ผมมีโอกาสไปดูภาพยนตร์ไทยเรื่อง 'The Last Executioner : เพชฌฆาต' ภาพยนตร์ไทยที่เล่าเรื่องถึงคุณเชาวเรศน์ จารุบุณย์ (เขียนผิดต้องขออภัย) เพชฌฆาตคนสุดท้ายของเรือนจำกลางบางขวาง ที่เป็นคนประหารนักโทษด้วยการยิงเป้าคนสุดท้าย ถึงชีวิต ก่อนเป็น-ระหว่างเป็น และหลังมีการออกระเบียบการประหารเป็นการฉีดสารพิษ จนถึงลมหายใจสุดท้าย

หนังเล่าถึงชีวิตของเชาวเรศน์ตอนยังเป็นนักดนตรีร็อคแอนด์โรล ชีวิตที่เมามันส์ ก่อนพบรักกับภรรยา จนมีลูก ก่อนตัดสินใจครั้งสำคัญด้วยการไปสมัครเป็นผู้คุมของเรือนจำกลางบางขวาง

หนังเล่าถึงกระบวนการดูแลนักโทษได้น่าสนใจมาก เล่าถึงประเด็นของตัวเอกในฐานะพ่อ(ผู้นำครอบครัว) การตัดสินใจทุกอย่าง เป็นการเสียสละเพื่อครอบครัว รวมถึงเป็นการแสดงออกถีงกระบวนการยุติธรรมที่เขาเชื่อมั่น คำถามของอาหนิง นิรุตต์ ในตัวอย่าง เผยถึงประเด็นหลักของหนังอย่างชัดเจน 'คุณชอบอะไรมากกว่า ระหว่างกีตาร์ กับปืน'

ถึงแม้คุณเชาวเรศน์ จะทำหน้าที่เป็นเพชฌฆาต เขาก็ถือว่าสิ่งที่ทำเป็นหน้าที่ ไม่เคยมีความสุข ไม่เคยยิ้ม เวลาเขาทำหน้าที่ เขายังตั้งคำถามเสมอว่า เขาทำสิ่งที่ถูกอยู่หรือไม่ การที่เขาไปที่วัดหลังทำหน้าที่ บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขาไม่มีความสุข บางครั้งเขาก็รู้ตัวว่าเขาฆ่าคนผิด

ผมชอบที่หนังสร้างบรรยากาศได้น่าขนลุกดี ในทุกๆการตัดสินใจ หรือกระทั่งเวลาเจ้าตัวจมอยู่กับความคิด เรื่องการทำหน้าที่ การถูกคนเรียกว่าฆาตกร เราจะรู้สึกเหมือนเราเป็นเจ้าตัวเอง(อาจเพราะกล้องแบบ แฮนเฮลด์ ที่ตามติดเหมือนเราติดตามไปด้วย) อีกอย่าง การที่มองไปทางไหนก็เห็นแต่ยมฑูต ไม่ทำอาชีพนี้ คงไม่เจอความรู้สึกดังกล่าว

ดารานำสามคน วิทยา ปานศรีงาม / เพ็ญพักตร์ ศิริกุล / เดวิด อัศวนนท์ แสดงได้เยี่ยม คุณวิทยาฝีมือเยี่ยมอยู่แล้ว เข้าถึงทุกๆอารมณ์ คุณเพ็ญพักตร์ โชว์ของน้อยไปนิด เป็นภรรยาที่จงรักภักดีต่อสามี และทำหน้าที่ทางบ้านให้ดีที่สุด ส่วนเดวิด หลอนตานี่ตั้งแต่เรื่อง Countdown แล้ว
ปล. ชอบลูกสาว น่ารัก สดใสดี
ปล2. ใครอยู่จังหวัดนนทบุรี แถวๆท่าน้ำนนท์ มีสถานที่คุ้นตาเพียบครับ ผมผ่านบ่อยช่วงเรียนมัธยม(วัดเขมา)

ประโยคที่คุณเชาวเรศน์บอกว่า 'ผมเป็นเพชฌฆาต ไม่ใช่ฆาตกร' บ่งบอกถึงตัวหนังได้อย่างดีครับ

หัดเขียนครับ ติ ชม ได้ ขอบคุณมากๆ