รู้ตัวเองตั้งแต่สมัยเรียนแล้วว่าเป็นคนไม่กล้าแสดงออก
ออกไปรายงานหน้าชั้นเรียนนี่เป็นอะไรที่กลัวมาก และพยายามหลีกเลี่ยงอย่างถึงที่สุด
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงกลัว ตื่นเต้นนักหนา ควบคุมตัวเองไม่ได้ ประหม่า
พอเข้ามหาลัย เหมือนอาการจะดีขึ้นบ้าง เพราะวิชาที่เรียนบังคับให้ออกไปนำเสนองานบ่อย
ทั้งพรีเซ้นต์งานวิจัย เคส บทความทางวิชาการ ในรายวิชาสัมมนา ตอนไปฝึกงาน ก็ต้องนำเสนอบ่อย
ต้องทำใหัได้ดี เพราะมีเกรดเป็นเดิมพัน ต้องเตรียมตัวมาดีก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นมาก

ชีวิตก็ดำเนินไปเรื่อยๆ เรียนจบ ทำงาน ผ่านมา 2 ปี
รู้สึกว่าตัวเองแย่แล้ว ด้วยความที่เป็นหัวหน้าแผนก ต้องเข้าประชุมนั่น โน่น นี่บ่อยๆ
และต้องโดนถาม ต้องแสดงความคิดเห็น เรากลัวมาก เครียดมาก เหมือนจะเป็นบ้า
มือสั่น  หายใจไม่ออก และอยากหนีไปให้พ้นๆจากจุดนั้น
ตอบตะกุกตะกัก หรือไม่บางทีก็เร็วมากจนจับใจความไม่ได้ พูดวกไปวนมา ในหัวเบลอไปหมด เหมือนคนโง่ที่คิดอะไรไม่ออก
ทั้งๆที่เราเองรู้ และร่าจะตอบคำถามได้ดีกว่านั้น
พอตอบเสร็จก็รู้ว่ามันแย่ ก็จะโทษตัวเองอยู่อย่างทั้งวัน
เป็นรุนแรงแม้แต่กระทั่งเวลาที่เจอหัวหน้า หัวหน้าถาม ผู้บริหารถาม เราจะตื่นเต้น ประหม่า กลัวมาก ทำอะไรไม่ถูก
ถ้าไม่ใช่หัวหน้า แต่เป็นคนที่เราคิดว่าเขาเก่งกว่าเรา เราก็มีอาการแบบนี้ด้วย
แต่ถ้าคุยกับคนที่สนิท หรือคนที่ไม่สนิทแต่เราคิดว่าเราเหนือกว่าเขา จะไม่มีอาการค่ะ

ด้วยหน้าที่การงานที่ต้องเจอกับสถานการณ์ข้างต้นบ่อยๆ
ส่งผลกับสภาพจิตและสภาพกาย คือนอนไม่หลับ ทานข้าวไม่ลง ปวดตึงบ่า ปวดหัว ตึงที่รอบๆดวงตา
ตอนนี้อยากหนีค่ะ อยากลาออก บางทีก็ถึงขนาดคิดว่าชีวิตมันยากจัง อยากตาย
เราควรจะทำยังไงกับตัวเองดี เราป่วยใช่มั้ย  ควรไปพบแพทย์ รักษายังไง เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ