ร้อนนัก..พักผ่อนแบบสบายๆ...!!
ห่างหายไปหลายวัน...เพราะสารพัดที่จะทำน่ะค่ะ เสร็จวันก็เหนื่อย อาบน้ำอ่านหนังสือพิมพ์ เนี่ยค่ะการพักผ่อนของดิฉัน.. กลับจากเล่นกอล์ฟก็การทำความสะอาดครัวตั้งแต่เพดาน เช็ดในตู้...ยันนอกตู้
บางทีก็ออกไปขี่จักรยานเพื่อสร้างกล้ามเนื้ออีกเพราะเวลากลางวันมันช่างยาวนานเสียจริง.....เรียกว่าใช้ทุกนาทีอย่างคุ้มค่าจริงๆ
พูดถึงเรื่องอ่านหนังสือพิมพ์...ข่าวดังเห็นจะเป็นเรื่องแม่ชีขี่พอร์ช...มีการขุดคุ้นกันขึ้นมาอย่างมากมายถึงเรื่องกระเป๋าแบรนด์เนม เล่าเอาแม่ชีต้องไปตั้งหลัก หายตัวอยู่หลายวัน กว่าจะ
กลับมาหาข้อแก้ตัวได้...ไม่ว่าจะว่าอย่างไร...ดิฉันคนหนึ่งละ ที่เห็นว่าการทำบุญของคนไทยนี่กำลังหลงทางเข้ารกเข้าพงกันไปอย่างสุดกู่...
อยากรู้ว่า พวกที่ทำบุญระดับซื้อรถเบ๊นซ์ให้วัดเนี่ย...เขามีญาติโยมที่จนๆกันบ้างไหม? หรือ เขาเคยเกื้อกูลผู้ยากไร้ แบบสุดลิ่มอย่างคุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ กันบ้างไหม?
มาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า ก่อนที่จะเครียดกันไปหมด...
ดิฉันได้ทำพายมะนาวถาดขนาดยักษ์ให้คุณสามีเพราะเธอชอบมาก บอกว่าหน้าร้อนแบบนี้ อะไรที่เป็นเปรี้ยวๆหวานๆ ทานแล้วชื่นใจดี...ส่วนอาหารก็พยายามหาของแปลกมาให้ลอง
อย่างวันนี้ ได้ทำอาหารเม๊กซิกัน ชื่อว่า Chimichanga ให้ลอง แต่ทำแบบสไตล์ที่เขาชอบ นั่นคือ ผักเยอะๆ พร้อมทั้งทำ salsa แบบไม่มีพริกให้อีกถ้วยหนึ่ง...
วิธีก็คือ ทาเนียบางๆบนแผ่น Tortilla จัดวางด้วยผักโขมผัดแห้ง เห็ดสด ไส้กรอกหั่นแว่น โรยด้วยชีส...พับแผ่นตอเตียญ่าเข้ามาหากันแบบห่อข้าวต้มมัด
แล้วเอาไปวางบนกะทะ ไฟอ่อน ให้เหลืองทั้งสี่ด้าน...
วางบนจาน...ราดด้วยซอสมะเขือเทศ(ที่บีบมะนาวลงไปผสมนิดนึง) ทับด้วยอะโวคาโดหั่นให้เป็นพัด...
เคียงด้วยซัลซา (salsa)...ที่ทำง่ายๆคือ หั่นมะเขือเทศให้เป็นชิ้นเล็กๆ และ หอมหัวใหญ่ในขนาดเดียวกัน (จำนวนเท่าๆกัน) คลุกพร้อมกับเกลือ พริกไทย กระเทียมสับ ผักชี และเติมด้วยน้ำมะนาว
ชิมรสดูให้กลมกล่อมออกเปรี้ยวๆเค็มๆ...(ตามสูตรจะต้องมีพริกชี้ฟ้าหั่นลงไปด้วยนะคะ...แต่ดิฉันไม่ได้ใส่ให้)
เวลาทานกับ ชิมิชางกา แล้วอร่อยมาก รสชาติจะสมานกันอย่างพอดี...
คุณสามี โดยปรกติ ไม่ชอบทานหัวหอมสด เพราะบอกว่า จะทำให้ท้องอืด...แต่คราวนี้ ทานเรียบคนเดียวทั้งถ้วยเลย...
ของหวาน ก็ทานพายมะนาวติดๆกันมานี่ทุกมื้อแล้ว...เพราะดิฉันมันเป็นคนที่เชื่อฟังสามี...ชอบมากนักใช่ป่ะ...กินไปเลยจนกว่าจะหมดฤดูร้อนเนี้ย...
แต่ผลของมันคือ ดิฉันมีไข่ขาวเหลือเยอะแยะในตู้เย็นเลยว่าจะต้องเอามาทำมาการงซะให้หมด...คิดว่าจะหาสูตรใหม่ๆมาลองมั่ง
บ่ายวันนี้ไปเดินหาซื้อของแบบชิลๆ คุณสามีเอาเจ้าอิปโป้ไปด้วย แต่พาไปเดินรออยู่นอกห้าง...เดินไปเดินมา มีคนมาทัก...หันไปดู อ้าว...เป็นคุณลูกเลี้ยงคนโต ทีมาในสภาพแขนมีพ้าพันห้อยมาจากบ่า
เลยตกอกตกใจ ถามว่า...เกิดอะไรขึ้น...เขาบอกว่า ไหล่หัก เพราะขี่จักรยานแล้วโดนเฉี่ยว...
เลยรีบบอกไปว่า...คุณพ่อเดินเล่นกับหมาอยู่ข้างนอก รีบไปหาเชียว...(พ่อลูกคู่นี้...ไม่ค่อยได้เจอกันเลย ครั้งสุดท้ายก็ห้าเดือนมาแล้ว...)
เขาเลยบอกว่า เดี๋ยวไปบอกเพื่อนก่อน แล้วจะออกไปหา...
ดิฉันรีบจ่ายเงินและตามออกไป...พ่อลูกยืนคุยกันและมีเพื่อน (หญิง)ของลูกชายแจมอยู่ด้วย จึงได้ทราบว่า โดนชนแล้วหนี...ตอนแรกนึกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ขัดๆ
จนสองวันต่อมา อาการแย่ เลยต้องรีบไปโรงพยาบาลถึงได้รู้ว่า กระดูกไหล่หัก....
ถามไปว่า...ทำไมไม่โทรมาหา...?
เขาบอกว่า...ไม่ได้เป็นอะไรมาก...เพิ่งจะไปใส่เฝือกมาเมื่อวานนี้เอง...
ดิฉันเลยว่าจะนัดให้มาทานข้าวรวมหมู่ครอบครัวในเร็ววันนี้...
สรุปว่า..ของที่ตั้งใจจะไปหาซื้อก็ยังไม่ได้....รำคาญใจกับการซื้อของที่เมืองนี้จริงๆ...เชื่อไหมคะ ว่าจะหาซื้อหนังสะติ๊กแค่ถุงเดียว ยังใช้เวลาไปตั้งครึ่งค่อนชั่วโมงกับการหา......มันไปอยู่ที่แผนกที่เขาขายเครื่องมือตกปลา
ดิฉันละเบื่อ...อยากจะเข้าไปซื้อพวกอุปกรณ์ทำขนมจากอีเบย์ (ฝรั่งเศส) บ้าง...แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าการส่งจะสะดวกแค่ไหน อย่างไร...ไม่ทราบว่าใครมีประสบการณ์กับเรื่องนี้ ลองมาเล่าสู่กันฟังหน่อยได้ไหมเอ่ย..?
ปฏิทินแม่บ้านปัจฉิมวัย....ในฝรั่งเศส!! ตอนแปด
ห่างหายไปหลายวัน...เพราะสารพัดที่จะทำน่ะค่ะ เสร็จวันก็เหนื่อย อาบน้ำอ่านหนังสือพิมพ์ เนี่ยค่ะการพักผ่อนของดิฉัน.. กลับจากเล่นกอล์ฟก็การทำความสะอาดครัวตั้งแต่เพดาน เช็ดในตู้...ยันนอกตู้
บางทีก็ออกไปขี่จักรยานเพื่อสร้างกล้ามเนื้ออีกเพราะเวลากลางวันมันช่างยาวนานเสียจริง.....เรียกว่าใช้ทุกนาทีอย่างคุ้มค่าจริงๆ
พูดถึงเรื่องอ่านหนังสือพิมพ์...ข่าวดังเห็นจะเป็นเรื่องแม่ชีขี่พอร์ช...มีการขุดคุ้นกันขึ้นมาอย่างมากมายถึงเรื่องกระเป๋าแบรนด์เนม เล่าเอาแม่ชีต้องไปตั้งหลัก หายตัวอยู่หลายวัน กว่าจะ
กลับมาหาข้อแก้ตัวได้...ไม่ว่าจะว่าอย่างไร...ดิฉันคนหนึ่งละ ที่เห็นว่าการทำบุญของคนไทยนี่กำลังหลงทางเข้ารกเข้าพงกันไปอย่างสุดกู่...
อยากรู้ว่า พวกที่ทำบุญระดับซื้อรถเบ๊นซ์ให้วัดเนี่ย...เขามีญาติโยมที่จนๆกันบ้างไหม? หรือ เขาเคยเกื้อกูลผู้ยากไร้ แบบสุดลิ่มอย่างคุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ กันบ้างไหม?
มาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า ก่อนที่จะเครียดกันไปหมด...
ดิฉันได้ทำพายมะนาวถาดขนาดยักษ์ให้คุณสามีเพราะเธอชอบมาก บอกว่าหน้าร้อนแบบนี้ อะไรที่เป็นเปรี้ยวๆหวานๆ ทานแล้วชื่นใจดี...ส่วนอาหารก็พยายามหาของแปลกมาให้ลอง
อย่างวันนี้ ได้ทำอาหารเม๊กซิกัน ชื่อว่า Chimichanga ให้ลอง แต่ทำแบบสไตล์ที่เขาชอบ นั่นคือ ผักเยอะๆ พร้อมทั้งทำ salsa แบบไม่มีพริกให้อีกถ้วยหนึ่ง...
วิธีก็คือ ทาเนียบางๆบนแผ่น Tortilla จัดวางด้วยผักโขมผัดแห้ง เห็ดสด ไส้กรอกหั่นแว่น โรยด้วยชีส...พับแผ่นตอเตียญ่าเข้ามาหากันแบบห่อข้าวต้มมัด
แล้วเอาไปวางบนกะทะ ไฟอ่อน ให้เหลืองทั้งสี่ด้าน...
วางบนจาน...ราดด้วยซอสมะเขือเทศ(ที่บีบมะนาวลงไปผสมนิดนึง) ทับด้วยอะโวคาโดหั่นให้เป็นพัด...
เคียงด้วยซัลซา (salsa)...ที่ทำง่ายๆคือ หั่นมะเขือเทศให้เป็นชิ้นเล็กๆ และ หอมหัวใหญ่ในขนาดเดียวกัน (จำนวนเท่าๆกัน) คลุกพร้อมกับเกลือ พริกไทย กระเทียมสับ ผักชี และเติมด้วยน้ำมะนาว
ชิมรสดูให้กลมกล่อมออกเปรี้ยวๆเค็มๆ...(ตามสูตรจะต้องมีพริกชี้ฟ้าหั่นลงไปด้วยนะคะ...แต่ดิฉันไม่ได้ใส่ให้)
เวลาทานกับ ชิมิชางกา แล้วอร่อยมาก รสชาติจะสมานกันอย่างพอดี...
คุณสามี โดยปรกติ ไม่ชอบทานหัวหอมสด เพราะบอกว่า จะทำให้ท้องอืด...แต่คราวนี้ ทานเรียบคนเดียวทั้งถ้วยเลย...
ของหวาน ก็ทานพายมะนาวติดๆกันมานี่ทุกมื้อแล้ว...เพราะดิฉันมันเป็นคนที่เชื่อฟังสามี...ชอบมากนักใช่ป่ะ...กินไปเลยจนกว่าจะหมดฤดูร้อนเนี้ย...
แต่ผลของมันคือ ดิฉันมีไข่ขาวเหลือเยอะแยะในตู้เย็นเลยว่าจะต้องเอามาทำมาการงซะให้หมด...คิดว่าจะหาสูตรใหม่ๆมาลองมั่ง
บ่ายวันนี้ไปเดินหาซื้อของแบบชิลๆ คุณสามีเอาเจ้าอิปโป้ไปด้วย แต่พาไปเดินรออยู่นอกห้าง...เดินไปเดินมา มีคนมาทัก...หันไปดู อ้าว...เป็นคุณลูกเลี้ยงคนโต ทีมาในสภาพแขนมีพ้าพันห้อยมาจากบ่า
เลยตกอกตกใจ ถามว่า...เกิดอะไรขึ้น...เขาบอกว่า ไหล่หัก เพราะขี่จักรยานแล้วโดนเฉี่ยว...
เลยรีบบอกไปว่า...คุณพ่อเดินเล่นกับหมาอยู่ข้างนอก รีบไปหาเชียว...(พ่อลูกคู่นี้...ไม่ค่อยได้เจอกันเลย ครั้งสุดท้ายก็ห้าเดือนมาแล้ว...)
เขาเลยบอกว่า เดี๋ยวไปบอกเพื่อนก่อน แล้วจะออกไปหา...
ดิฉันรีบจ่ายเงินและตามออกไป...พ่อลูกยืนคุยกันและมีเพื่อน (หญิง)ของลูกชายแจมอยู่ด้วย จึงได้ทราบว่า โดนชนแล้วหนี...ตอนแรกนึกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ขัดๆ
จนสองวันต่อมา อาการแย่ เลยต้องรีบไปโรงพยาบาลถึงได้รู้ว่า กระดูกไหล่หัก....
ถามไปว่า...ทำไมไม่โทรมาหา...?
เขาบอกว่า...ไม่ได้เป็นอะไรมาก...เพิ่งจะไปใส่เฝือกมาเมื่อวานนี้เอง...
ดิฉันเลยว่าจะนัดให้มาทานข้าวรวมหมู่ครอบครัวในเร็ววันนี้...
สรุปว่า..ของที่ตั้งใจจะไปหาซื้อก็ยังไม่ได้....รำคาญใจกับการซื้อของที่เมืองนี้จริงๆ...เชื่อไหมคะ ว่าจะหาซื้อหนังสะติ๊กแค่ถุงเดียว ยังใช้เวลาไปตั้งครึ่งค่อนชั่วโมงกับการหา......มันไปอยู่ที่แผนกที่เขาขายเครื่องมือตกปลา
ดิฉันละเบื่อ...อยากจะเข้าไปซื้อพวกอุปกรณ์ทำขนมจากอีเบย์ (ฝรั่งเศส) บ้าง...แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าการส่งจะสะดวกแค่ไหน อย่างไร...ไม่ทราบว่าใครมีประสบการณ์กับเรื่องนี้ ลองมาเล่าสู่กันฟังหน่อยได้ไหมเอ่ย..?