดย JR ตะวันออก แบ่งเป็น 2 ซีรี่ย์หลักๆ คือ E231-0 series และ E231-500 series ดูข้อมูลที่นี่ครับ >> E231 series

- พอมาถึงสถานีก็ได้ยินเสียงคุ้นๆ ตะโกนลั่นสถานี ทาคายามะคิดว่าคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากซากุไรเลยรีบวิ่งไปดู แล้วก็เจอซากุไรกำลังกดผู้ชายคนหนึ่งหมอบลงกับพื้น ทาคายามะเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ซากุไรตอบไปว่าก็กำลังจับคนร้ายไง ทาคายามะเห็นสภาพคนร้ายก็เลยถามว่าหมอนี่ไปทำอะไรไว้ แถมท่าทางจะเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ ซากุไรก็ตอบกับมาหน้าตาเฉยว่าไม่ควรเห็นอกเห็นใจคนร้ายไม่ใช่เหรอ ทาคายามะก็บ่นเขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

- ระหว่างที่กำลังบ่นจู่ๆ ก็มีชาวต่างชาติมาตบไหล่ทาคายามะทำเอาทาคายามะตกใจไปไม่เป็น พอจะถามคนอื่นข้างๆ ก็พากันเดินหนีไปหมด เหลือแต่ตัวทาคายามะที่จำใจมาตอบคำถามเพียงลำพัง ซึ่งชาวต่างชาตินายนี้มาถามทางและแน่นอนว่าตัวทาคายามะฟังภาษาอังกฤษไม่ค่อยรู้เรื่องเลยไม่รู้จะตอบคำถามยังไง เลยหันไปถามซากุไรแต่พอซากุไรกำลังจะช่วยตอบ โคอุมิก็มาพอดีและช่วยบอกทางแก่ชาวต่างชาติคนนี้เลยทำให้จบเรื่องไปได้

- ระหว่างเดินทางไปที่ห้องทาคายามะก็ขอบคุณโคอุมิยกใหญ่บอกว่าช่วยได้เยอะเลย ซากุไรเลยแซวว่าน่าจะไปหัดเรียนภาษาอังกฤษบ้างนะ แต่ทาคายามะตอบอย่างวางมาดเลยว่า หัวของเขาเอาไปจำเกี่ยวกับรถไฟหมด ไม่มีที่ว่างสำหรับภาษาอังกฤษแล้ว

- ตัดมาที่สำนักงานใหญ่ของหน่วยรักษาความปลอดภัยการรถไฟที่เต็มไปด้วยกลิ่นไหม้ ซากุไรกำลังบ่นเรื่องที่ว่า ทำไมเธอต้องโดนบังคับให้เขียนเรียงความสำนึกผิดกับคนร้ายเมื่อเช้านี้ด้วย เขียนไปบ่นไปจนอีดะเตือนว่าให้ใช้ปากกานะไม่ใช่ดินสอ แต่ไม่ทันแล้วซากุไรใช้ดินสอเขียนไปจวนจะเสร็จอยู่แล้ว เลยบ่นว่าจะแก้ยังไงดี พอเห็นแบบนั้นทาคายามะจึงยื่นยางลบให้จนซากุไรแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับไปว่าขอบคุณ

- ซากุไรเขียนไปพลางบ่นไปถึงเรื่องที่ทำไมให้ใส่รายละเอียดเยอะขนาดนี้ ในขณะที่อิดะยิ้มรอรายงานอยู่ ทาคายามะเห็นซากุไรบ่นไม่หยุดเลยอาสาที่จะช่วยตรวจดูให้ แต่กลับโดยปฏิเสธและตอกกลับมาว่าผู้ชายไม่ได้ทำได้ดีไปกว่าเธอหรอก

- และสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมาเขียนรายงานก็คือ ดันไปทำร้ายคนร้ายเข้า (จับหัวโขกล็อกเกอร์กันเลย) ทาคายามะก็ถามว่าทำไมไม่หยุดเขาด้วยวิธีปรกติ ซากุไรก็ตอบกลับว่าทำแบบเธอเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่ไม่ให้คนร้ายหนีแล้ว (ทำให้สลบสินะ โหด) ทาคายามะเลยบอกต้องใช้วิธีธรรมดากว่านี้สิ

- ตัดไปที่ห้องอาหารที่เดิมกับตอนที่แล้วซากุไรกำลังบ่นเรื่องที่เมนูมีแต่ชื่ออาหารไม่มีรายละเอียดอะไรเลย แล้วแบบนี้จะสั่งยังไง จนโคอุมิต้องมาแนะนำว่าแต่ละอย่างมีอะไรบ้าง จนมาถึงเมนูหนึ่งอุมิบอกว่าเป็นของขึ้นชื่อของเมดิเตอร์เรเนียน ทาคายามะก็พูดขึ้นจากด้านหลังว่า เมดิเตอร์เรเนียนสินะ?สักวันเขาอยากนั่งรถไฟสายทรานไซบีเรียนไปที่นั่น จนซากุไรตัดบทว่าสายนั้นมันไม่ได้ไปลงที่นั่นสักหน่อยและหันหลังไปบ่นใส่ว่า ทำไมทาคายามะกับอิวาอิซุมิถึงมาอยุ่ที่นี่ได้ ทาคายามะก็บอกพวกเขาแค่มาหาอะไรกินเท่านั้น จากนั้นซากุไรก็เริ่มโวยแล้วก็กัดกันตามประสา จนโคอุมิเตือนซากุไรว่าจะสั่งอะไรก็รีบสั่งได้แล้ว

** รถไฟสายทรานไซบีเรียน (Trans-Siberian Railway – TSR) เป็นเส้นทางรถไฟที่เชื่อมมอสโควกับรัสเซียตะวันออกไกลจรดน่านน้ำญี่ปุ่นเข้าด้วยกัน มีความยาวถึง 9,289 กม. และขึ้นชื่อว่าเป็นทางรถไฟที่ยาวที่สุดในโลกอีกด้วยครับ ดูข้อมูลที่นี่ครับ >> TSR (รอกูรูรถไฟมาให้ข้อมูลเสริมครับ)

เส้นทางรถไฟของทรานไซบีเรียน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- ระหว่างนั้นก็มีเสียงแนะนำเมนูอาหารพูดแทรกขึ้นมา ชัชโชนั่นเองคราวนี้เธอมาในชุดเมดของร้านพร้อมทักทายทาคายามะ ทาคายามะถามว่าเธอทำงานที่ร้านนี้เหรอ ชัชโชบอกว่าใช่และถามต่อว่าชุดของเธอเป็นยังไงบ้าง ด้วยบุคลิกของพระเอกซื่อบื้องี่เง่าก็ตอบกลับไปง่ายๆ ว่า ก็ดีนะ ทำเอาชัชโชคอตกไปเลย

- ระหว่างที่เหมือนกำลังคุยกันอยู่สอง โคอุมิก็ทำท่าเหมือนจะพูดแทรกขึ้น จนชัชโชต้องแนะนำตัวเอง ว่าเธอชื่อ ชัชโช มาริ ชั้นปีที่ 2 จาก รร.การรถไฟคิริว (Kiryuu Railways High School) อิดะเลยถามว่ามาจาก รร.การรถไฟแสดงว่าชอบรถไฟมากสินะ ชัชโชบอกใช่และทาคายามะยังบอกด้วยว่าชัชโชนั้นชอบที่จะฟังเสียงรถไฟทั้งตอนวิ่งและตอนออกจากชานชาลา ทำเอาซากุไรเท้าคางบ่นเลยว่า ในโรงเรียนการรถไฟมีแต่พวกบ้าแบบทาคายามะเต็มไปหมดเลยหรือไงนะ แต่ชัชโชบอกว่าทาคายามะน่ะไม่มีใครเหมือนหรอก

- ระหว่างทางกลับบ้าน ชัชโชและทาคายามะที่บังเอิญซื้อทาโกยากิร้านเดียวกันพอดี จึงชวนกันไปนั่งม้านั่งริมทางรถไฟ ก่อนนั่งทาคายามะโพสท่าพร้อมตะโกนว่าทำการเช็คความเรียบร้อยของที่นั่งแล้ว ทำให้ชัชโชอดขำไม่ได้และถามทาคายามะว่าจำเรื่องเมื่อก่อนตอนที่เริ่มเรียนได้ไหม เพราะทาคายามะชอบทำแบบนี้เลยกลายเป็นจุดเด่นของห้องไปเลย ทาคายามะก็บอกไปว่าการตรวจความเรียบร้อยเป็นพื้นฐานของคนขับรถไฟนี่ ชัชโชเลยเล่าต่อว่าถึงคนอื่นจะหัวเราะทาคายามะ แต่เธอประทับใจมากและทำให้รู้ว่าทาคายามะอยากเป็นคนขับรถไฟจริงๆ

- ทาคายามะบ่นกับตัวเองเล็กน้อยว่าจะไหวไหมกับงานของหน่วยรักษาความปลอดภัยการรถไฟนี้ และก่อนกลับชัชโชถามถึงซากุไรเล็กน้อยพร้อมกับบอกว่าเธอดูเหมาะกับงานของหน่อยรักษาความปลอดภัยดี ทาคายามะเลยบ่นเกี่ยวกับซากุไรให้ฟังก่อนจะบอกว่าสุดท้ายก็ไม่รู้ว่าเธอคนนี้คิดอะไรอยู่

- ในห้องทำงานของกองรักษาความสงบที่ 4 ในวันที่หัวหน้าอย่างอิดะไม่อยู่ มีงานเกี่ยวกับเอกสารเยอะจนทาคายามะทำแทบไม่ทัน (แต่อิวาอิซุมินั่งขัดกระบองอยู่) โคอุมิเอาเอกสารมาส่งให้ทาคายามะพร้อมกับถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม ทาคายามะเลยขอให้โคอุมิดูเอกสารที่คอมพิวเตอร์ให้หน่อย แต่ด้วยความที่โคอุมิเข้ามาใกล้เกินไปหน่อยพร้อมกับโทรศัพท์ที่มีสายเข้า ทาคายามะเลยเกิดสะดุ้งจนตกเก้าอี้ไป

- คนที่โทรมาก็คือชัชโชนั่นเอง เธอบอกว่าเพื่อนของเธอชื่อคาโอริ ที่ไปอัดเสียงรถไฟที่บางสถานีและไม่ได้ติดต่อมาเลยตั้งแต่เมื่อคืน โทรหาไม่ติดและไม่รู้ด้วยว่าอยู่สถานีอะไร ชัชโชออกสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด ทาคายามะเลยรับปากว่าจะตามหาคาโอริให้เจอให้ได้