เพชฌฆาต the last executioner(Spoil แต่ไม่spoilสาระสำคัญ)......หนังดีๆมักไม่ค่อยมีคนสนใจ



Directed By Tom Waller
Starring: Vithaya Pansringarm, Penpak Sirikul, David Asavanond
Genre Thriller/Drama/Biopic
Cr. http://www.thelastexecutioner.com/


ขอพูดถึงหนังเรื่องนี้หลังดูหน่อยเพราะชอบมากกกกแต่พูดถึงแบบคนบ้านๆที่ชอบดูหนังนะคะ อาจจะรีวิวช้าไปหน่อยเพราะหนังดีๆมักถูกลดโรงลงอย่างรวดเร็ว ห่ะๆ
ตอนที่เห็นตัวอย่างเรื่องนี้พูดกงๆเลยว่าไม่เคยได้ยินหรือรู้จักชื่อ เชาวเรศน์ จารุบุณย์ มาก่อนเลยอยากไปดูเพราะคุณวิทยา ปานศรีงาม และไปดูแบบไม่เคยอ่านหนังสือหรืออ่านเรื่องราวใดๆเลยแต่ก็พอทราบว่าเป็นประวิตของคุณเชาวเรศน์ ผู้ซึ่งเป็นมือประหารนักโทษด้วยวิธียิงเป้าคนสุดท้าย เข้าไปแบบคิดว่าต้องเป็นหนังดีแน่ๆแต่คงไม่ได้สนุกอะไร น่าจะเครียดๆหน่อย

ซึ่งพอเข้าไปดูหนังก็เล่าเรื่องราวของคุณเชาวเรศน์ที่แสดงโดยคุณวิทยาไปเรื่อยๆตามประสาหนังชีวประวัติแต่!!!! โดยส่วนตัวแล้วไม่น่าเบื่อเลยค่ะ เรารู้สึกว่าหนังมีความขลังในทุกฉาก โดยเฉพาะฉากที่ห้องประหารในช่วงต้นเรื่องที่เปิดมาพร้อมกับเพลง ให้อารมณ์ที่ไทยและน่าเกรงขามจนขนลุกมากๆ และหนังเหมือนจะไม่มีจุดพีคแต่เรารู้สึกว่าจุดพีคนั้นได้กระจายอยู่ในแต่ละฉากอยู่แล้ว แต่ละฉากในหนังเรื่องนี้รู้สึกได้ว่าผ่านการคัดสรรมาอย่างดีเพื่อมาประกอบเป็นหนังเรื่องนี้ค่ะ เว่อร์ไปรึปล่าวนะ 55555 มาพูดกันที่ละส่วนของหนังดีกว่าเพราะถึงเราจะชอบหนังเรื่องนี้มากแต่แน่นอนมันมีทั้งข้อดีและข้อเสียค่ะ

สิ่งที่ชอบ

- มุมกล้อง สิ่งหนึ่งที่เราชอบในหนังเรื่องนี้คือ มุมกล้องค่ะ เรารู้สึกว่าเค้าเลือกมุมกล้องได้สวยและเก๋ดีส่งผลให้ภาพหนังที่ดูเหมือนจะต้องโบราณๆเก่าๆแต่แฝงไปด้วยความเท่ห์ เก๋ และขลังอย่างบอกไม่ถูก รวมถึงแสงด้วย เราชอบองค์ประกอบภาพในเรื่องนี้ค่ะ

- เพลงประกอบ "คนฆ่าคนคือเพชณฆาตหรือฆาตกร" พอเพลงขึ้นทีไรเรารู้สึกขนลุกเบาๆทุกที แล้วยิ่งใช้แนวการขับเสภาด้วยแล้วยิ่งทำเข้ากับหนังมากๆ  เลือกใช้เพลงได้ดีมากๆแค่ประโยคเดียวสื่อถึงหนังได้เกือบทั้งเรื่อง

- อารมณ์นักแสดง แน่นอนว่าคุณปู วิทยาทำได้ดีสมกับรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมในงานเทศกาลภาพยนตร์แห่งชาติเซียงไฮ้ บุคลิกดูเหมือนข้าราชการมากๆ และดูนิ่งๆแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสนในตัวเองว่าสิ้งที่ตัวเองทำอยู่นั้นผิดหรือถูก ทั้งเรื่องจะมีคำว่าหน้าที่อยู่เยอะมากซึ่งส่วนตัวคิดว่าคำว่าหน้าที่กลายเป็นเกราะกำบังความรู้สึกผิดให้กับคุณเชาวเรศน์ไปด้วยกลายๆ เกราะที่เหมือนนจะดูดีว่าทำไปตามหน้าที่ทั้งได้รับการยกย่องทั้งคำชมแต่สุดท้ายเกราะนี้ก็บังได้แค่ระหว่างเขาและคนภายนอกแต่ความรู้สึกภายในของตัวเองยังคงตีกันอยู่ว่าสิ่งที่ทำไปเป็นบุญหรือเป็นบาป และเมื่อคิดไม่ตกดนตรีก็เป็นเสมือนยาช่วยลืมให้เขาลืมคิดถึงสิ่งที่อยู่ในใจไปทุกครั้ง

- สัญลักษณ์ หนังเรื่องนี้มีสัญลักษณ์แทรกทั้งเรื่องทั้งคางคก ทั้งยมทูตที่รับบทโดยคุณเดวิด ชามใส่กระดูก แสง ชุดยมทูต  บลาๆๆๆ ทำให้รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มีอะไรแฝงอยู่เยอะจนทำให้เวลาดูต้องดูอย่างตั้งใจ

- บท ประโยคหลายๆประโยคในเรื่องนี้เป็นเสมือนคำพูดแก้ตัวและเกราะกำบังความรู้สึกแต่ก็เป็นคำพูดที่จริงอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่ในขณะที่ปากพูดแววตาและสีหน้ามักมีความรู้สึกกังวลแอบแฝงอยู่หรือไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ เช่น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่พิธีกรถามว่า เคยลังเลไม่อยากฆ่าใครไหม แล้วคุณเชาวเรศน์ตอบว่า ไม่ แต่ความจริงก็มีที่ลังเล ถึงจะไม่แน่ใจในสิ่งที่ทำไปแต่สุดท้ายทุกอย่างโดนตัดด้วยคำว่า"หน้าที่" ซึ่งคำว่าหน้าที่ก็โดนบังคับด้วยคำว่า"เงิน" มาอีกทีหนึ่ง สุดท้ายในเรื่องตามบทคุณวิทยาต้องเขียนว่าเป็นอะไรลงในกระดาษแล้วเค้าเลือกที่จะเขียนคำว่า พ่อ สามี นักดนตรี แต่ไม่มีคำว่าเพชณฆาต นั่นแสดงว่าเค้าไม่เคยชอบและยอมรับตัวเองในบทบาทนั้นเลยและเมื่อเค้ามีสิทธ์เค้าก็ขอเลือกที่จะเป็นอย่างที่ใจต้องการซักทีเพราะที่ผ่านมาเค้าทำเพื่อคนอื่นมาตลอด

- อารมณ์หนัง หลายๆคนไม่ชอบเพราะมันออกแนวกดดันๆทึมๆนิ่งๆแค่อารมณ์เดียวไปหน่อย ทำให้ยังไม่ถึงขั้นครบรส แต่สำหรับเรา เราไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อนะคะรู้สึกขรึมๆขลังๆน่าเกรงขามและไทยๆ เราชอบค่ะ


สิ่งที่ไม่ชอบ

- นักแสดงสมัยคุณเชาวเรศน์ยังหนุ่ม ไม่ใช่ว่าเค้าแสดงไม่ดีนะคะแต่เรารู้สึกว่าเวลาเค้าพูดมันดูสำเนียงเป็นวัยรุ่นสมัยนี้ไปหน่อยและหน้ายังดูนิ่งไม่พอ คือเข้าใจว่าสมัยหนุ่มยังไม่ค่อยผ่านอะไรมามากแต่คิดว่าควรจะดูมีพลังกว่านี้ค่ะ
- การที่เปิดเรื่องมาแล้วมีทั้งเกมโชว์และการสัมภาษณ์มันดูรกๆไปหน่อย ทำให้อารมณ์และโทนหนังมันดูหลุดๆไปบ้าง
- คางคก - -"อันนี้ส่วนตัวละ5555 ฉากที่มีคางคกนี่อี๊ หยะแหยง ไม่ชอบเลย

สรุปรวมๆ
เอาเป็นว่าเราว่าาหนังเรื่องนี้ไม่ได้เหมาะกับคนดูทุกคนค่ะ บางคนอาจจะชอบมากกกแบบเราแต่สำหรับหลายๆคนคงจะน่าเบื่อแล้วแต่ว่าจะถูกจริตใคร อย่าหวังความเป็นหนังตลาดจากเรื่องนี้ค่ะ หนังชีวประวัติก็จะเล่าเรื่องไปเรื่อยๆอยู่แล้วไม่มีจุดพีคไม่ตลกไม่มีบทแอ็คชั่นมันส์ๆหรือบทรักหวานจ๋อย ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริงที่มีเสน่ห์ในแบบของมัน อารมณ์ ความคิด ความรู้สึกที่เป็นของจริง เกิดขึ้นจริง อย่าเอาเรื่องจริงไปเทียบกับหนังจินตนาการเพราะความขลังและคุณค่ามันผิดกัน หนังจะออกแนวขรึมๆ ขลังๆ นิ่งๆ เนิบๆ แต่งดงามในแบบของมัน

ใครที่อยากดู หนังแบบนี้อย่าหาโหลดฟรีหรือซื้อแผ่นเถื่อนดูเลยค่ะ หนังเรื่องนี้มีคุณค่าเกินกว่าจะทำลายเค้าด้วยของเถื่อน หนังดีๆเราก็ควรจะอุดหนุนให้คนทำมีกำลังใจนะคะ ใครดูในโรงไม่ทันก็รอแผ่นแท้เถอะค่ะ