หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อยแล้วลายา จึงนำเป้เอกสารที่ต้องใช้ประสานงานกับปฐมในเช้านี้ มาเตรียมไว้และจัดเตรียมกระเป๋าเครื่องใช้ส่วนตัวของเธอ  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยลงตัวดีแล้ว ลายาจึงโทรไปหาสีมอและอุนจูเพื่อลงไปรับประทานอาหารเช้าพร้อมกัน  ก่อนจะออกไปข้างนอกโรงแรมกับปฐม ซึ่งจะมารับเธอพร้อมผู้ติดตามในเวลาแปดโมงเช้าของวันนี้

                                                        

                  ที่สำนักงานใหญ่ RK  ผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่ กำลังก้มอ่านหนังสือราชการขอความร่วมมือจากประเทศลานี ที่ขอให้ช่วยประสานงานตามหา คัมภีร์อธิกรัตน์ ของเผ่าเกซา เผ่าที่เสียภาษีให้แก่ประเทศลานีมากที่สุด  และทำประโยชน์ให้แก่ประเทศมากที่สุด  อีกทั้งเป็นเผ่าที่รักสงบไม่เคยรุกรานผู้ใด โดยผู้ที่เป็นตัวแทนการรับกลับคือบุตรสาวคนเดียวของหัวหน้าเผ่า  และสันนิษฐานว่าคัมภีร์กำลังจะโดนคัดลอกขึ้นมาใหม่  และจะโดนทำลายเพื่ออำพรางคดีหลังจากคัดลอกจบแล้ว

                  โดยนักสืบจากประเทศลานีได้ติดตามคณะนักธุรกิจจากเผ่าหนึ่งทีอยู่ใกล้เคียงเผ่าเกซา ที่เดินทางมาประชุมเรื่องธุรกิจการค้าข้ามประเทศกับนักธุรกิจในประเทศสีหาอมร เป็นเวลาสามวัน ณ โรงแรมตะวันดาราฉาย และนักธุรกิจกลุ่มนี้ได้มีการติดต่อยังสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งว่าจะนำคัมภีร์โบราณมาทำการคัดลอกเพื่อให้ได้เล่มใหม่ที่แข็งแรง   จึงขอให้ทางการของประเทศสีหาอมรได้ติดตามและดำเนินคดีกับนักธุรกิจกลุ่มนี้ทันทีหากพบว่าคัมภีร์ที่จะมีการคัดลอกใหม่นั้นคือคัมภีร์อธิกรัตน์ และผู้ที่จะให้รายละเอียดของคัมภีร์ได้ดีที่สุดคือ ลายาณี อาเร็ม หรือ ลายา บุตรสาวขอ'หัวหน้าเผ่าที่มีภาพถ่ายของคัมภีร์ทุกหน้านั่นเอง


                 เสียงเคาะประตูห้องผู้อำนวยการดังขึ้น ปฐม ตำรวจนอกเครื่องแบบได้ก้าวเข้ามาทำความเคารพ ผู้อาวุโสกว่า  "เชิญนั่ง"  

                "ขอบคุณครับ" ปฐม ขอบคุณพร้อมนั่งลง

                "คุณคงจำได้ว่าคุณต้องไปรับคุณลายา ตอนแปดโมงเช้า หลังรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว  เธอพร้อมคณะจะเข้ามาให้รายละเอียดเรื่องคัมภีร์ หวังว่าคงคุณคงสะดวก และเต็มใจทำภารกิจนี้ให้ลุล่วงโดยดี"  ผู้อำนวยการสั่งงานและขอความร่วมมือ

                 "ผมยินดี และเต็มใจครับ"  

                 "และให้เข้าไปห้องประชุมหากมาพร้อมกันแล้ว"  ผู้อำนวยการกำชับ

                 "ครับท่าน ผมขออนุญาตเดินทางเดี๋ยวนี้เลยนะครับ"  

                 "อนุญาต" ผู้อาวุโสตอบตกลงทันที

                  ปฐมทำความเคารพผู้อำนวยการแล้วเดินออกจากห้องไป

                                                  


                  ลายา สีมอ และอุนจู  กำลังรับประทานอาหารมื้อเช้าที่เป็นแบบบุฟเฟต์ ณ ห้องอาหารด้านล่างสุดของโรงแรม ที่เดียวกับที่รับประทานอาหารมื้อเย็นในวันที่ผ่านมา  หากแต่เลือกที่นั่งที่ใกล้ริมแม่น้ำ  ตามด้วยกาแฟคนละถ้วย  ไม่นาน ชายหนุ่มท่าทางสมาร์ท ผิวสีแทน แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยหากแต่ทันสมัย ได้เดินเข้ามาทักคนทั้งสาม

                  "สวัสดียามเช้าครับ หวังว่าคุณทุกคนคงสบายดี ผมได้รับคำสั่งจากหัวหน้าให้มารับคุณลายา และคณะ ไปให้รายละเอียดเกี่ยวกับคัมภีร์ครับ "
                                                                                      
                   สนทนากันสักครู่แล้วทั้งสี่ได้นั่งในรถคันเดิมเพื่อไปยังสำนักงานใหญ่ RK  ถนนสายที่จะไปสำนักงานใหญ่ RK สองข้างทาง  และเกาะกลางถนนนั้น เต็มไปด้วยดอกไม้ประจำชาติของประเทศสีหาอมร คือ ต้นลีลาวดีดอกสีชมพูอมม่วง  ที่ออกดอกเล็กบ้าง ใหญ่บ้างเบ่งบานอย่างงดงามสะพรั่งทั้งต้น และตกลงมาปกคลุมพื้นดินด้านล่างอย่างสวยงามเหมือนพรมที่ปูเป็นทางยาวไร้วี่แววว่าจะหมดลง ณ ที่ใด  ไม่นานปฐม ลายา สีมอ อุนจู ก็ได้เดินทางมาถึงสำนักงานใหญ่ และเข้าไปในห้องรับรอง ก่อนที่จะเข้าประชุมในเวลาสิบโมง

                                                          


                      รติกานต์  ดีใจมากที่ได้พบพี่ชายที่เธอไม่ได้พบหน้ามาเกือบสองปีเต็มเธอรีบเดินเข้าไปหาพี่ชายที่นั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหารด้านล่างของคฤหาสน์หรือบ้านของครอบครัวของเธอ

                      "อ้าว ลิลลี่ นั่งใกล้ๆพี่ตรงนี้"  ลิลลี่เอื้อมมือมาหยิบเก้าอี้และขยับเพื่อนั่งลง และก้มศีรษะสวัสดีพี่ชาย

                     "อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่โรเจอร์  น้องดีใจมากค่ะ ที่ได้เจอพี่โรเจอร์วันนี้ พี่สบายดีหรือเปล่าคะ" น้องสาวในชุดลำลองสีแดง ทำความเคารพพี่ชายและถาม

                     "พี่สบายดี ขอบใจที่ลิลไถ่ถาม  วันนี้พี่ว่างไม่ได้รีบไปไหน เป็นอย่างไรบ้างเรา เดินทางสิบชั่วโมง คงยังไม่หายเหนื่อยดี"  

                    "ก็ยังไม่หายเหนื่อยดีค่ะ เมื่อวานก็ไปเยี่ยมคุณพ่อที่โรงพยาบาลทันทีหลังจากน้องออกจากสนามบินกรุงอมรแล้ว วันนี้นัดกับพี่พัฒน์ตอนสิบโมง พี่พัฒน์จะมารับลิลไปเยี่ยมคุณพ่ออีกครั้งค่ะ"

                   หญิงสาวรินน้ำส้มคั้นใส่แก้วของตัวเอง และยกขึ้นดื่ม

                   "พี่คิดว่าไม่นานคุณพ่อคงออกจากโรงพยาบาลได้ ตอนนี้พี่กำลังเตรียมห้องพักฝื้นไว้ที่บ้าน หากท่านได้อยู่ในห้องที่เหมาะสมและเป็นส่วนตัวมากขึ้น คงทำให้อาการหายเร็ววันขึ้น "

                  น้องสาวมีสีหน้าดีขึ้น และกล่าวขอบคุณพี่ชายที่รู้สึกเป็นห่วงบิดาเช่นตนเอง "พี่โรเจอร์เป็นคนดี เป็นลูกที่ดีไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยค่ะ"

                  โรเจอร์ยิ้มรับคำชม  หากแต่ เขากลับทานอาหารอย่างไม่ค่อยเอร็ดอร่อยนักเนื่องจากกังวลกับอาการของบิดา  

                  "พี่ก็เป็นห่วงทุกคนในบ้าน โดยเฉพาะคุณพ่อ"

                  "ลิล จะไปพบเพื่อนที่โรงแรมตะวันดาราฉาย หลังจากไปเยี่ยมคุณพ่อ แล้วจะกลับเข้ามาตอนหกโมงเย็นนะคะ  แอมมี่  เขามาพักที่นั่น เพราะมาท่องเที่ยวกับคู่รักชาวเผ่าเมยู ประเทศลานีค่ะ และเขากำลังหาสถานที่จัดพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ค่ะ เขาสนใจทะเลทางใต้ของประเทศเรา เพราะเคยดูวีดีโอแต่งงานของคู่รักอื่นๆแล้วประทับใจค่ะ"

                  "อ๋อ แอมมี่เพื่อนเธอ  พี่จำได้ดี  เขาคงดีใจที่จะได้พบเธอ ฝากความคิดถึงถึงแอมมี่ด้วยแล้วกันนะลิล "

                   ชายหนุ่มนึกถึงเพื่อนของน้องสาว ที่ครั้งหนึ่งนานมาแล้วเขาเคยรู้จักกับพี่สาวแสนสวยของเธอนามว่า "มยันยา" หรือ เยลลี่ แต่ด้วยภาระงาน และธุรกิจที่รัดตัวของเขา ทำให้เยลลี่ ได้เลิกคบหาเขาไปอย่างช้าๆ โดยที่ตอนนี้เขาก็ไม่ทราบว่าเธอทำอะไร อยู่ที่ไหนเลย แม้จะเคยทราบว่าเธอและครอบครัวอยู่ที่เมือง ดาวา ประเทศปุรมาลี และเธอเป็นแพทย์ที่รักษาเด็กอยู่ที่นั่น

                  พักใหญ่ๆอติพัฒน์ก็มารับรติกานต์ไปยังโรงพยาบาลชั้นดีของกรุงอมร

                                          

                   วันนี้หัตถฤทธิ์  เตรียมตัวเพื่อที่จะออกไปพบกับแจ๊กกี้ ตัวแทนของสมาคมริเวอร์เพื่ออนุรักษ์วัตถุโบราณหลังจากที่เขาสนใจแจกันที่ทำด้วยหินโบราณประดับด้วยอัญมณีสีสด จำนวน 9 ชนิด

              แจกันนี้ได้มาจากร้านรับซื้อของเก่า ที่คนในเผ่าหนึ่งในทวีปมายา หรือที่ใครต่อใครเรียกขานว่าทวีปแห่งมนต์ดำ นำมาขายให้  และไม่ได้เป็นของหวงห้ามของประเทศที่มีกฎหมายห้ามลักลอบส่งออก หากแต่เป็นของส่วนตัวประจำตระกูลเก่าแก่มาอย่าง แท้จริง

              เขาไม่ได้สนใจในทวีปนี้มากนัก เนื่องจากเป็นทวีปที่ไม่มีวิทยาการก้าวหน้า และดูเหมือนเป็นบ้านป่า แต่ที่เขาสนใจวัตถุโบราณนี้ เนื่องจากเขารักในการสะสมของโบราณและมีห้องเก็บวัตถุโบราณหลายชิ้น ซึ่งหากเพื่อนนักธุรกิจ หรือเพื่อนส่วนตัว สนใจ เขาก็จะอธิบายที่ไปที่มาให้เพื่อนๆเหล่านั้นฟัง เหมือนว่าเป็นงานอย่างหนึ่งที่เขารักเลยทีเดียว

                ที่สมาคมริเวอร์เพื่ออนุรักษ์วัตถุโบราณ  แจ๊กกี้ ได้นำภาพของวัตุโบราณ และเครื่องรางของขลังต่างๆมาให้ ชายหนุ่มได้พิจารณาเลือกชม เขา เปิดมองภาพไปอย่างสนใจทุกๆหน้า

                 แต่มีหน้าหนึ่งกล่าวถึงผ้าทอที่ทำด้วยไหมสีทอง และถักทอเป็นรูปนกยูง สีเขียวมรกต ทำใหเขานึกถึง เยลลี่ เพราะเยลลี่ หรือ มยันยา นั้น หากเขาชวนเธอออกไปเที่ยวนอกบ้าน เธอมักจะเลือกไปสวนนก  เธอชอบนั่งมอง และบันทึกภาพของนกยูงไว้  และของสะสมของเธอก็คือของทุกชนิดที่มีลวดลายเป็นนกยูง หรือสิ่งของที่ทำเป็นนกยูง ไม่ว่าจะเป็น แก้ว หรือไม้ หรือวัสดุใดๆก็ตาม

                 ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกซื้อแจกันที่ทำด้วยหินโบราณประดับด้วยอัญมณีสีสด จำนวน 9 ชนิด ในราคาสองแสนบาทจากสมาคมริเวอร์ฯ