3 ตอนสุดท้าย(จริงๆแล้ว)ของเรื่องนี้ที่เพิ่มเข้ามาในรวมเล่ม 4

ตอนที่ 29

เปิดตอน อุมิเนะกับโยชิทากะกำลังกลับอุมิเนะก็กำลังบ่นที่อากาศหนาวจนพูดเลยว่าให้ฤดูร้อนมาถึงเร็วๆสักที โยชิทากะก็เลยบ่นบ้างว่าอุมิเนะพูดแบบนี้ตั้งแต่ต้นฤดูหนาวแล้ว ตอนนั้นโทโมยะกับอากิโนะก็เข้ามาทัก

แต่ทั้งคู่ลืมไปแล้วว่าใครซึ่งจริงๆก็คือเพื่อนสนิททั้งสองคนที่ถูกลืมไปตั้งแต่เล่ม 1 เลย อุมิเนะก็เลยถามที่ทำไมไม่กลับบ้านด้วยกันมาพักหนึ่ง โทโมยะบอกก็อยากกลับด้วยกันกับอากิโนะสองต่อสองนิ อากิโนะก็อายที่โดนกอดให้เห็น โยชิทากะเลยฉุน(อิจฉา) โทโมยะก็ถามว่าโชตะกับนานะอยู่ไหน อุมิเนะก็บอกนานะไปทำงาน ส่วนโชตะกำลังยุ่งกับงานพิเศษและกวดวิชา โทโมยะได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจ อุมิเนะบอกโชตะบอกว่าเขาทำอะไรไม่ได้เลยก็เลยอย่างน้อยต้องเข้าเรียนมหาลัยดีๆให้ได้ และกำลังเก็บเงินเพื่อไปอยู่โตเกียวคนเดียว

โทโมยะก็สงสัยว่าแบบนี้งั้นแบบนี้ความสัมพันธ์ของโชตะก็กลายเป็นความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกันนะสิ อุมิเนะบอกเลยว่าใช่

ก่อนหน้านี้โชตะบอกให้อุมิเนะกับโยชิทากะฟังว่าเขากับซานะตกลงคบกันแล้ว ทั้งคู่ก็ทึ่งและปรบมือแสดงความดีใจด้วยให้ โชตะก็ขอบคุณแต่ก็มีเงื่อนไขด้วยว่าจะไม่เจอกันจนกว่าจบเรียนจบม.ปลาย อุมิเนะเลยช็อคเพราะนั้นเท่ากับอีกปีกว่าเลย

โชตะบอกมันช่วยไม่ได้ ตอนนี้ซานะโดนสั่งห้ามมีความสัมพันธ์เรื่องความรักจนกว่าจะอายุ 18 เป็นเงื่อนไขที่คนของบริษัทของซานะยื่นมาให้กับเขาและซานะ อุมิเนะก็บอกแบบนี้เท่ากับห่างไกลกันนะสิ ไม่เป็นไรเหรอ โชตะก็ซึมไปเลยบอกอุมิเนะพูดถูก พวกนั้นบอกด้วยว่าความห่างไกลทำให้เลิกกันได้ง่ายยิ่งไม่ได้เจอกันมากกว่าปีหนึ่งอีก อุมิเนะบอกใช่มั้ยล่ะ แต่โชตะก็บอกมันเป็นเรื่องที่พวกเขาตัดสินใจกันแล้ว แต่ก็ยังโทรและส่งเมล์หากันได้อยู่

อุมิเนะที่นึกถึงเรื่องนี้แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าดีรึเปล่าแต่พวกโชตะก็มีความสุขแบบนั้น โทโมยะบอกเลยว่าเขาคงเป็นแบบนั้นไม่ได้แน่บอกขนาดเดทกันทุกวันยังไม่พอเลย ว่าแล้วโทโมยะก็ขอตัวเลย ทั้งคู่ก็เลยขอตัวจากพวกอุมิเนะไป โยชิทากะเห็นแบบนี้ยิ่งฉุนบอกเหมือนจะโชว์กันชัดๆ อุมิเนะก็บอกเอาน่าและพูดกับโยชิทากะว่าโยชิทากะเอาแต่พูดว่าร้ายตลอดแบบนั้น แต่ถึงแบบนั้นก็ยังคอยเชียร์ความรักของทุกคนใช่มั้ยล่ะ บอกไม่ใช่โยชิทากะเหรอไงที่ทำให้โทโมยะกับอากิโนะคบกัน โยชิทากะก็บอกไม่เหมือนอุมิเนะหรอกตอนที่พวกนั้นอยู่กับพวกเราสำหรับเขามันไม่สะดวกก็แค่นั้น อุมิเนะถามว่าทำไม

โยชิทากะ: แล้วเธอคิดว่าทำไมล่ะ
อุมิเนะ: ....?

พอโยชิทากะเห็นว่าอุมิเนะไม่ได้รู้อะไรเลยก็บอกกลับกันแต่อุมิเนะสงสัยจนถามแล้วถามอีกแต่โยชิทากะก็ไม่บอกแล้ว

ด้านพวกซานะก็กำลังถ่ายละครเสร็จพอดี โคโทริก็ชวนทั้งสองคนไปหาซื้ออะไรกัน แต่ดูเหมือนซานะกับนานะจะมองหน้ากันไม่ได้อยู่ นานะก็เลยบอกมีธุระที่ห้องเรียนเลยขอตัวก่อน โคโทริก็เริ่มรู้แล้วว่าซานะกับนานะกำลังหลบหน้ากันอยู่

ซานะบอกกับโคโทริว่าช่วยไม่ได้นิ เธอเองก็อยากเป็นเพื่อนกับนานะเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เธอกำลังคบกับคนที่นานะชอบอยู่ เพราะงั้นซานะเลยคิดว่าจะรอสักวันที่นานะแยกแยะความรู้สึกของตัวเองได้ ซานะคิดว่าเหมือนเป็นการทดสอบ เมื่อผ่านไปได้ก็จะสามารถคุยกับคู่แข่งได้ โคโทริก็คิดว่าจริงอยู่ ตอนนี้ซานะกำลังคบกับโชตะ ซานะได้เป็นแฟนจริงๆของโชตะแล้ว พอโคโทริคิดแบบนี้หน้าโชตะก็ลอยมาก็เลยเริ่มฉุนตัวเองที่ทำไมตัวเองถึงต้องคิดเรื่องโชตะด้วย

พอโคโทริไปคุยกับนานะบ้าง นานะยอมรับว่าตัวเองอิจฉาซานะ ตัวเธอไปพูดกับซานะไม่ได้แต่เธอก็รู้สึกขอบคุณซานะมากเหมือนกัน บอกถ้าซานะไม่อยู่ที่นี่บางทีเธอเองฏ็คงไม่อาจจะสารภาพรักได้เหมือนกัน  นานะเลยบอกเพราะงั้นเธอเองก็อยากกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็คิดว่ายาก ซานะเป็นคนใจดีทำให้คิดว่าซานะต้องกังวลแน่ที่เธอถูกโชตะปฎิเสธ โคโทริก็บอกเธอเข้าใจแล้วทั้งความรู้สึกของนานะและซานะ บอกถ้างั้นเธอจะช่วยเอง

ด้วยเหตุนี้โคโทริเลยพาทั้งสองคนมาบนดาดฟ้าและอธิบายทั้งหมดบอกเพราะงั้นทั้งสองคนต่างก็กังวลกัน งั้นมาสงบศึกกันดีกว่า แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่มั่นใจ โคโทริเลยบอกวันนั้นตอนที่ทั้งสองคนช่วยหาที่ห้อยมือถือให้เธอด้วยกันกับโชตะ เธอดีใจมากๆ

บอกนี้ก็แค่ความเห็นแก่ตัวของเธอแต่... เธออยากให้ซานะกับนานะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ถ้าทั้งสองคนต้องการแบบนั้นเหมือนกันด้วยล่ะก็... ซานะก็เลยเริ่มพูดก่อนแต่นานะก็แย่งพูด

นานะ: เรียกฉัน.. ยูอิ ตกลงมั้ย?

นานะบอกซานะอาจจะรู้สึกไม่สะดวกใจที่อยู่กับเธอ บอกเธอเองก็อาจจะลืมโชตะไม่ได้ง่ายๆเหมือนกัน แต่...

นานะ: ฉันเองก็ชอบ..ซานะด้วย
นานะ: เพราะงั้นฉันอยากจะให้เธอเป็นเพื่อนกับฉันต่อไป...

ซานะ: ...อืม!
ซานะ: ยูอิจัง...!

โคโทริก็ดีใจที่ทั้งสองในที่สุดก็ปรับความเข้าใจกันได้ แต่...

เคียวโกะ: (อ้าา... มิตรภาพระหว่างสาวสวยมันช่าง...)
เคียวโกะ: (น่า.ชื่น.ชม)

แต่ทุกคนก็เห็นจับได้ว่าเคียวโกะกำลังแอบถ่ายพอดี

จบตอน