กำลังรู้สึกว่าหนังไทยดีๆกำลังถูกมองข้ามไปหรือเปล่า ทั้งๆที่หนังเรื่อง เพชฌฆาต หรือ The Last Executioner ก็เป็นหนังไทยที่นานๆจะแหวกกระแสโผล่มาที ไม่ใช่หนังผีหนังตลกที่มีกันดาษดื่น ยิ่งช่วงที่ผ่านมาเกิดเหตุการณ์ข่มขืนแล้วฆ่าน้องแก้มบนรถไฟซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเศร้า จนมีการเรียกร้องให้เพิ่มโทษคดีข่มขืนให้ประหารผู้กระทำผิด มีการถกเถียงกันในวงกว้างถึงความเหมาะสม ทั้งในแง่ศีลธรรม มนุษยธรรม
หนังตีแผ่ชีวิตผู้เป็นเพชฌฆาตของเรือนจำบางขวาง เชาวเรศ ที่ทำหน้าที่ประหารคนด้วยปืนกลคนสุดท้ายของประเทศไทยก่อนจะเปลี่ยนมาเป็การฉีดยาแทน ((ฝรั่งเรียกคุกบางขวางว่า บางกอกฮิลตั้น คงล้อในชีวิตของนักท่องเที่ยวในไทยที่อะไรก็เกิดขึ้นได้ วันหนึ่งพักอยู่โรงแรมหรู อีกวันติดคุกเพราะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับด้านมืด) ซึ่งทำให้คนดูได้สัมผัสถึงสิ่งที่คนที่ต้องเผชิญกับหน้าที่การฆ่าคนตามใบสั่งของความยุติธรรมและความยากลำบากของมัน ในแง่หนึ่งต้องมีความเป็นมืออาชีพ ทำภารกิจให้ลุล่วงอย่างที่ได้รับมอบหมาย ในอีกแง่หนึ่งต้องมาเจอสังคม คนรอบข้าง เพื่อนบ้านที่ตัดสินตัวเขาหาว่าทำบาป ทั้งยังต้องครุ่นคิดเรื่องกฎแห่งกรรม ตามที่ศาสนาพุทธได้บ่มสอน พร้อมๆกับการดูแลครอบครัวให้มีชีวิตที่ดีซึ่งก็ขึ้นตรงกับความสามารถในการทำงานที่น่าจะถือว่าเป็นอาชีพที่สุจริตได้ใช่หรือไม่? (จริงๆ เชาวเรศ เป็นมือกีต้าร์ที่เล่นเพลงพวกเอลวิสให้พวกทหารอเมริกันฟังแถวอุดร และไฝ่ฝันจะทำให้เป็นอาชีพแต่ผกผันต้องมารับราชการเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว)
นอกจากความน่าสนใจของเนื้อหาแล้ว หนังยังได้รางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมจากเทศการหนังที่เซี่ยงไฮ้อีก (เหมือนนักแสดงนำจะเคยแสดงหนังฮอลลิวู้ดอะไรซักเรื่องด้วย) ซึ่งสำหรับเราแค่นี้ก็ทำให้เราตีตั๋วเข้าไปดูแล้ว แต่ตกใจมากเพราะมีคนดูแค่สามคนในโรง (ไม่รวมเรา) พอมาหากระทู้ หาบทวิจารณ์ก็พบว่ามีน้อยเหลือเกิน ทำให้งงมาก ว่าคิดเองรึเปล่าว่าหนังมันดี ยิ่งตอนนี้กระแสเรื่องโทษประหารชีวิตกำลังได้รับความสนใจจากคนในสังคมถึงความจำเป็น ความถูกต้อง ทำให้เรารู้สึกว่าดีใจจริงๆที่ไปดูหนังมาเพราะทำให้เราได้เห็นถึงคนที่ต้องคอย'เก็บขยะ'ที่คนในสังคมเขี่ยออกมา คือเหมือนจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ แต่ช่วยๆเอาเศษเดนนี่ออกไปจากสังคมที ซึ่งมีกรณีหนึ่งที่ทำให้เค้าตั้งคำถามกับระบบว่ามันดีจริงเหรอ สิ่งที่เค้าทำมันถูกต้องและช่วยสังคมได้จริงเหรอ
ยิ่งตอนนี้หนังเหลือฉายไม่กี่โรงเอง ยิ่งตกใจ เพราะพึ่งเข้ามาได้แค่อาทิตย์กว่าๆเอง เลยเริ่มเสียดายคนไทยไม่ไปดูกัน แล้วจะมาถกกันเรื่องโทษประหารชีวิตได้อย่างเต็มปากเต็มคำได้ยังไง ในเมื่อไม่เคยใส่ใจอาขีพของคนที่ทำหน้าที่ประหารจริงๆเลย เห็นส่วนใหญ่ก็ไปดูแต่หนังอเมริกัน พวกทรานสฟอรมเมอร์อะไรงี้ มันคงตื่นตาตื่นใจดี แต่มันก็มีมาเรื่อยๆนะ แต่พอลองคิดย้อนไป หนังไทยที่พูดถึงประเด็นสำคัญๆของสังคมจริงๆมีน้อยมาก เลยยิ่งทำให้เสียดายที่คนไทยไม่ไปดูกัน (จริงๆสามคนที่ไปดูเป็นฝรั่งสองคนอีก!) ทำไมไม่ไปดูกัน? งง
ทำไมหนังเพชฌฆาตที่เกี่ยวกับการประหารชีวิตนักโทษถึงไม่มีคนสนใจดู ทั้งที่หนังก็โอเค แถมเข้ากับสถานการณ์ ข่มขืน=ประหารชีวิต
หนังตีแผ่ชีวิตผู้เป็นเพชฌฆาตของเรือนจำบางขวาง เชาวเรศ ที่ทำหน้าที่ประหารคนด้วยปืนกลคนสุดท้ายของประเทศไทยก่อนจะเปลี่ยนมาเป็การฉีดยาแทน ((ฝรั่งเรียกคุกบางขวางว่า บางกอกฮิลตั้น คงล้อในชีวิตของนักท่องเที่ยวในไทยที่อะไรก็เกิดขึ้นได้ วันหนึ่งพักอยู่โรงแรมหรู อีกวันติดคุกเพราะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับด้านมืด) ซึ่งทำให้คนดูได้สัมผัสถึงสิ่งที่คนที่ต้องเผชิญกับหน้าที่การฆ่าคนตามใบสั่งของความยุติธรรมและความยากลำบากของมัน ในแง่หนึ่งต้องมีความเป็นมืออาชีพ ทำภารกิจให้ลุล่วงอย่างที่ได้รับมอบหมาย ในอีกแง่หนึ่งต้องมาเจอสังคม คนรอบข้าง เพื่อนบ้านที่ตัดสินตัวเขาหาว่าทำบาป ทั้งยังต้องครุ่นคิดเรื่องกฎแห่งกรรม ตามที่ศาสนาพุทธได้บ่มสอน พร้อมๆกับการดูแลครอบครัวให้มีชีวิตที่ดีซึ่งก็ขึ้นตรงกับความสามารถในการทำงานที่น่าจะถือว่าเป็นอาชีพที่สุจริตได้ใช่หรือไม่? (จริงๆ เชาวเรศ เป็นมือกีต้าร์ที่เล่นเพลงพวกเอลวิสให้พวกทหารอเมริกันฟังแถวอุดร และไฝ่ฝันจะทำให้เป็นอาชีพแต่ผกผันต้องมารับราชการเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว)
นอกจากความน่าสนใจของเนื้อหาแล้ว หนังยังได้รางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมจากเทศการหนังที่เซี่ยงไฮ้อีก (เหมือนนักแสดงนำจะเคยแสดงหนังฮอลลิวู้ดอะไรซักเรื่องด้วย) ซึ่งสำหรับเราแค่นี้ก็ทำให้เราตีตั๋วเข้าไปดูแล้ว แต่ตกใจมากเพราะมีคนดูแค่สามคนในโรง (ไม่รวมเรา) พอมาหากระทู้ หาบทวิจารณ์ก็พบว่ามีน้อยเหลือเกิน ทำให้งงมาก ว่าคิดเองรึเปล่าว่าหนังมันดี ยิ่งตอนนี้กระแสเรื่องโทษประหารชีวิตกำลังได้รับความสนใจจากคนในสังคมถึงความจำเป็น ความถูกต้อง ทำให้เรารู้สึกว่าดีใจจริงๆที่ไปดูหนังมาเพราะทำให้เราได้เห็นถึงคนที่ต้องคอย'เก็บขยะ'ที่คนในสังคมเขี่ยออกมา คือเหมือนจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ แต่ช่วยๆเอาเศษเดนนี่ออกไปจากสังคมที ซึ่งมีกรณีหนึ่งที่ทำให้เค้าตั้งคำถามกับระบบว่ามันดีจริงเหรอ สิ่งที่เค้าทำมันถูกต้องและช่วยสังคมได้จริงเหรอ
ยิ่งตอนนี้หนังเหลือฉายไม่กี่โรงเอง ยิ่งตกใจ เพราะพึ่งเข้ามาได้แค่อาทิตย์กว่าๆเอง เลยเริ่มเสียดายคนไทยไม่ไปดูกัน แล้วจะมาถกกันเรื่องโทษประหารชีวิตได้อย่างเต็มปากเต็มคำได้ยังไง ในเมื่อไม่เคยใส่ใจอาขีพของคนที่ทำหน้าที่ประหารจริงๆเลย เห็นส่วนใหญ่ก็ไปดูแต่หนังอเมริกัน พวกทรานสฟอรมเมอร์อะไรงี้ มันคงตื่นตาตื่นใจดี แต่มันก็มีมาเรื่อยๆนะ แต่พอลองคิดย้อนไป หนังไทยที่พูดถึงประเด็นสำคัญๆของสังคมจริงๆมีน้อยมาก เลยยิ่งทำให้เสียดายที่คนไทยไม่ไปดูกัน (จริงๆสามคนที่ไปดูเป็นฝรั่งสองคนอีก!) ทำไมไม่ไปดูกัน? งง