แม่อยากให้ดิฉันกลับไปอยู่เมืองไทย และดูแลแม่แต่ดิฉันไม่อยากไปอยู่เมืองไทยนะคะ
แต่ก็อยากเอาใจแม่ อยากอยู่เป็นเพื่อนแม่ แม่จะได้ไม่ต้องห่วงเพราะว่าเราอยู่ต่างประเทศคนเดียว
แต่ดิฉันไม่อยากเป็นพลเมืองไทยนะคะ ดิฉันไม่ชอบระบบต่างๆที่ไร้ความยุติธรรมและทำให้ผู้คนโง่เขลา
เวลาไปเมืองไทย ยังไม่อยากจะดูทีวีเลยด้วยซ้ำเพราะในทีวีไม่มีสาระอะไรเลย มีแต่รายการหัวเราะเสียงดัง
และก็หนังกับละครที่ไม่ได้พัฒนาสติปัญญาคน หรือเปิดโลกทัศน์ความรู้รอบตัวอะไรเลย คนอื่นๆรอบตัวก็เหมือน
พูดกันคนละภาษา ในที่นี้หมายถึงภาษาทางใจ ทางความคิดนะคะ
หลายครั้ง บางคนเข้าใจว่าดิฉันไปดูถูกคนอื่น แต่ดิฉันคิดว่ามันมาจากเพราะดิฉันมีประสบการณ์มามากและเห็นอะไร
ที่มันดีกว่ามามากๆ ทำให้ดิฉันมองว่าหลายๆสิ่งที่คนไทยทำๆกันมันไม่ดีหรือมันเกิดผลเสีย หรือทำให้ประชากรโง่เขลา
ทั้งที่เราหวังดีนะคะ แต่คนอื่นๆที่ประสบการณ์ไม่ตรงกันกลับไม่ชอบเราซะงั้น  
และดิฉันพูดตามตรงคือ ดิฉันรับไม่ได้กับการระบบวัฒนธรรมที่ป่าเถื่อนในหลายๆเรื่องเกี่ยวกับเมืองไทยที่
ในสายตามนุษย์ปุถุชนธรรมดา มันเหมือนกลับขาวเป็นดำในสายตาคนธรรมดาที่เขาไม่ใช่คนไทยนะคะ
อยากทราบว่าควรจะเลือกทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ หรือกลับไปอยู่กับแม่ที่เมืองไทยดีคะ